«Πως να κρυφτείς απ’ τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα...» σιγοψιθύριζα τους στίχους του όμορφου τραγουδιού του Διονύση Σαββόπουλου, παρακολουθώντας το παιδικό πάρτι που εξελισσόταν στον παιδότοπο του εμπορικού κέντρου.
Καθώς τα έβλεπα να τρέχουν, να κυνηγιούνται ξεφωνίζοντας, σκεφτόμουν ότι τα παιδιά σήμερα φαίνεται να απολαμβάνουν τα αγαθά της σύγχρονης τεχνολογίας. Σίγουρα τα παιδιά από τη φύση τους ζουν και χαίρονται στο εδώ και το τώρα. Όλα ωραία μέχρι εδώ. Όμως το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: «Είναι τα παιδιά ευτυχισμένα σήμερα;»
Το να γίνει κανείς σωστός γονέας δεν είναι καθόλου εύκολο. Όπως αναφέρεται στο άρθρο του ψυχιάτρου Dr Λουίς Ρόχας Μάρκος με τίτλο « Κενά παιδιά » οι στατιστικές των τελευταίων 15 χρόνων δείχνουν ανησυχητική αύξηση των διαταραχών της ψυχικής υγείας στα παιδιά ( 1 στα 5 διαγνώστηκε με διαταραχή ). Ο Dr Λούις Ρόχας Μάρκος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου γιατί παρουσιάζουν αύξηση: η παιδική κατάθλιψη ( 37% ), η Δ.Ε.Π.Υ ( Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα ( 43%), όπως και ο αριθμός των εφηβικών αυτοκτονιών.
Είναι αλήθεια πως τα παιδιά του δυτικού κόσμου έχουν πολλές υλικές παροχές, είναι γεμάτα δώρα και παιγνίδια αλλά βρίσκονται σε υπερδιέγερση, ενδεχομένως γιατί στερούνται: συναισθηματικά διαθέσιμους γονείς που έχουν θέσει όρια, υπευθυνότητας, ισορροπημένης διατροφής και επαρκούς ύπνου, κίνησης, δημιουργικού παιγνιδιού, ευκαιριών για καθοδηγούμενο παιγνίδι, κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Αντιθέτως έχουν γονείς: με την προσοχή αποσπασμένη στην ψηφιακή τεχνολογία, με επιείκεια και άμεση επιβράβευση, γονείς που υιοθετούν τον καθιστικό τρόπο ζωής.
Παρόλα αυτά, όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα όταν: ο γονέας γίνει καπετάνιος του καραβιού, θέτοντας ξεκάθαρα τα όρια, προσφέροντας στο παιδί έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής, γεμάτο από αυτά που χρειάζεται και όχι από αυτά που θέλει. Περνώντας ποιοτικό χρόνο με το παιδί. Διδάσκοντάς του τη συνοχή και την αξία της οικογένειας, όπως και τις αληθινές αξίες της ζωής που δεν αγοράζονται. Βοηθώντας το, να αποδέχεται και να διδάσκεται από τα λάθη του, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίζει τα προβλήματα και τις προκλήσεις της ζωής.
Ο Γιάνους Κόρτσακ, Πολωνός παιδίατρος, παιδαγωγός, συγγραφέας και κοινωνικός ακτιβιστής έγραψε για τα παιδιά: Λέτε:
«Είναι κουραστικό να συναναστρέφεσαι παιδιά». Έχετε δίκιο. Προσθέτετε: «Γιατί πρέπει να κατεβείς στο επίπεδό τους, να χαμηλώσεις, να γίνεις μικρός».
Εδώ σφάλλετε. Δεν είναι αυτό που κουράζει πιο πολύ. Φταίει μάλλον που είστε υποχρεωμένοι να φθάσετε στο ύψος των συναισθημάτων τους. Να τεντωθείτε, να μακρύνετε, να σηκωθείτε στις μύτες των ποδιών. Για να μην τα πληγώσετε.
Καθώς τα έβλεπα να τρέχουν, να κυνηγιούνται ξεφωνίζοντας, σκεφτόμουν ότι τα παιδιά σήμερα φαίνεται να απολαμβάνουν τα αγαθά της σύγχρονης τεχνολογίας. Σίγουρα τα παιδιά από τη φύση τους ζουν και χαίρονται στο εδώ και το τώρα. Όλα ωραία μέχρι εδώ. Όμως το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: «Είναι τα παιδιά ευτυχισμένα σήμερα;»
Το να γίνει κανείς σωστός γονέας δεν είναι καθόλου εύκολο. Όπως αναφέρεται στο άρθρο του ψυχιάτρου Dr Λουίς Ρόχας Μάρκος με τίτλο « Κενά παιδιά » οι στατιστικές των τελευταίων 15 χρόνων δείχνουν ανησυχητική αύξηση των διαταραχών της ψυχικής υγείας στα παιδιά ( 1 στα 5 διαγνώστηκε με διαταραχή ). Ο Dr Λούις Ρόχας Μάρκος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου γιατί παρουσιάζουν αύξηση: η παιδική κατάθλιψη ( 37% ), η Δ.Ε.Π.Υ ( Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα ( 43%), όπως και ο αριθμός των εφηβικών αυτοκτονιών.
Είναι αλήθεια πως τα παιδιά του δυτικού κόσμου έχουν πολλές υλικές παροχές, είναι γεμάτα δώρα και παιγνίδια αλλά βρίσκονται σε υπερδιέγερση, ενδεχομένως γιατί στερούνται: συναισθηματικά διαθέσιμους γονείς που έχουν θέσει όρια, υπευθυνότητας, ισορροπημένης διατροφής και επαρκούς ύπνου, κίνησης, δημιουργικού παιγνιδιού, ευκαιριών για καθοδηγούμενο παιγνίδι, κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Αντιθέτως έχουν γονείς: με την προσοχή αποσπασμένη στην ψηφιακή τεχνολογία, με επιείκεια και άμεση επιβράβευση, γονείς που υιοθετούν τον καθιστικό τρόπο ζωής.
Παρόλα αυτά, όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα όταν: ο γονέας γίνει καπετάνιος του καραβιού, θέτοντας ξεκάθαρα τα όρια, προσφέροντας στο παιδί έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής, γεμάτο από αυτά που χρειάζεται και όχι από αυτά που θέλει. Περνώντας ποιοτικό χρόνο με το παιδί. Διδάσκοντάς του τη συνοχή και την αξία της οικογένειας, όπως και τις αληθινές αξίες της ζωής που δεν αγοράζονται. Βοηθώντας το, να αποδέχεται και να διδάσκεται από τα λάθη του, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίζει τα προβλήματα και τις προκλήσεις της ζωής.
Ο Γιάνους Κόρτσακ, Πολωνός παιδίατρος, παιδαγωγός, συγγραφέας και κοινωνικός ακτιβιστής έγραψε για τα παιδιά: Λέτε:
«Είναι κουραστικό να συναναστρέφεσαι παιδιά». Έχετε δίκιο. Προσθέτετε: «Γιατί πρέπει να κατεβείς στο επίπεδό τους, να χαμηλώσεις, να γίνεις μικρός».
Εδώ σφάλλετε. Δεν είναι αυτό που κουράζει πιο πολύ. Φταίει μάλλον που είστε υποχρεωμένοι να φθάσετε στο ύψος των συναισθημάτων τους. Να τεντωθείτε, να μακρύνετε, να σηκωθείτε στις μύτες των ποδιών. Για να μην τα πληγώσετε.
Βάσω Σίδη
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.