Απλά τότε λεγόταν Τιτανικός, τώρα είναι Γολγοθάς
Τόσα πολλά γεγονότα, τόσες πολλές εναλλαγές συναισθημάτων, τόσες πολλές σκέψεις και διλήμματα. Και, φυσικά, η πορεία στο λαβύρινθο συνεχίζεται. Σε άλλο επίπεδο, σύμφωνοι. Αλλά μήπως λαβύρινθος δεν είναι και αυτός; Απλά τότε λεγόταν Τιτανικός, τώρα είναι Γολγοθάς.
Πραγματικά, μοιάζει σαν χθες που ξαφνικά μια μέρα ενημερωθήκαμε (ότι είναι η χώρα ένα βήμα πριν τον γκρεμό), προβληματιστήκαμε (για το που πάμε και τι κάνουμε), τρομάξαμε (ότι ήρθε η καταστροφή) και τελικά πήραμε θέση για να δώσουμε τη μάχη για τη σωτηρία της πατρίδας. Συγκινήσαμε μάλιστα τότε και τον πρωθυπουργό λέγοντας του (κάποιος, κάπου, κάποτε…) ότι για την Ελλάδα θα δώσουμε και τον μισθό μας.
Και να ήταν μόνο αυτά… Γίναμε περίγελοι σε όλη την υφήλιο, αυτοπροσδιοριστήκαμε ως Τιτανικός, αν από την Ιστορία γνωρίζαμε ότι θα πέσουμε σε παγόβουνο και θα σωθούν οι λίγοι και καλοί (και χωρίς μπάντα να παίζει!), συνδέσαμε αυτοβούλως το πολυτιμότερο περιουσιακό μας στοιχείο, την κληρονομιά του ονόματος «Έλληνας», με την κουτοπονηριά και την κλεψιά. Και κερδίσαμε περιφρόνηση.
Έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, είπαμε «όλοι μαζί». Για τη σωτηρία της πατρίδας. Για να μη βουλιάξει το καράβι. Κι ας ξέραμε, κι ας βλέπαμε, ότι θα υπάρξουν οδυνηρές απώλειες. Άδικες και σκληρές. Η σωτηρία της πατρίδας…
Δικαίως, όμως, αναρωτιέται πλέον κανείς για τη σωτηρία ποιάς πατρίδας πολεμάμε. Ή, όπως το θέτουν και όσοι πήραν συνειδητά όρκο να δώσουν και τη ζωή τους για την πατρίδα, «για ποια πατρίδα θα δώσουμε την τελευταία ρανίδα του αίματός μας;».
Όχι ότι δεν είχε ο καθένας τις αμφιβολίες του, μικρές ή μεγαλύτερες. Αλλά ο έχων αγνά κριτήρια, πάντα προτιμά να ακούσει τη φωνή της συνείδησης κι ας αποδειχθεί λάθος, από το να κάνει το λάθος να μην την ακούσει. Εμείς προετοιμαστήκαμε για τη σωτηρία της πατρίδας κύριοι. Εσείς για τη σωτηρία του κράτους. Για τη σωτηρία της ζωοδόχου πηγής σας: της διαφθοράς, της ευνοιοκρατίας, των πελατειακών σχέσεων, της ατιμωρησίας. Για τη σωτηρία του κράτους που «δεν έχει σάλιο» για την Υγεία και την Παιδεία αλλά του τρέχουν τα σάλια για να διορίζει συγγενείς και φίλους στη Βουλή και σε κρατικούς οργανισμούς. Του κράτους της μίζας με ιεραρχία ανεστραμμένης πυραμίδας (όσο πιο ψηλά τόσο περισσότερο) και των «κολλητών» που φτιάχνουν καριέρες και περιουσίες μοιράζοντας δημόσιο χρήμα. Του κράτους που έδωσε θέση και μισθό επιστήμονα στον αφισοκολλητή και άφησε τον επιστήμονα να ψάχνει για θέση αφισοκολλητή κυνηγώντας έναν, οποιονδήποτε, μισθό. Του κράτους που εξευτελίζει τους πολίτες του σε όλη την υφήλιο αποκαλώντας τους διεφθαρμένους, όταν το ίδιο έχει αφεθεί έρμαιο στην απόλυτη διαφθορά της εξουσίας με αποτέλεσμα κάθε μικροαστός πολιτικός, υποκριτικά και με αλαζονεία, να παραβιάζει τους κανόνες της Πολιτείας χωρίς συνέπειες για να προστατεύσει τα δικά του συμφέροντα, της οικογένειας του και του κύκλου του.
Για το κράτος που δημιουργήσατε και θρέψατε, δε θέλουμε να δώσουμε κανέναν αγώνα, καμία μάχη. Το αντίθετο. Την πατρίδα είναι που θέλουμε να σώσουμε. Και αφού η μαγιά υπάρχει, καιρός να ξεκινήσει και το ζύμωμα. Για να έχουμε, όπως το θέτει ο ποιητής, έναν έρωτα που να μη μας τον λερώνουν, ένα τραγούδι που να μπορούμε να τραγουδάμε…
Καλή χρονιά σε όλο τον κόσμο, με υγεία και χαμόγελα.
Πέτρος Κατσαβριάς
star
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.