Δώσε το πράσινο φως στον εαυτό σου.
Μια δουλειά, έναν άνθρωπο, μια νέα ζωή. Μια νέα ζωή ολόψυχα δική σου, έναν άνθρωπο που σε κάνει να καρδιοχτυπάς, μια εργασία που μέσα σε αυτήν αισθάνεσαι και είσαι δημιουργικός και αυτό ξέρεις τι θα πει; Ότι σε κινητοποιεί. Σε ορίζει.
Είναι δικαίωμα και υποχρέωσή σου να τα διεκδικήσεις όλα αυτά τα τόσο σημαντικά για σένα, αν θες να λέγεσαι άνθρωπος, άνθρωπέ μου…
Με κάποιον τρόπο -ή και πολλούς- κι εσύ κι εγώ και όλοι φτάσαμε ως εδώ. Άλλοι κόπιασαν πολύ, άλλοι ίδρωσαν περισσότερο από πολύ, άλλοι με φύλακα άγγελο την αέναη θεά Τύχη απήλαυσαν με μιας δώρα μαγικά, τους δρόμους που ανοίχτηκαν μπροστά τους και άλλοι απλά έκλεισαν τα μάτια τους από φόβο στις προκλήσεις. Ειδικά οι τελευταίοι, έμαθαν.
Έμαθαν πως όσο θρέφεις το φόβο, αυτός μεγαλώνει και πως ο ουσιαστικός «killer» της υπόθεσης, είναι αυτός και όχι ο θάνατος. Φόβος για μια νέα αρχή, φόβος για την εξέλιξη μιας σχέσης, φόβος για το «Όχι», γιατί μεγαλώσαμε όλοι με την καραμέλα του «Ναι σε όλα» από μωρά παιδιά, φόβος για τις αντιδράσεις του κόσμου σε όλα αυτά, φόβος για εμάς.
Αλλά είπαμε, όσο τον θρέφεις, μεγαλώνει… Όσο τον θεοποιείς, κυριαρχεί πάνω σου. Σε μυαλό, καρδιά και σώμα. Όσο δεν τον αμφισβητείς, χαίρεται και χασκογελά, ρουφώντας σου διαρκώς ενέργεια και εσύ απλά συνεχίζεις μια ζωή σχεδόν παρασιτικά, μια ζωή που σίγουρα δε σου αξίζει και που απλά συνήθισες. Μια ΜΗ ζωή.
Και σε αυτή τη ΜΗ ζωή σου λοιπόν, με φίλη καλή τη μοναξιά, την οποία αναγκαστικά και εντελώς ασυνείδητα επιλέγεις, κλείνεσαι όλο και περισσότερο και βουλιάζεις, αλήθεια, αρκετά. Γύρνα το διακόπτη. Μπορείς! Ξεκίνα να «ξε»- μαθαίνεις το φόβο, για να «ξανά»- μάθεις εσένα. Άκου εσένα. Άκου τα «θέλω» σου.
«Θέλω να ταξιδέψω», «Θέλω να γράψω ένα βιβλίο», «Θέλω να με αγαπάω», «Θέλω να με αγαπούν», «Θέλω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου μαζί του», «Θέλω μια νέα δουλειά», «Θέλω να είμαι υγιής», «Θέλω να πατάω στα πόδια μου γερά», «Θέλω να ΜΗ φοβάμαι».
Επέτρεψε σε όλα αυτά τα «θέλω», τις επιθυμίες σου, την κινητήριο δύναμη της ζωής, να σε συνεπάρουν. Δώσε το πράσινο φως στον εαυτό σου να αδειάσει, να απολαύσει το ταξίδι της αλλαγής, να ξαναγεννηθεί. Στο χέρι σου είναι.
Σε προλαβαίνω! Όχι, δεν είναι απλό. Όχι, δεν είναι εύκολο. Ναι, είναι «ξε»- βόλεμα. Ναι, αξίζει. Αξίζει να τιμάς το δικαίωμά σου να διεκδικείς αυτό που θες. Αξίζει να αναγνωρίζεις πως έχεις ανάγκη την αλλαγή για να είναι το μέσα σου καλά.
Αξίζεις εσύ. Κι αν για όλα όσα αξίζεις εσύ, εσύ δεν είσαι βέβαιος, μάθε πως αυτό ισχύει εξ’ ορισμού και πως ο φόβος κατέκλυσε τόσο το είναι σου, που ξέμαθες να σε αγαπάς, να σε φροντίζεις, να σε ακούς. Άλλαξέ το, τίμα εσένα!
Είναι δικαίωμα και υποχρέωσή σου να τα διεκδικήσεις όλα αυτά τα τόσο σημαντικά για σένα, αν θες να λέγεσαι άνθρωπος, άνθρωπέ μου…
Με κάποιον τρόπο -ή και πολλούς- κι εσύ κι εγώ και όλοι φτάσαμε ως εδώ. Άλλοι κόπιασαν πολύ, άλλοι ίδρωσαν περισσότερο από πολύ, άλλοι με φύλακα άγγελο την αέναη θεά Τύχη απήλαυσαν με μιας δώρα μαγικά, τους δρόμους που ανοίχτηκαν μπροστά τους και άλλοι απλά έκλεισαν τα μάτια τους από φόβο στις προκλήσεις. Ειδικά οι τελευταίοι, έμαθαν.
Έμαθαν πως όσο θρέφεις το φόβο, αυτός μεγαλώνει και πως ο ουσιαστικός «killer» της υπόθεσης, είναι αυτός και όχι ο θάνατος. Φόβος για μια νέα αρχή, φόβος για την εξέλιξη μιας σχέσης, φόβος για το «Όχι», γιατί μεγαλώσαμε όλοι με την καραμέλα του «Ναι σε όλα» από μωρά παιδιά, φόβος για τις αντιδράσεις του κόσμου σε όλα αυτά, φόβος για εμάς.
Αλλά είπαμε, όσο τον θρέφεις, μεγαλώνει… Όσο τον θεοποιείς, κυριαρχεί πάνω σου. Σε μυαλό, καρδιά και σώμα. Όσο δεν τον αμφισβητείς, χαίρεται και χασκογελά, ρουφώντας σου διαρκώς ενέργεια και εσύ απλά συνεχίζεις μια ζωή σχεδόν παρασιτικά, μια ζωή που σίγουρα δε σου αξίζει και που απλά συνήθισες. Μια ΜΗ ζωή.
Και σε αυτή τη ΜΗ ζωή σου λοιπόν, με φίλη καλή τη μοναξιά, την οποία αναγκαστικά και εντελώς ασυνείδητα επιλέγεις, κλείνεσαι όλο και περισσότερο και βουλιάζεις, αλήθεια, αρκετά. Γύρνα το διακόπτη. Μπορείς! Ξεκίνα να «ξε»- μαθαίνεις το φόβο, για να «ξανά»- μάθεις εσένα. Άκου εσένα. Άκου τα «θέλω» σου.
«Θέλω να ταξιδέψω», «Θέλω να γράψω ένα βιβλίο», «Θέλω να με αγαπάω», «Θέλω να με αγαπούν», «Θέλω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου μαζί του», «Θέλω μια νέα δουλειά», «Θέλω να είμαι υγιής», «Θέλω να πατάω στα πόδια μου γερά», «Θέλω να ΜΗ φοβάμαι».
Επέτρεψε σε όλα αυτά τα «θέλω», τις επιθυμίες σου, την κινητήριο δύναμη της ζωής, να σε συνεπάρουν. Δώσε το πράσινο φως στον εαυτό σου να αδειάσει, να απολαύσει το ταξίδι της αλλαγής, να ξαναγεννηθεί. Στο χέρι σου είναι.
Σε προλαβαίνω! Όχι, δεν είναι απλό. Όχι, δεν είναι εύκολο. Ναι, είναι «ξε»- βόλεμα. Ναι, αξίζει. Αξίζει να τιμάς το δικαίωμά σου να διεκδικείς αυτό που θες. Αξίζει να αναγνωρίζεις πως έχεις ανάγκη την αλλαγή για να είναι το μέσα σου καλά.
Αξίζεις εσύ. Κι αν για όλα όσα αξίζεις εσύ, εσύ δεν είσαι βέβαιος, μάθε πως αυτό ισχύει εξ’ ορισμού και πως ο φόβος κατέκλυσε τόσο το είναι σου, που ξέμαθες να σε αγαπάς, να σε φροντίζεις, να σε ακούς. Άλλαξέ το, τίμα εσένα!
Μάρη Γαργαλιάνου
enallaktikidrasi
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.