Εκείνο που ξέρω είναι ότι η μαγιά λιγοστεύει…

0

Το νόμισμα, όμως, έχει δύο όψεις

«Πόλη, πολίτης, πολιτικός. Η απόλυτη αρμονία. Λέξεις με εκπληκτική ετυμολογική και εννοιολογική σύνδεση. Οι αντίστοιχες στα αγγλικά είναι town, citizen, politician. Δηλαδή… τρέχα γύρευε».

Τα θυμάμαι σαν χθες τα λόγια του. Ήμουν μαθητής Γυμνασίου και ο φιλόλογος του τμήματος είχε κάνει μια σύντομη αναφορά σε τηλεοπτική συνέντευξη του καθηγητή  Μπαμπινιώτη στην οποία εκθείαζε τον μοναδικό πλούτο και χαρακτήρα της ελληνικής γλώσσας.

Χρειάστηκαν λίγα χρόνια ακόμη για να καταλάβω στην απόλυτη έκταση της και την εννοιολογική σύνδεση. Και είχε δίκιο, πραγματικά είναι εκπληκτική. Γι’ αυτό προφανώς η φημισμένη Γαλλίδα ακαδημαϊκός Ζακλίν ντε Ρομιγύ είχε πει «πρέπει να μάθει Ελληνικά ολόκληρος ο κόσμος, γιατί πρώτα απ’ όλα η ελληνική γλώσσα θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε την δική μας γλώσσα», μιλώντας για το «στολίδι» μας, την ελληνική γλώσσα, η οποία ακούγεται (ελισσόμενη και εξελισσόμενη) εδώ και χιλιετίες σε αυτό τον τόπο και έχει παρουσία σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.

Συχνά-πυκνά, πιάνω τον εαυτό να καταφεύγει σε αυτές τις σκέψεις όταν έρχομαι αντιμέτωπος με το έγκλημα καθοσιώσεως των greeklish (τη γραφή των ελληνικών με λατινικούς χαρακτήρες), τα οποία -προσωπικά- μου εκπέμπουν μια αφόρητη ασχήμια. Κάποιες φορές από ενόχληση, άλλες ενδεχομένως από πατριωτική (υπερ)έπαρση, αλλά κυρίως από φόβο, νομίζω.

Πράγματι, ο χαρακτηρισμός κινδυνεύει να χαρακτηριστεί πομπώδης και υπερβολικός. Ίσως και αφοριστικός. Λίγο-πολύ, εξάλλου, σχεδόν όλοι έχουμε χρησιμοποιήσει τα περίφημα greeklish στην επικοινωνία μας στο διαδίκτυο και ούτε να μιλάμε ελληνικά ξεχάσαμε ούτε να γράφουμε.

Το νόμισμα, όμως, έχει δύο όψεις. Η πραγματικότητα είναι πως αυτήν τη στιγμή μια ολόκληρη γενιά μαθαίνει την ελληνική γλώσσα και παράλληλα κάνει τη δική της γραπτή γλωσσική επανάσταση στο διαδίκτυο με τα greeklish, γράφοντας ασύντακτα, συντετμημένα σε βαθμό κρυπτογραφημένου μηνύματος και -κυρίως- ανορθόγραφα.

Η μικρή ακόμη -αναλογικά- έκταση του προβλήματος δεν επιτρέπει εφησυχασμό ή αδιαφορία. Έξις, δευτέρα φύσις, άλλωστε. Αν, εξάλλου, μέσα σε λίγα χρόνια περάσαμε από τον δανεισμό και τον «εξελληνισμό» των αγγλικών (ή άλλων) λέξεων, στην εισχώρηση τους στον ελληνικό γραπτό και προφορικό λόγο με το αλφάβητο και την προφορά προέλευσής τους, ποιος μπορεί με βεβαιότητα να αποκλείσει μελλοντικά μια πιο γενικευμένη αλλοτρίωση της ελληνικής γλώσσας ή να προβλέψει τις αλληλεπιδράσεις της αδιάκοπης χρήσης των greeklish;

Στην εποχή των πολυμέσων, όπου το διαδίκτυο αποτελεί μέσο κοινωνικοποίησης και η χρήση του είναι καθημερινή, ήδη έχουμε να αντιμετωπίσουμε το εξαιρετικά επικίνδυνο φαινόμενο της λεξιπενίας. Αντέχουμε να θυσιάσουμε και το συγκλονιστικό συναίσθημα που προσφέρει η ελληνική γλώσσα, να μιλάμε και ταυτόχρονα να συνειδητοποιούμε τι ακριβώς λέμε, δημιουργώντας οπτικό ίνδαλμα με την ορθογραφία της λέξης και τούμπαλιν;

Κάθε εφηβική ή παιδική «γενιά» είχε και θα έχει το δικό της κώδικα συνεννόησης, ωστόσο εν προκειμένω μιλάμε για την ανάπτυξη ενός μορφώματος που τείνει να διαμορφώσει και δικούς του κανόνες (έστω υποτυπώδεις ακόμη) ορθογραφίας! Το θέμα της γλώσσας έχει εθνική σημασία και πρέπει να τη διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού.

Άλλωστε, ο πιο σταθερός πυλώνας του (διαχρονικού) ελληνικού πολιτισμού είναι αυτή ακριβώς η συνέχεια της ελληνικής γλώσσας διαμέσου των αιώνων.

«Για κοιτάξετε πόσο θαυμάσιο πράγμα είναι να λογαριάζει κανείς πως, από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε, και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα» είχε γράψει ο Γιώργος Σεφέρης, που όπως όλοι οι ποιητές είχε μεγάλη ευαισθησία στη χρήση της γλώσσας. Ας μην προσπεράσουμε αβίαστα τα λόγια του μεγάλου μας ποιητή: «Ο Θεός μας χάρισε μια γλώσσα ζωντανή, εύρωστη, πεισματάρα και χαριτωμένη, που αντέχει ακόμη, μολονότι έχουμε εξαπολύσει όλα τα θεριά για να τη φάνε. 

Έφαγαν όσο μπόρεσαν, αλλά απομένει η μαγιά, έτσι θα έλεγα παραφράζοντας τον Μακρυγιάννη. Δεν ξέρω πόσο θα βαστάξει ακόμη αυτό. Εκείνο που ξέρω είναι ότι η μαγιά λιγοστεύει και δεν μένει πια καιρός για να μείνουμε αμέριμνοι. Δεν είναι καινούργια τα σημεία που δείχνουν πως αν συνεχίσουμε τον ίδιο δρόμο, αν αφεθούμε μοιρολατρικά στην δύναμη των πραγμάτων, θα βρεθούμε στο τέλος μπροστά σε μια γλώσσα εξευτελισμένη, πολύσπερμη και ασπόνδυλη»…

Πέτρος Κατσαβριάς

star
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top