Η είδηση πέρασε στα ψιλά. Μονόστηλο. «Πέθανε 25χρονος τρόφιμος στο ίδρυμα Λεχαινών. Τον Γιάννη στην τελευταία του κατοικία συνόδεψαν
πέντε νοσηλεύτριες του ιδρύματος. Έτερος κανείς»….
Μικρή είδηση. Σαν τη ζωή του Γιάννη. Που βρέθηκε στο ίδρυμα μικρός, όταν τον εγκατέλειψαν οι φυσικοί γονείς του. Προβληματικός. Πολλές φορές τον έδεναν για να ηρεμήσει. Οι λιγοστοί χειμώνες και τα καλοκαίρια του, περνούσαν ανάμεσα σε κρεβάτια κρύα δεμένος και το βράδυ κάποιες φορές ένοιωθε, ίσως, το χέρι μιας νοσηλεύτριας να του χαϊδεύει το μέτωπο, ιδίως όταν ψηνόταν στον πυρετό. Ποια φώναξε μάνα ο Γιάννης; Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Τι μας νοιάζει άλλωστε; Τον ξέραμε και από χθες; Είχε κάποιο παιχνίδι στα παιδικά του χρόνια, ένα αυτοκίνητο, μια μπάλα; Ποιος ενδιαφέρεται; Όταν μεγάλωσε και έγινε παλικάρι σκίρτησε η καρδιά του από το δοξάρι του έρωτα; Τι ρωτάμε τώρα!
Ο Γιάννης και ο κάθε Γιάννης, παιδί άλλου Θεού, έφυγε τόσο σιωπηλά όσο έζησε. Δεν τον ζήτησε κανείς, δεν μίλησε με κανένα. Πέντε νοσηλεύτριες από το ίδρυμα, στάθηκαν πλάι στο φέρετρό του και έριξαν λίγο χώμα και ένα πιάτο με κόλλυβα. Στα όνειρά του ο Γιάννης είχε δικαίωμα για μια καλύτερη ζωή. Μπορεί και να την είχε δει. Βιβλία, σπουδές, μπάνια, θάλασσα, έρωτα, ταξίδια, διακοπές, μπάλα, φίλους, σινεμά, διακοπές, φίλους στο fc. Ποτέ δεν ξέρεις που σε πάνε τα όνειρα όταν δεν είναι να συναντηθούν με τη πραγματικότητα.
Την άλλη Ζωή δεν την ξέρουμε. Υπάρχει; Ίσως για τον Γιάννη ναι. Μπορεί οι άγγελοι – γιατί άγγελος είναι πια- να πίνουν καφέ με φίλους, να αράζουν σε μια παραλία, να είναι φοιτητές στα πανεπιστήμια, να έχουν ένα ζεστό σπίτι να τους περιμένει. Όλα αυτά που στερήθηκε ο Γιάννης στην εδώ Ζωή, αν υπάρχει Θεός, θα του τα έχει δώσει απλόχερα στην άλλη…
δεν ηταν της showbiz οποτε γιατι να ασχοληθουν μαζι του;
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν πουλαει
δεν φερνει κερδη στα καναλια
αισχος