Κυριακή, μία η ώρα το μεσημέρι σε κάποιο μπιτσόμπαρο της Χαλκιδικής. Ο ήλιος καίει, παιδάκια τρέχουν, χτίζουν πυργάκια ή κολυμπάνε. Δυο ομπρέλες δίπλα μου κάτι κοπέλες βγάζουν selfie, και εκεί που σκάει το κύμα δύο σφίχτηδες παίζουν ρακέτες.
«Γραφικά θα τη βγάλουμε και σήμερα» σκέφτηκα, ρουφώντας λίγο freddo cappuccino. Τα ᾽χει αυτά η Χαλκιδική. Αραχτός, λοιπόν, καθώς ήμουν, ρίχνω ματιές τριγύρω. Tattoo εδώ, tattoo εκεί, tattoo και παραπέρα. Με μερικούς πρόχειρους υπολογισμούς κάθε ομπρέλα είχε μέσο όρο ένα άτομο με τατουάζ.
Άλλα ωραία, άλλα προκλητικά, άλλα δυσνόητα. Πολλά, όμως, σε επίπεδο που πλέον αναρωτιέσαι αν έχουν κάποια αξία γι᾽ αυτούς που τα κάνουν ή απλά τα κάνουν επειδή δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν.
Θυμάμαι παλιότερα, ήταν δυο-τρεις τυπάδες σε όλοι την παραλία που είχαν tattoo κι αυτό τους έκανε αυτομάτως bad-ass. Σήμερα, δυστυχώς, το μανίκι πάει σύννεφο. Κοπέλες, άνδρες , δεκαεξάρηδες, πενηντάρηδες, ξανθοί, μελαχρινοί κι από ένα τατουάζ. Λες και έχει γίνει must να έχεις κι από ένα για να βγεις στο μπιτσόμπαρο. Δεν έχω σκοπό να βγάλω χολή επειδή δεν έχω τατουάζ, ούτε είμαι ενάντια στο να κάνω.
Δυστυχώς, όμως, όταν κάτι γίνεται μόδα και τρέχουν όλη να την ακολουθήσουν, ό,τι κι αν πρόσφερε αυτό πλέον χάνει το νόημα του. Γίνεται προϊόν μαζικής κατανάλωσης. Και εσύ ακόλουθος της μάζας.
Όταν βλέπεις κάτι να ακολουθείται τυφλά, δίχως κρίση, μπουχτίζεις. Το τατουάζ υποτίθεται πως σημαίνει κάτι, είναι κάτι που σε στιγματίζει. Κάτι δικό σου, ένα όνειρο, μια ελπίδα, μια φράση, ένα όνομα, ένα αντικείμενο.
Αν το κάνεις για να σε ομορφαίνει, ίσως να μην πιστεύεις τόσο, αρχικά στην εμφάνιση σου και κυρίως στον χαρακτήρα σου. Κι άντε να δεχτώ πως σε ομορφαίνει στα 20 σου. Είσαι σίγουρος πως θα σε ομορφαίνει στα 55 σου ή στα 70 σου;
Ο μιμητισμός σπάνια έχει καλά αποτέλεσμα. Ναι, μπορεί να κάτσουν δύο γκόμενες παραπάνω, μπορεί να σου την πέσουν δυο αγοράκια επιπλέον. Όμως το τατουάζ δηλώνει κάτι, μια νοοτροπία την οποία αν δεν μπορείς να υποστηρίξεις, πιθανότατα θα γελάσουν μαζί σου.
Για να με καταλάβεις καλύτερα, αν έχεις μανίκια και στα δύο χέρια και έναν αετό στην πλάτη σου αλλά φοβάσαι να περάσεις απ᾽ τα βράχια επειδή έχει αχινούς και μπαίνεις γκολ απ᾽ το δεύτερο σφηνάκι, τζάμπα μάγκας είσαι.
Αν δεν είσαι σε θέση να ασπαστείς και να κατανοήσεις τι σημαίνει το tattoo, θα έρθει η στιγμή που θα το μετανιώσεις. Σκέψου ότι θα έχεις σημαδέψει το σώμα σου με κάτι το οποίο θα είναι μόνιμο, θα το βλέπεις κάθε μέρα. Αν το βλέπεις και δε σου δημιουργεί συναισθήματα, δε σου θυμίζει ποιος είσαι ή ποιος ήταν κάποιος άλλος ή κάτι άλλο για σένα, τότε θα είναι απλά μια ζωγραφιά πάνω στο σώμα σου. Θα ξεθωριάσει, μπορεί και να σκεφτείς να τη βγάλεις από πάνω σου.
Πού θέλω, όμως, να καταλήξω με όλα αυτά;
Απλά προσπαθώ να σε κάνω να κατανοήσεις πως έχει συνέπειες η βελόνα, και αν μπει στο δέρμα σου, πιθανότατα να ζεις μ᾽ αυτό την υπόλοιπη σου ζωή.
Αν είναι κάτι προσωπικό, κάτι δικό σου τότε είμαι εκατό τις εκατό μαζί σου. Αν όχι, τότε δικό σου είναι το σώμα σου και ό,τι θες το κάνεις, απλά σκέψου ότι ένα τατουάζ στο μπράτσο ή μια νεράιδα χαμηλά στη μέση δεν σε κάνει περισσότερο άνδρα ή γκόμενα αντίστοιχα, από τους υπολοίπους.
Κυρίως, όμως, θέλω να σου πω να έχεις δική σου προσωπικότητα, να μην ακολουθείς κάτι ρευστό όπως είναι η μόδα, γιατί αυτή αλλάζει. Μη δεσμεύεσαι με κάτι που μπορεί να μετανιώσεις, μην πέφτεις με τα μούτρα κάπου για να προσαρμοστείς στην κοινωνικές επιταγές. Το tattoo σου συμβολίζει ένα κομμάτι της ζωής σου.
Μην ακολουθείς του άλλους, η πλειοψηφία δεν έχει πάντα δίκαιο. Κάνε το για σένα. Είναι κάτι ιερό.
«Γραφικά θα τη βγάλουμε και σήμερα» σκέφτηκα, ρουφώντας λίγο freddo cappuccino. Τα ᾽χει αυτά η Χαλκιδική. Αραχτός, λοιπόν, καθώς ήμουν, ρίχνω ματιές τριγύρω. Tattoo εδώ, tattoo εκεί, tattoo και παραπέρα. Με μερικούς πρόχειρους υπολογισμούς κάθε ομπρέλα είχε μέσο όρο ένα άτομο με τατουάζ.
Άλλα ωραία, άλλα προκλητικά, άλλα δυσνόητα. Πολλά, όμως, σε επίπεδο που πλέον αναρωτιέσαι αν έχουν κάποια αξία γι᾽ αυτούς που τα κάνουν ή απλά τα κάνουν επειδή δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν.
Θυμάμαι παλιότερα, ήταν δυο-τρεις τυπάδες σε όλοι την παραλία που είχαν tattoo κι αυτό τους έκανε αυτομάτως bad-ass. Σήμερα, δυστυχώς, το μανίκι πάει σύννεφο. Κοπέλες, άνδρες , δεκαεξάρηδες, πενηντάρηδες, ξανθοί, μελαχρινοί κι από ένα τατουάζ. Λες και έχει γίνει must να έχεις κι από ένα για να βγεις στο μπιτσόμπαρο. Δεν έχω σκοπό να βγάλω χολή επειδή δεν έχω τατουάζ, ούτε είμαι ενάντια στο να κάνω.
Δυστυχώς, όμως, όταν κάτι γίνεται μόδα και τρέχουν όλη να την ακολουθήσουν, ό,τι κι αν πρόσφερε αυτό πλέον χάνει το νόημα του. Γίνεται προϊόν μαζικής κατανάλωσης. Και εσύ ακόλουθος της μάζας.
Όταν βλέπεις κάτι να ακολουθείται τυφλά, δίχως κρίση, μπουχτίζεις. Το τατουάζ υποτίθεται πως σημαίνει κάτι, είναι κάτι που σε στιγματίζει. Κάτι δικό σου, ένα όνειρο, μια ελπίδα, μια φράση, ένα όνομα, ένα αντικείμενο.
Αν το κάνεις για να σε ομορφαίνει, ίσως να μην πιστεύεις τόσο, αρχικά στην εμφάνιση σου και κυρίως στον χαρακτήρα σου. Κι άντε να δεχτώ πως σε ομορφαίνει στα 20 σου. Είσαι σίγουρος πως θα σε ομορφαίνει στα 55 σου ή στα 70 σου;
Ο μιμητισμός σπάνια έχει καλά αποτέλεσμα. Ναι, μπορεί να κάτσουν δύο γκόμενες παραπάνω, μπορεί να σου την πέσουν δυο αγοράκια επιπλέον. Όμως το τατουάζ δηλώνει κάτι, μια νοοτροπία την οποία αν δεν μπορείς να υποστηρίξεις, πιθανότατα θα γελάσουν μαζί σου.
Για να με καταλάβεις καλύτερα, αν έχεις μανίκια και στα δύο χέρια και έναν αετό στην πλάτη σου αλλά φοβάσαι να περάσεις απ᾽ τα βράχια επειδή έχει αχινούς και μπαίνεις γκολ απ᾽ το δεύτερο σφηνάκι, τζάμπα μάγκας είσαι.
Αν δεν είσαι σε θέση να ασπαστείς και να κατανοήσεις τι σημαίνει το tattoo, θα έρθει η στιγμή που θα το μετανιώσεις. Σκέψου ότι θα έχεις σημαδέψει το σώμα σου με κάτι το οποίο θα είναι μόνιμο, θα το βλέπεις κάθε μέρα. Αν το βλέπεις και δε σου δημιουργεί συναισθήματα, δε σου θυμίζει ποιος είσαι ή ποιος ήταν κάποιος άλλος ή κάτι άλλο για σένα, τότε θα είναι απλά μια ζωγραφιά πάνω στο σώμα σου. Θα ξεθωριάσει, μπορεί και να σκεφτείς να τη βγάλεις από πάνω σου.
Πού θέλω, όμως, να καταλήξω με όλα αυτά;
Απλά προσπαθώ να σε κάνω να κατανοήσεις πως έχει συνέπειες η βελόνα, και αν μπει στο δέρμα σου, πιθανότατα να ζεις μ᾽ αυτό την υπόλοιπη σου ζωή.
Αν είναι κάτι προσωπικό, κάτι δικό σου τότε είμαι εκατό τις εκατό μαζί σου. Αν όχι, τότε δικό σου είναι το σώμα σου και ό,τι θες το κάνεις, απλά σκέψου ότι ένα τατουάζ στο μπράτσο ή μια νεράιδα χαμηλά στη μέση δεν σε κάνει περισσότερο άνδρα ή γκόμενα αντίστοιχα, από τους υπολοίπους.
Κυρίως, όμως, θέλω να σου πω να έχεις δική σου προσωπικότητα, να μην ακολουθείς κάτι ρευστό όπως είναι η μόδα, γιατί αυτή αλλάζει. Μη δεσμεύεσαι με κάτι που μπορεί να μετανιώσεις, μην πέφτεις με τα μούτρα κάπου για να προσαρμοστείς στην κοινωνικές επιταγές. Το tattoo σου συμβολίζει ένα κομμάτι της ζωής σου.
Μην ακολουθείς του άλλους, η πλειοψηφία δεν έχει πάντα δίκαιο. Κάνε το για σένα. Είναι κάτι ιερό.
Jamie Χονδρογιάννης
ilov
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.