'Αλλο συντροφικότητα και άλλο συγκατοίκηση

Συντροφικότητα σημαίνει πρώτα από όλα σεβασμός

Εδώ και πολλούς μήνες, επιδημία χωρισμών έχει πέσει τριγύρω. Διεθνείς celebrities, εγχώρια σόουμπιζ, φίλες και γνωστές μου έχουν επιδοθεί σε μπαράζ διάλυσης σχέσεων.

Γκομενικά, συζυγικά και πάσης φύσεως και κατηγορίας σχέσης, έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση. Σίγουρα η καθημερινότητά μας δεν βοηθάει. Με την απελπισία στο μάτι αλλά κυρίως στην ψυχή, με τα οικονομικά προβλήματα να μας γονατίζουν όλους, τα νεύρα και την κατάθλιψη να μας κλείνουν το μάτι, δεν θέλει και πολύ...να πάρεις ανάποδες.

Πάντα στεναχωριέμαι όταν ακούω για έναν χωρισμό. Όμως περισσότερο με πληγώνει όταν παρατηρώ σε ζευγάρια δίπλα μου να υπάρχει παντελής έλλειψη συντροφικότητας. Ανέχονται να ζουν συμβατικά, να "συγκατοικούν" σαν υπνωτισμένοι. Κουρδισμένα ανθρωπάκια με τις ίδιες κινήσεις, με τα ίδια ρουτίνα.

Συνήθως στην παρέα, μεταξύ σοβαρού και αστείου, θεωρούμαι τουλάχιστον αιθεροβάμων. Κοινώς ...χάπατο, ούφο, χαζορομαντική, ρόζ συννεφούλα και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Εμένα πάντως δεν μπορεί κανείς να με πείσει ότι άλλο είναι η συντροφικότητα και άλλο η συγκατοίκηση και πάμε να σας πω τι εννοώ.

Είσαι σε μια σοβαρή σχέση ή παντρεύεσαι. Περνάει ο καιρός που όλα είναι στο μέλι, σε καταπίνουν οι υποχρεώσεις, μπαίνεις στο γρανάζι της καθημερινότητας και εκεί..αρχίζουν όλα. Παρατηρώ ανθρώπους γύρω μου. Αγαπημένη στιγμή για να το κάνω αυτό, είναι όταν πίνω τον καφέ μου μαζί με τον σύζυγο ( ναι, ναι, έχουμε κρατήσει ακόμα αυτήν την πολυτέλεια στην ζωή μας).

Καθισμένοι αντικρυστά, δεν ανταλάσσουν σχεδόν κουβέντα. Άλλος διαβάζει εφημερίδα, άλλος παίζει με το κινητό, άλλος - ακόμα πιο τραγικό- ασχολείται με το laptop του. Μου έχει τύχει σε καφετέρια να κάθεται απέναντι μου ζευγάρι, που ο καθένας είχε το laptop του! Γιατί βγήκαν μαζί για καφέ...ακόμα αναρωτιέμαι. Δε, δεν έχω χειρότερο από το να δω τσακωμό ή να παρατηρώ γυναίκα να μιλάει σε τουλάχιστον "κουφό" και αδιάφορο σύζυγο. Κι αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν κάποιος να μένει μαζί με κάποιον άλλο, αν δεν υπάρχει συντροφικότητα.

Συντροφικότητα για μένα σημαίνει πρώτα από όλα σεβασμός. Σεβασμός στον άνθρωπο που έχω δίπλα μου.

Συντροφικότητα, σημαίνει συζήτηση. Να κοιτάξω τον άλλο στα μάτια και ενδιαφερθώ για τις έννοιες του.

Συντροφικότητα, σημαίνει φροντίδα. Να μοιραστούμε το φαγητό μας, να τον/την σκεπάσεις το βράδυ, να περπατήσεις δίπλα του/της και να ονειρευτείς.

Συντροφικότητα, σημαίνει κοινή πορεία. Να θέτεις στόχους και να στηρίζει ο ένας τον άλλον για να τους πετύχετε.

Συντροφικότητα, σημαίνει να υποχωρεί το εγώ μπροστά στο εμείς.

Συντροφικότητα, σημαίνει ανιδιοτελής αγάπη. Να μην "μετράς" ποιός/ποιά έκανε και τι, απλά να το κάνεις γιατί εσύ το θες και όχι γιατί "πρέπει".

Συντροφικότητα, σημαίνει να περπατάς πλάι του/της και να μην φοβάσαι.

Συντροφικότητα, σημαίνει να ανυπομονείς να γυρίσεις στο σπίτι σου, γιατί εκεί είναι το καταφύγιο σου. Εκείνος/εκείνη είναι η δύναμη σου.

Μα πάνω από όλα η συντροφικότητα, θέλει καθημερινή και ασταμάτητη κατάθεση ψυχής. Να "πνίγεις" τον εγωισμό, την κακιά στιγμή, να προσπαθείς να ξεπεράσεις τις δυσκολίες.

Αν τα παραπάνω δεν υπάρχουν δίπλα σου....γιατί κάθεσαι; Για να πηγαίνετε μαζί σούπερ μάρκετ; Για να συμφωνείτε ποιός θα πάει να πληρώσει τους λογαριασμούς; Ποιός θα πάρει τα παιδιά από το σχολείο; Για να παρευρεθείτε σε γάμους, βαφτίσια και πάσης φύσεως κοινωνικές εκδηλώσεις;

Ασφαλώς και η συντροφικότητα θέλει δύο για να ανθίσει. Αν λοιπόν δεν το ζείτε, μην συμβιβάζεστε με τίποτα λιγότερο. Καταστρέφετε την ψυχή σας, καταστρέφετε τον άλλον/άλλη που απλώς κυκλοφορεί δίπλα σας και αν υπάρχουν και παιδιά.....αναλογιστείτε τι παράδειγμα ζωής τους δίνετε.

Πολύ πιο έντιμο είναι να ζήσετε μόνος/μόνη σας, να αποφασίζετε εσείς για τον ευατό σας ή να επιλέξετε έναν συγκάτοικο για να μοιραστείτε τα "διαδικαστικά" της συμβίωσης.

Δεν ξέρω αν η γνώμη μου, αποτελέσει "τροφή" για σκέψη σε μερικούς/μερικές από εσάς. Άλλωστε αυτός που γράφει, πρώτα από όλα γράφει για την ψυχή του.

Πρός το παρόν , ανεβασμένη στο ρόζ συννεφάκι μου δεν θα σταματήσω να πιστεύω πως σε όλους μας αξίζει το καλύτερο, αρκεί να το διεκδικήσουμε και να το υπηρετήσουμε.

mylady