Δεν ξέρω αν υπέπεσε στην αντίληψή σας, αλλά το 2012 όπου να ’ναι μας τελειώνει
Στο καπάκι περιμένει το 2013 να μας περιποιηθεί με το δικό του μοναδικό τρόπο, που δεν ξέρω ποιος θα είναι, αν και μελέτησα επιμελώς το ψωμί και το αυγό.
Είναι πολλά που έγιναν το 2012 και θα ήθελα ένα sequel, αλλά και άλλα τόσα που θα παρακαλούσα να τα πάρει μαζί του και να μην κοιτάξει πίσω ποτέ ξανά.
Σε μια προσπάθεια να προωθήσω τα sequel και να ξορκίσω επαναλήψεις καταστάσεων που δεν με πολυενθουσίασαν, αποφάσισα να φτιάξω ένα ξόρκι γεμάτο ευχές.
Ζητώ συγγνώμη από τον αναιμικό μάγο με το βλαμμένο βλέμμα «ρε, λες να ξέχασα ανοιχτό το θερμοσίφωνο;», το ματσούκι στο χέρι και εκείνο το παρεάκι με τη νευρωτική Ερμιόνη (δίπλα από το Πόρτο Χέλι), αλλά δεν με καλύπτει.
Κινούμαστε σε άλλα πεδία.
Εγώ Ελλάδα, αυτός στο δωμάτιο με τις ανορεκτικές κουβαρίστρες.
Εγώ στην Αθήνα, αυτός στο κύπελλο του μονόφθαλμου βατράχου με το χρυσό ματόφρυδο.
Κατόπιν αυτού, τον γειώνω και παίρνω το ξόρκι απάνω μου.
Για το 2013 λοιπόν, θέλω να ευχηθώ.
Υγεία μέχρι τελικής πτώσεως ή και σκασμού.
Χαμόγελα μέχρι τα αυτιά και καλή διάθεση, τόση που να ανησυχούν οι γύρω μήπως και έχουμε χάσει επαφή με την πραγματικότητα.
Εύχομαι ολόψυχα να έρθει αυτή η ρημάδα η ανάπτυξη και να τραβήξει τη χώρα από το βούρκο με τις 300…κουράδες.
Μαζί της να φέρει δουλειές, πολλές δουλειές, για όλους εκείνους που έμειναν ξεκρέμαστοι όταν νόμιζαν ότι από κάτω υπήρχε πάντα ένα δίχτυ και απλά ανακάλυψαν ότι δεν ήταν δίχτυ ασφαλείας αλλά από το άλλο, του σχετικού άσματος.
Το νέον «σωτήριον» έτος θα επιβεβαιώσει τον χαρακτηρισμό του, εάν μαζί του φέρει και μυαλά καθαρά, αερισμένα από ναφθαλίνες και υστεροβουλίες, έτοιμα να δράσουν για το κοινό καλό, που ουσιαστικά αποβλέπει και στο καλό της μονάδας.
Σε σετάκι, γιατί είμαι και πολύ κοκέτα, δεν θα με χάλαγε να κουβαλήσει και άφθονο ομαδικό πνεύμα, γιατί αυτό που έχουμε ως λαός και ως έθνος, δεν μας φτάνει ούτε για ομάδα αίματος.
Και επειδή πολύ με χάλασε το απερχόμενο έτος με το κράξιμο που φάγαμε ως λαός από τους αγαπημένους ετέρους που αποδείχθηκαν καλοπληρωμένες εταίρες, θέλω να ευχηθώ να αποκτήσουμε ως λαός μεγαλύτερη εκτίμηση σε εμάς τους ίδιους.
Πώς περιμένεις τον άλλο να σε εκτιμάει όταν ο αυτοσαρκασμός σου περιλαμβάνει απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς που έχουν τεράστια δόση αλήθειας, πασπαλισμένοι τάχαμου με ολίγην αίσθηση χιούμορ;
Θα πω στον παλιό το χρόνο «Φεύγοντας να πάρεις ό,τι θες» (Τερζή Τιτάνα!) και για να τον διευκολύνω στην επιλογή, θα του προτείνω τη μιζέρια, την απαισιοδοξία και την ηθική καταβαράθρωση ενός ολόκληρου λαού που θυμάται ότι είναι ενωμένος μόνο όταν αντικρίζει το Χάρο να πλησιάζει επικίνδυνα.
Και θέλω να κλείσω το ευχολόγιο μου με μια φιλολογική ανάλυση του άσματος που συνοδεύει κάθε απερχόμενον και επερχόμενον έτος, όπου ο ποιητής μας ενημερώνει ότι «πάει ο παλιός ο χρόνος, ας γιορτάσουμε παιδιά», δηλαδή ένα κρυφοσιχτίρι και μια ανακούφιση που ξεκουμπίζεται ο κακόχρονος να’ χει.
Αλλά εκεί που το κουπλέ ξαποστέλνει τον παλιό το χρόνο, κάνει μια ρελάνς και αναφέρεται στου χωρισμού τον πόνο.
Πρώτα λες «ζήτω φεύγει Παναγιά μου, γλιτώσαμε» και από την άλλη έχεις μια κρυφή συστολή κι ένα σφάχτη που τον αποχωρίζεσαι (να κοιταχτείς, εγώ στη θέση σου θα ανησυχούσα!).
Παίζει το ρεφρέν με το «Καλή Χρονιά» (δις) να κερδίζει τις εντυπώσεις και μετά αρχίζει πάλι η καταδίωξη «Γέρο χρόνε φύγε τώρα».
Κοινώς, ουστ παλιόγερε, μας έφαγες τα νιάτα μας. Τώρα ήρθε ο νέος με τα δώρα, ενώ εσύ μήτε ένα ξερολούκουμο, μήτε ένα επίδομα.
Το ρεφρέν επανέρχεται δριμύτερο και κλείνει το άσμα με την αποθέωση της κυκλοθυμίας: «Τι κι αν φεύγεις μακριά μας (να θυμίσω ότι πριν μας διακατείχε μια τρελή χαρά για αυτό το κατευόδιο …) στην καρδιά μας πάντα ζει, κάθε λύπη και χαρά μας που περάσαμε μαζί».
Είναι νομίζω ξεκάθαρο ότι έχουμε αντιληφθεί το πόσο τα χοντροκόψαμε στο προηγούμενο κουπλέ και πάμε να το σώσουμε, κλείνοντας με το ρεφρέν που μέσα στην πρωτοτυπία και τη μοναδικότητα υπενθυμίζει την ευχή «Καλή χρονιά» κλπ κλπ…
Όπως αντιλαμβάνεστε, το άσμα δεν με εκφράζει, το αντιπαρέρχομαι και εμμένω στις προηγούμενες ευχές μου, τις οποίες ολοκληρώνω με μπόλικες δόσεις αγάπης που λέγεται και εκφράζεται, δημιουργικότητας που σε ανεβάζει και πάθους για ό,τι κάνουμε και πιστεύουμε.
Αγαπητό 2013…..το νου σου μην τα κάνεις θάλασσα, γιατί είδες τι κλωτσίδι έφαγε ο προκάτοχός σου!
Ό,τι καλύτερο για όλους και όλες και πρόοδο για τη χώρα που αγαπάμε και παιδεύουμε!
eyedoll
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.