Έγραψε ο Ιωάννης Παπαναγιώτου
Τι έκανε ο Θεός πριν μας εφεύρει; Όταν λέω μας, βάζω μέσα και την Vergara. Πώς αξιοποιούσε όλον αυτόν τον αδιανόητα άπειρο ελεύθερο χρόνο που είχε προ της Δημιουργίας;
Πόσο τέλεια θα ήταν η ζωή τότε;
Ένα θα σας πω. Δεν υπήρχαν Δευτέρες!
Αν ρωτάς τη γνώμη μου, που δεν το κάνεις, είχε αράξει σε ένα δερμάτινο μπορντό καναπέ Chesterfield, έβλεπε σήριαλ τρώγοντας μακαρονάδες και πίνοντας Cocacolες. Αυτά τους χειμώνες, διότι όταν καλοκαίριαζε άραζε στην αιώρα του, σε ένα κήπο γεμάτο κερασιές και θέα το σύμπαν και έβλεπε τα ποτιστήρια του να ποτίζουν το γκαζόν, ενώ εκείνος έκανε μπάφους. Ζωάρα!
Ναι, καλά κατάλαβες, είμαι μεγάλος οπαδός του «δεν κάνω τίποτα». Για να είμαι πιο ακριβής ας πούμε ότι δεν μεταθέτω ποτέ για αύριο ό,τι μπορώ να κάνω μεθαύριο, που θα έλεγε και ο Όσκαρ ο Ουάιλντ. Πολύ έξυπνο παιδί αυτός να μου το θυμηθείτε θα μείνει στην ιστορία, όχι ότι έχει μεγάλη σημασία το αν θα μείνεις η όχι στην ιστορία. Αυτό το αποφασίζουν άλλες δυνάμεις πολύ μεγαλύτερες της αφεντιάς σου.
Η κοινωνία έχει επιλέξει από μόνη της το πλαίσιο εντός του οποίου θα πορευτείς. Για παράδειγμα, από τους προσωκρατικούς μέχρι και πολύ μετά από εμάς, όλοι οι μεγάλοι άντρες και οι μεγάλες γυναίκες, ενταγμένοι σε ένα σύστημα, που απαιτούσε και θα εξακολουθεί, εις τους αιώνας των αιώνων, να προπαγανδίζει τον κόπο μας ζαλίζουν για την αξία της προσπάθειας. Ασε ρε θύματα να πούμε!
Τόσο μυαλό είχαν και αυτοί!
Η ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν αν κουνήσεις το χέρι σου είναι το υπ αριθμόν τρία παγκόσμιο σφάλμα λογικής. Τις άλλες δυο θέσεις καταλαμβάνει η μαλακία του Κοέλο πως αν θέλεις κάτι συνωμοτεί το σύμπαν για να το πετύχεις και η ψευδαίσθηση ότι ένα και ένα κάνουν δυο. Δεν έχω αποδείξεις αλλά κάτι μέσα μου λέει πως θα αποδειχθεί λάθος.
Οι πιο σοφοί άνθρωποι που έχω γνωρίσει ήταν χαλαροί, από τον Μπάμπη τον Σουγιά ως τον Μπάμπη τον Φλού. Παρατηρήσατε ότι και εγώ έτσι δεν είναι; Το έχει το όνομα; H μήπως έτυχε;
Πώς να στο πω αλλιώς; Δεν μπορώ να διανοηθώ τον Σωκράτη να κάνει σκι στον Παρνασσό, τον Διογένη να πετάει μολότοφ με χλαμύδα ή τον Βασίλειο Κωστέτσο να τρέχει σαστισμένος και νευρικός και να φωνάζει «την Stirella!».
Σύμμαχό μου σε αυτόν τον αγώνα, έχω την πεποίθηση ότι ο Βηλφεγώρ, ο δαίμων της οκνηρίας, έχει βάλει την τεμπελιά στα όρια πολλών αρετών. Σκέψου το λογικά, αν είσαι φορέας πολλών αρετών, δεν είναι φυσιολογικό να κουράζεσαι; Αντέχεται τόσο μεγαλείο ωρέ; Εμένα προσωπικά με εξαντλεί.
Είναι δυνατόν, για παράδειγμα, να ζητούσε ο μπαμπάς του Woody Allen, από τον μικρό Woody, να πάει στο περίπτερο για τσιγάρα και αυτός να μη βαριότανε; Ας είμαστε ρεαλιστές κύριοι. Αποκλείεται.
Αν του άρεσε δεν θα γινόταν ποτέ αυτό που έγινε, αλλά Courier, που μια χαρά δουλειά είναι.
Η τεμπελιά είναι καταστροφική για τις μετριότητες για εμάς που συχνάζουμε σε αυτό το site είναι εποικοδομητική. Να με ακούτε εμένα, σας συμφέρει.
Βέβαια, για να διατηρήσω την αξιοπιστία μου ανόθευτη θα συμπλήρωνα ότι ποτέ δεν θα έπαιζα μπουνιές με κάποιον που θα έλεγε το αντίθετο, ότι δηλαδή η οκνηρία είναι ο θεμέλιος λίθος πολλών άσχημων πραγμάτων αλλά θα του υπενθύμιζα ότι είναι και το μοναδικό αντικειμενικά καλό πράγμα σε αυτή την κοινωνία την άτιμη. Ακόμα και το πιο ηδονικό και απολαυστικό σεξ κουράζει. Σας το λέω εγώ που έχω πάει με πάνω από 4 γυναίκες στη ζωή μου.
Δεν ξέρω αν έχει συμβεί και σε εσάς, αλλά πρόσφατα, σε μια ερώτηση της Μαρίας για το πως πέρασα τη μέρα μου, δεν ήξερα τι να απαντήσω. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, οι lazypeople έχουμε μια ροπή προς το ψέμα, διότι έχουμε χρόνο να μιξάρουμε την πραγματικότητα και να της δώσουμε άλλες προεκτάσεις.
Το λοιπόν, κατόπιν της ερώτησης της Μαρίας, αντελήφθην, ότι όσο λιγότερα πράγματα έχει να κάνει κανείς, τόσο λιγότερο χρόνο μπορεί να βρει για να τα εκτελέσει. Αν έχεις ένα 24ώρο για να πας SuperMarket και να βγάλεις τον σκύλο βόλτα, ίσα που θα σου φτάσει. Αν πάλι έχεις να κάνεις μόνο το ένα από τα δυο, τότε ούτε ψύλλος στον κόρφο σου δικέ μου. Οριακά θα το προλάβεις!
Αλλά πώς να της το πεις όταν εκείνη εργάζεται 25 ώρες τη μέρα; Είναι προκλητικό, δεν το συζητώ.
Με αυτό που είπα δεν αφήνω αιχμές ότι ο τεμπέλης δεν θα κάνει τα πράγματα όπως πρέπει. Αντιθέτως, σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία που περνά η χώρα προτρέπω τους κυβερνώντες, αν έχουν κάτι δύσκολο να κάνουν, να το αναθέσουν σε έναν τεμπέλη. Πιστέψτε με, θα βρει έναν εύκολο τρόπο να το κάνει. Ένας σπουδαίος τεμπέλης μπορεί να σου εκμηδενίσει το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών όση ώρα διαρκεί το διάλειμμά για διαφημίσεις. Και χωρίς κομπιουτεράκι! Να σημειωθεί το τελευταίο παρακαλώ.
Φτάνει πια με αυτούς που προσποιούνται τους φίλεργους και φωτογραφίζονται με σηκωμένα μανίκια, εξαιρώ από αυτό τον αφορισμό μόνο εκείνες τις φίλεργες που θα φωτογραφηθούν με σηκωμένες φούστες. Για αυτές ποτέ δεν φτάνει.
Ο τεμπέλης δεν είναι αντιπαραγωγικός αλλά νοσταλγικός, με την ίδια έννοια που ενός χοντρού του λείπει μισό μέτρο ύψους και δεν του περισσεύουν 100 λίβρες βάρους. Χρησιμοποίησα άλλη μονάδα μέτρησης, έτσι για την τρέλα.
Τι έλεγα; Ναι, που λες νοσταλγικός. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που θα ήθελε να είχε κάνει χθες και τόσα λίγα αυτά που θέλει να κάνει σήμερα. Ο τεμπέλης θα ήθελε να έχει κατακτήσει τη μισή υφήλιο όπως ο Μέγα Αλέξανδρος, να έχει εφεύρει το facebook όπως ο Mark, να έχει πάει στο Δέλτα του Κενταύρου και να έχει γυρίσει χωρίς διαστημόπλοιο. Αλλά παλιά.
Αυτή η συνειδητοποίηση, των ανεκμετάλλευτων προοπτικών, γεμίζει τον τεμπέλη με μια θλίψη σπαραξικάρδια. Δείτε ένα γάιδαρο, ένα σκύλο ή μια αγελάδα στα μάτια, ζώα που αντιπροσωπεύουν την τεμπελιά, μην μου πείτε πως δεν νιώσατε αφόρητη γλυκύτητα και λυρισμό. Στην κατηγορία αυτή των τεμπέλικων ζώων εμπίπτουν και οι γάτες αλλά δεν με συνέφερε να τις κατονομάσω. Έτσι και ο τεμπέλης, διαπνέεται από ένα μελαγχολικό λυρικό αισθησιασμό.
Τώρα που είπα γάτες σκέφτηκα ότι με εξυπηρετούν στο να κλείσω το άρθρο.
Όταν ακούτε την λέξη γάτα, τι σας έρχεται στο μυαλό;
Ο έρωτας βρε κουτά. (ντοιγκ!)
Αν δεν είναι ο έρωτας το χόμπι των αργόσχολων τότε τίνος πούστη είναι; Αν ο έρωτας δεν κρύβεται στο νωχελικό βάδισμα ενός τροπικού κουβανέζικου κώλου, στο αμέριμνο άπλωμα των σεντονιών της γειτόνισσας, στο ήπιο τέμπο της φωνής της Lana Del Rey, τότε που στο διάολο βρίσκεται;
Αυτή τη φορά υπήρξα σύντομος και όλοι φαντάζεστε τον λόγο.
Πηγή
εσκισες φίλος!
ΑπάντησηΔιαγραφή