Κακοποίηση στο γάμο

Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ

Σε κάθε μορφή κακοποίησης έχουμε αυτόν ή αυτήν που κακοποιεί και αυτόν ή αυτήν που κακοποιείται.

Ο άνθρωπος που κακοποιεί, είναι συνήθως ο ίδιος κακοποιημένος. Έχει μάθει να ζει σε σχέσεις φόβου, υποτίμησης και ελέγχου. Δεν έχει μάθει να σέβεται και να διαπραγματεύεται την συνύπαρξη και συνεννόηση. Δεν έχει δεχθεί αγάπη , σεβασμό, φροντίδα και δεν έχει πια ούτε την δυνατότητα να δέχεται ούτε να δίνει.

Ζει σε μια διαρκή κατάσταση έντασης , με φόβο ότι αν δεν έχει συνεχώς τον έλεγχο οι άλλοι θα τον-την κοροϊδέψουν ,εκμεταλλευτούν , κυριαρχήσουν κ.λπ. Έχει την αδιάλλακτη ανάγκη να γίνεται πάντα το δικό του-της.

Δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες και περιμένει από τους άλλους να εκτελούν εντολές και να υφίστανται τις συνέπειες. Χρησιμοποιεί τους άλλους σαν εργαλεία ικανοποίησης δικών του αναγκών -επιθυμιών και τους κατηγορεί ότι δεν είναι ποτέ επαρκείς, διότι δεν επιτυγχάνουν να τον-την υπηρετήσουν σωστά.

Με τρόπο βίαιο η υπόγειο, δημιουργεί συνεχώς ενοχές και αισθήματα ανεπάρκειας στους άλλους, οδηγώντας τους σε αμφισβήτηση του εαυτού τους χάσιμο της αυτοπεποίθησης και της αξιοπρέπειας τους. Μέσα από το φόβο, την συνεχόμενη κριτική και απαξίωση, το θύμα οδηγείται στην ψυχική διάλυση και παράδοση.

Τότε, όμως, δεν μπορεί να υπηρετεί σωστά. Οπότε, διώχνεται η υφίσταται ακόμη μεγαλύτερη βία. Όταν το θύμα αρρωστήσει σωματικά η ψυχικά, ο-η θύτης εμφανίζει τον εαυτό του προς τα έξω σαν καημένο-νη που έχει άρρωστο σύντροφο.

Το θύμα έχει, συνήθως, μια ενοχική τάση και μια ανάγκη να δώσει αγάπη και φροντίδα.
Θεωρεί ότι η κακοποίηση προέρχεται από τις δυστυχίες του παρελθόντος του θύτη και αναλαμβάνει την επιχείρηση διάσωσης του, από το προβληματικό παρελθόν.

ΕΓΩ ΘΑ ΔΩΣΩ ΤΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΘΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ και θα μαλακώσει-ηρεμήσει.

Αυτό, είναι η συνήθης άποψη που εμπλέκει το θύμα σε έναν αγώνα καταδικασμένο από την αρχή.

Διότι ενώ το θύμα προσπαθεί με κάθε τρόπο να φροντίσει και παράλληλα να δημιουργήσει ασφάλεια και περιβάλλον αγάπης, ο-η κακοποιητής χρησιμοποιεί αυτή την πρόθεση του θύματος δημιουργώντας περισσότερες απαιτήσεις και ενοχές.

«ΟΣΗ ΑΓΑΠΗ μου δίνεις και ΟΣΟ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ, ΤΟΣΟ ΠΕΙΘΟΜΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΟΝΗΡΟ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΜΕ ΚΑΘΥΠΟΤΑΞΕΙΣ», λέει ο κακοποιητής, «και ακόμα και αν δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το σχέδιο σου, είμαι σίγουρος -η ότι υπάρχει».

Όσο ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ προσπαθεί το θύμα να πείσει για τις καλές του προθέσεις, τόσο ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ εμπλέκεται στην νοσηρή και ατέρμονη διαδικασία της κακοποίησης.

Αν καταφέρει το θύμα να συνειδητοποιήσει την έλλειψη διεξόδου της κατάστασης, πριν να καταρρεύσει οριστικά, πρέπει να φύγει. ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ και να ΦΥΓΕΙ.

Όταν το θύμα αποφασίσει να φύγει, ο θύτης ή θα εκφοβήσει- τρομοκρατήσει ή θα παίξει το θύμα (θα κλαίει, θα παρακαλάει, θα αρρωσταίνει κ.λπ. ). Στην πραγματικότητα, θέλει απλώς να επανακτήσει τον έλεγχο.

Το θύμα, πρέπει να ζητήσει σύστημα υποστήριξης ( Νομικό, Κοινωνικό, Ψυχοθεραπευτικό). Κανείς δεν τα βγάζει πέρα μόνος του και οι θύτες είναι ικανότατοι στο χειρισμό του μυαλού και στην διαστρέβλωση της πραγματικότητας.

Αν θυμόμαστε πάντα:

-ότι ο σεβασμός της προσωπικότητας και της ζωής μας, είναι αναφαίρετο αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα – αλλά, όχι αυτονόητο από μεγάλη μερίδα ανθρώπων.

-ότι είναι δική μας προσωπική ευθύνη να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα μας.

-ότι είναι δική μας ευθύνη να μην επιτρέπουμε σε κανέναν – όσο και αν τον αγαπάμε, όσο και αν τον φοβόμαστε – να μας κάνει δυστυχισμένους, να μας ενοχοποιεί και να μας παρενοχλεί σωματικά, ηθικά η ψυχικά

-ότι μπορούμε και πρέπει να ζητάμε βοήθεια.

-ότι πρέπει να μιλάμε για αυτά που μας συμβαίνουν.

-να μην ντρεπόμαστε και κρύβουμε την δυστυχία μας.

-ότι όλοι οι κακοποιητές φροντίζουν η κακοποίηση να μένει κρυφή για να έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία και ότι δεν υπάρχει περίπτωση αυτοί οι άνθρωποι να αλλάξουν και πάντα θα βρίσκουν κάποιον να βασανίζουν. Άρα, όταν μιλάμε, σώζουμε και άλλα υποψήφια θύματα. Αν πάντα θυμόμαστε ότι η ζωή μας είναι δική μας, να την ζήσουμε όσο πιο ωραία μπορούμε.

Τότε, ακόμα και όταν θα εμπλεκόμαστε σε σχέσεις κακοποιητικές, θα μπορούμε να τις καταλαβαίνουμε εγκαίρως και να φεύγουμε .

Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ.

Νίκη Μαρκογιάννη
Ψυχίατρος