Είμαι μάνα και θεατρίνα

«Το ουσιώδες είναι αόρατο» μας λέει η Κατερίνα Διδασκάλου. Ρήση που την ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια στις δουλειές της αλλά και στη ζωή της. Λαμπερή, όμορφη και ταλαντούχα, με τον αέρα της ντίβας, που ξεπερνά τα ελληνικά ήθη και έθιμα, κερδίζει τις εντυπώσεις με την αύρα της, την ευγένειά της και κυρίως με την απλότητά της.

Εχοντας εμπειρίες εκτός συνόρων (παραστάσεις στη Νέα Υόρκη, πρωταγωνιστικός ρόλος στον «Τριπλό πράκτορα» του Ερίκ Ρομέρ) και αναγνώριση εντός των τειχών, φαντάζει ολοκληρωμένη περσόνα στην τέχνη της.

Δεν επαναπαύεται όμως σε ό,τι έχει καταφέρει. Εξακολουθεί να αδημονεί, σαν μικρό παιδί, για τις επόμενες δουλειές της και να τολμά. Αυτήν την εποχή τη συναντάμε σε μία εναλλακτική σκηνή, στο «Καφεθέατρο», να υποδύεται την καταπιεσμένη επαρχιώτισσα Ερατώ στον κωμικοτραγικό και καθηλωτικό μονόλογο «Η πόρνη από πάνω». Την ίδια ώρα, βιώνει και την προσωπική ολοκλήρωση ως μάνα τριών παιδιών αλλά και ως μια γυναίκα που δηλώνει ερωτευμένη με τη ζωή και εξακολουθεί να φροντίζει τη θηλυκότητά της.

- Η παράσταση «Η πόρνη από πάνω» βασίζεται σε αληθινή ιστορία;

Αρχικά να τονίσω ότι το μεγάλο προσόν σε αυτό το έργο είναι το εξής: η ηρωίδα αντιμετωπίζει με χιούμορ κάθε σοβαρή κατάσταση και αυτό καθαρίζει όχι μόνο τον θεατή αλλά οδηγεί κι εμένα σε υποκριτικές εναλλαγές. Ναι, βασίζεται σε αληθινή ιστορία, γιατί είχε μείνει για ένα διάστημα πάνω από το διαμέρισμα του συγγραφέα μία πόρνη. Περιγράφω ένα πραγματικό πρόσωπο. Θεωρώ δώρο που μου εμπιστεύτηκε ο Αντώνης Τσιπιανίτης τον ρόλο της Ερατώς. Ο ρόλος μου δεν είναι υπαρκτός, όμως πολλοί θεατές με πλησιάζουν λέγοντάς μου ότι ξέρουν παρόμοιες ιστορίες τόσο όσον αφορά την Ερατώ όσο και τους άντρες που αναφέρονται στο έργο. Φροντίζουν μάλιστα να μου διευκρινίζουν, «εγώ μοιάζω με ααυτόν ή έχω μια φίλη ακριβώς έτσι». Είναι τόσο ελληνικό αυτό το έργο.

- Τι σε συγκινεί στον ρόλο σου;

Δεν υποδύομαι μια γυναίκα που ξέρει ότι είναι ωραία. Είναι απλή, κακοποιημένη και έχει υποστεί τρομακτική απόρριψη, που την έχει διαλύσει ψυχολογικά. Κι έτσι ζει μέσα από τη ζωή των άλλων, παρακολουθώντας τη ζωή των άλλων. Το ψυχικό μεγαλείο της φαίνεται όταν αποφασίζει να ταΐζει είκοσι Πακιστανούς, που μένουν στο πάνω διαμέρισμα. Οταν στη συνέχεια μετακομίζει εκεί μία πόρνη, ζει πια αποκλειστικά μέσα από αυτήν.

- Τι συστατικά και όπλα από την καλλιτεχνική φαρέτρα σου ενεργοποίησες για να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις του μονολόγου;

Ανέσυρα την κωμική πλευρά μου με τον καλύτερο τρόπο, διότι το κείμενο μου δίνει ευκαιρίες να παίξω όπως δεν το έχω ξανακάνει. Βρίσκω στοιχεία από τον εαυτό μου, που μόνο τα παιδιά μου στο σπίτι ήξεραν ότι υπάρχουν. Τα κάνω συχνά να γελάνε στο σπίτι. Ανέσυρα λοιπόν την κωμική πλευρά μου, γεγονός αποκαλυπτικό. Με ικανοποιεί που ο κόσμος γελάει, καθώς και ότι υποδύομαι μια επαρχιώτισσα γυναίκα.

- Γιατί οι μονόλογοι με γυναίκες ηθοποιούς έχουν απήχηση στο κοινό;

Γιατί, πρώτον, οι γυναίκες είναι αυτές που πηγαίνουν στο θέατρο και παίρνουν μαζί και τους άντρες τους. Οι γυναίκες, άσχετα με αυτά που λένε για μας, αλληλοϋποστηρίζονται. Η γυναίκα ψάχνεται πολύ σε σχέση με τον εαυτό της. Συνεπώς, ένας μονόλογος που ασχολείται με τη γυναικεία φύση δίνει απαντήσεις, νέες οπτικές, ελπίδα και τις ευκαιρίες για εσωτερική αναζήτηση.

- Τι κάνεις προτού βγεις στη σκηνή και μετά την ολοκλήρωση του έργου;

Φορώντας το ρούχο του ρόλου, ντύνομαι και μέσα μου. Διαβάζω συνέχεια το έργο, περνάω τα λόγια, κάνω και μια προσευχή πριν βγω στη σκηνή. Λίγο πριν βγω προσπαθώ να 
συγκεντρώνομαι στον ήχο. Μετά, είναι σαν να βρίσκομαι σε ένα σύννεφο. Είναι πολύ ενδιαφέρον που το ρωτάς αυτό, γιατί θυμάμαι μια νεαρή ηθοποιό, που με είχε πλησιάσει στη Βενεζουέλα και με ρώτησε για την ταινία του Ρομέρ «Μπαίνετε στον ρόλο, πώς βγαίνετε;». Κατ’ αρχάς, σκέφτεσαι ότι αυτό που κάνεις είναι μια δουλειά. Κοιτάς γύρω σου και με μια κίνηση βγαίνεις. Αυτό γίνεται πιο δύσκολο όταν οι ρόλοι είναι πιο δύσκολοι ψυχολογικά. Από την Ερατώ βγαίνω γλυκά, διότι στο τέλος του έργου καθαρίζεται η Ερατώ, και αυτό με κάνει να την αφήνω πίσω μου με αισιοδοξία.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΑΡΙΕΡΑ
- Εχεις συμμετάσχει σε σημαντικές θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές σε Αμερική και Ευρώπη, όπως, για παράδειγμα, στην ταινία «Τριπλός πράκτορας» του φημισμένου Ερίκ Ρομέρ. Πιστεύεις ότι οι δουλειές εκτός συνόρων εξαργυρώνονται για έναν Ελληνα ηθοποιό;

Οι μη συμπλεγματικοί άνθρωποι εκτιμούν αυτό που έχεις κάνει ως ηθοποιός και εκτιμούν ότι μπορείς να σταθείς εκτός συνόρων. Η καλύτερη εξαργύρωση είναι η εμπειρία που έχεις αποκομίσει και σε πάει παρακάτω. Μαθαίνεις καλύτερα τον εαυτό σου και η αλήθεια είναι ότι σου δίνει φτερά. Ο Ρομέρ μου έδωσε φτερά με πολλούς τρόπους, και καλλιτεχνικά και δημιουργικά, ακόμα και οικονομικά.

- Σκέφτηκες να κυνηγήσεις το όνειρο της διεθνούς καριέρας;

Αυτά είναι θέμα συγκυρίας. Δεν είναι περίεργο ότι δέκα χρόνια στη Νέα Υόρκη έκανα μόνο θέατρο και όταν επέστρεψα Ελλάδα άρχισα να κάνω ταινίες και σε ξένες γλώσσες. Βεβαίως, το ονειρεύομαι και το επιδιώκω αλλά χωρίς αγωνία και εμμονή. Γιατί αυτό που πρέπει τελικά να συμβεί, συμβαίνει.

ΟΙ «ΦΟΥΣΚΕΣ»
- Πόσο και πώς σε έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση;

Εχω θυμώσει πάρα πολύ, γιατί πιστεύω ότι η κρίση είναι ένα πλαστό πράγμα, φτιαχτό. Το γρήγορο χρήμα που πολλοί έκαναν όλα αυτά τα χρόνια, τώρα οδηγεί σε φτώχεια όχι μόνο τους ίδιους αλλά και τους γύρω τους. Θυμώνω ακόμη γιατί από την οικονομική κρίση της Ελλάδας επωφελούνται ιδιώτες και κράτη. Μέσα από αυτήν την κατάσταση φάνηκε ποιοι ήταν φούσκες τόσα χρόνια.

- Πώς καταφέρνεις να είσαι μάνα τριών παιδιών και ταυτόχρονα να διατηρείς τη θηλυκότητά σου;

«Η μανούλα πάνω απ’ όλα είναι γυναίκα» είναι ο τίτλος ενός μυθιστορήματος της Δήμητρας Παπαδήμα, καλής φίλης και συναδέλφου. Αυτό είναι και το ζητούμενο. Αλίμονο αν παύαμε να ήμασταν γυναίκες με το που γινόμασταν μητέρες. Δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε τη γυναικεία φύση μας. Αυτό κάνει καλό και στα παιδιά μας. Παίρνουν παράδειγμα. Οποτε μου έχει ζητηθεί να περιγράψω τον εαυτό μου λέω μάνα και θεατρίνα.

- Θα ξαναπαντρευόσουν;

Δεν ξέρω, αυτήν τη στιγμή όχι. Θα συμβίωνα ίσως πάλι. Η ουσία είναι αλλού, στην ουσιαστική συμβίωση, να υπάρχεις σε μια δυαδική σχέση, άλλοτε επιβάλλοντας, άλλοτε υποχωρώντας. Μόνον αν μου έλεγαν ότι θα με συνέφερε φορολογικά, τότε μόνο θα παντρευόμουν (γελάει).

- Ερωτευμένη είσαι;

Είμαι ερωτευμένη με τη ζωή και τις απλές καθημερινές χαρές. Με τα μικρά δωράκια.

«ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΚΑΛΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ»
- Εχεις πλούσια τηλεοπτική εμπειρία. Θεωρείς ότι θα ξαναρχίσουν να γίνονται καλές παραγωγές στην τηλεόραση;

Κατ’ αρχάς, το θέλω πολύ, το πιστεύω και το εύχομαι. Ναι, πιστεύω ότι θα ξαναρχίσουν να γίνονται, επειδή η τηλεόραση είναι καθοριστικός παράγοντας για την αισθητική του κόσμου. Η καλή τηλεόραση είναι αναγκαία για τον πολιτισμό μιας χώρας. Χρειαζόμαστε καλές δουλειές. Προσωπικά, αγαπώ την τηλεόραση. Κρατάει εμάς τους ηθοποιούς σε επαφή με τον κόσμο γιατί μπαίνουμε στα σπίτια των ανθρώπων. Είναι σημαντικό πώς σε αξιολογεί ο θεατής ενώ τρώει το βραδινό του ή πίνει τον καφέ του. Εχω δει κατά περιόδους πράγματα στην τηλεόραση τόσο συγκλονιστικά, που με έχουν κάνει να φτύσω την μπουκιά μου.

«ΜΟΙΡΑΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ...»
- Σε έχουν χαρακτηρίσει «μοιραία γυναίκα». Αποδέχεσαι αυτόν τον τίτλο;

Οχι, εκτός αν μοιραία γυναίκα σημαίνει να έχεις κλάψει πολύ για ένα αγόρι, να έχεις «χτυπηθεί», να σου λέει το αγόρι που αγαπάς «δεν με νοιάζει τι σκέφτονται για σένα οι άντρες, εσύ είσαι η μητέρα του παιδιού μου», τότε μπορεί. Πάντως, ποτέ δεν αισθάνθηκα έτσι. Μοιραία γυναίκα σημαίνει ότι έχω υπηρετήσει σωστά τους ρόλους της μοιραίας γυναίκας που μου έχουν δοθεί. Αυτό με χαροποιεί.

- Η ομορφιά σού άνοιξε πόρτες;

Ο Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ λέει «το ουσιώδες είναι αόρατο». Η ομορφιά δεν είναι εξωτερική μόνο. Είναι μια αρμαθιά κλειδιών για να ξεκλειδωθούν πράγματα. Η ομορφιά είναι ένα από αυτά. Από μόνη της δεν αρκεί.

- Είσαι από τις ηθοποιούς που δεν έχουν φοβηθεί το γυμνό στο σανίδι και στην τηλεόραση…

Εχει να κάνει με το πόσο καλά υπηρετείς έναν ρόλο. Αν αυτό απαιτεί να εκτεθώ και σωματικά, το κάνω με σοβαρότητα και συνέπεια - και αυτό φαίνεται.

- Εχει σπουδάσει στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Εθνικό Θέατρο.

- Εμεινε δέκα χρόνια στη Νέα Υόρκη και από τις δουλειές της ξεχωρίζει η «Λυσσασμένη γάτα» με τον Μπέργκοφ και η «Αντιγόνη» με τον Μίνω Βολανάκη.

- Είχε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στη βουλγαρική ταινία «Μετά το τέλος του κόσμου» (βραβείο α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ της Βερόνας), στην ουγγρική «Μια ταινία θαύμα» και στη γαλλική «Τριπλός πράκτορας» (επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ του Βερολίνου) του πολυβραβευμένου Ερίκ Ρομέρ, ενώ έπαιξε και στο «Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι».

- Υπήρξε πρωθιέρεια το 1984 για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Αντζελες, τότε που δεν έγινε καμιά τελετή σε ένδειξη διαμαρτυρίας από τους Ελληνες για την εμπορευματοποίηση της ιερής φλόγας, και το 1988 για τη διοργάνωση της Σεούλ.

- Εχει αποκτήσει από τους δύο μεγάλους έρωτες της ζωής της τρία παιδιά: τη Φλώρα, τη Μαρκέλλα και τον Διόνυσο.

- Αποφάσισε να γίνει ηθοποιός όταν σε ηλικία πέντε ετών είδε σε ένα εξώφυλλο την Ελλη Λαμπέτη ως Μπλανς Ντιμπουά στο «Λεωφορείον ο Πόθος».

Πηγή