Αν σε αγαπούσε, θα το ένιωθες, κορόιδο μου…

0

τσάμπα αναλώνεσαι και τσάμπα χτυπιέσαι.

Καλά, τι νόμισες; Νόμισες πως επειδή κάποτε έγινες μια τεράστια αγκαλιά, για να μπουν να ξαποστάσουν όλοι οι άλλοι, θα στην γυρίσουν πίσω τώρα που την χρειάζεσαι; Πως σου έρχεται; Σου έρχεται ότι όλοι σκέφτονται με τον παιδιάστικο κι αθώο τρόπο τον δικό σου; Πως το έχεις στο μυαλό σου; Το έχεις ότι όλοι οι άνθρωποι είναι άξιοι και ικανοί για να αγαπήσουν; Που ζεις; Ζεις σε εκείνο τον ανύπαρκτο πλανήτη, που όλα είναι αλήθεια και το ψέμα δεν υπάρχει; Από που έχεις έρθει εσύ; Ήρθες από εκεί που κανείς δεν σου έχει πει, ότι οι άνθρωποι φοράνε μάσκες για να κάνουν τις δουλίτσες τους βολικά και παστρικά;

Καλά, πότε θα ξυπνήσεις; Πότε θα καταλάβεις πως τα λόγια έρχονται και φεύγουν κι αν δεν συνοδεύονται από έργα κι από πράξεις, να μην τα παίρνεις σοβαρά, γιατί είναι δεκάρες κάλπικες;
Πότε θα μάθεις να εκτιμάς τον εαυτό σου; Πότε θα μάθεις, πως όλοι εκείνοι που κάποτε σε πούλησαν φτηνά και σου χάρισαν το φευγιό τους, δεν το έχουνε σε τίποτα να σου το ξανακάνουν; Πότε θα μάθεις, πως κι αν κάποιοι επέστρεψαν, ήρθαν μόνο και μόνο για να σε αποτελειώσουν κι όχι για να σε σώσουν; Πότε θα το χωνέψεις; Πότε θα το χωνέψεις, ρε, ότι αν κάθε τρεις και λίγο μπαίνεις στην διαδικασία να εξηγείς συμπεριφορές και λέξεις για να δεις αν σ’ αγαπάνε, τότε το έχεις χάσει το παιχνίδι. Γιατί, πολύ απλά, αυτοί που σε βάζουνε σε τέτοιες περιπέτειες, δεν σ΄ αγαπάνε!

Μάθε επιτέλους, ότι η αγάπη, κορόιδο μου, δεν εξηγείται, δεν μαντεύεται, δεν αποκρυπτογραφείται και δεν την ψάχνεις μέσα σε κώδικες, σε θα δούμε, σε μάλλον και σε ίσως.
Την αγάπη, κορόιδο μου, την εισπράττεις απλόχερα, σου κατακλύζει την ψυχή και την νιώθεις να σε λούζει ολάκερο απ΄ την κορφή μέχρι τα νύχια.
Αν σε αγαπούσε θα το ένιωθες, μην αμφιβάλεις…
Αν ενδιαφερόταν, θα ρώταγε τι κάνεις.
Αν νοιάζονταν, θα ήταν εδώ.
Αν ήσουν σημαντικός, θα σε σέβονταν και θα σε δέχονταν ατόφιο.
Αν πίστευε σε σένα, θα σε στήριζε σε κάθε νέο βήμα σου.
Αν ήταν το άλλο σου μισό, θα σε ακολουθούσε χωρίς να σε ρωτάει που πάτε.
Αν σε εκτιμούσε, δεν θα σε τάιζε με περισσεύματα και με αποφάγια.
Αν ήσουν το καλύτερο του, θα ξεκινούσε την μέρα του μαζί σου και θα την έκλεινε με εσένα.
Αν είχε κοινά όνειρα με σένα, θα έκλεβε χρόνο από τους άλλους για να σου τον χαρίσει.
Αν ήθελε το καλό σου, θα σκούπιζε το δάκρυ σου και θα σε κράταγε απ΄ το χέρι σου σε κάθε σου αντάρα.
Αν ήταν ο άνθρωπος σου, θα σε κέρναγε ζωή, καημένε μου, κι όχι σκοτάδια πρόστυχα.
Για αυτό σου λέω, αν σε αγαπούσε, θα το ένιωθες, κορόιδο! Πάψε λοιπόν να ψάχνεις και να ψάχνεσαι, να κάνεις μαντεψιές κι υποθέσεις, μάζεψε τα κουβαδάκια σου και εμπρός για άλλη παραλία. Γιατί εδώ δεν θα σε “παίξουνε”, δεν έχει χώρο για σένα εδώ, εδώ τσάμπα αναλώνεσαι και τσάμπα χτυπιέσαι. Εδώ… και δεν σ΄ αγαπάνε και σου χαλάνε επίτηδες τα “κάστρα” σου.

Γιώργος Καραγεώργος
loveletters
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top