Ελπίζω να το εφαρμόσετε και θα πιάσει.
Έχουμε φτάσει κοντά στην ολοκλήρωση του πρώτου σχολικού τριμήνου.
Το να εντάξεις ένα πρωτάκι στο διάβασμα είναι τρομερά δύσκολη υπόθεση και το γνωρίζετε καλά όσες το έχετε ήδη περάσει.
Έχω δοκιμάσει όλους τους τρόπους όταν την βλέπω πως το μυαλό της είναι αλλού και όχι στην καμήλα και τα μήλα του βιβλίου της Α Δημοτικού!
Την έχω μαλώσει, της έχω κλείσει τα βιβλία προσποιούμενη την αδιάφορη για το αν θα πάει αδιάβαστη και γενικά το τερματίζω κάθε μέρα.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχω εφεύρει έναν άλλον τρόπο για να την κάνω και να καταλάβει αλλά και να την ωθήσω να εκφράζει το συναίσθημα που αισθάνεται εκείνη την δεδομένη στιγμή.
Σε άλλο άρθρο θα σας αναλύσω τις κατηγορίες του παιχνιδιού, γιατί ακόμη και το παιχνίδι χωρίζεται σε κατηγορίες ανάλογα με την ηλικία και το τι θέλουμε να πάρει, η να του περάσουμε εμείς ως γονείς μέσα από αυτό.
Σήμερα λοιπόν προτίμησα να την κάνω να εκτονωθεί συναισθηματικά και προτίμησα να παίξουμε συμβολικά.
Δείτε πως.
Αφού έβλεπα πως το μάτι ήταν στο βιβλίο, αλλά το μυαλό και το πόδι στην κούκλα κάτω από το γραφείο της, ξαφνικά της κλείνω το βιβλίο. Κουράστηκα της λέω, θέλεις να παίξουμε;;;
Με κοίταξε αμήχανη, μην ξέροντας την αντίδρασή μου στην απάντησή της.
Πες της λέω, θες;
Ναι, μου απάντησε γελώντας πονηρά!
Φέρνω δυο κουτάλια και τα κάναμε τηλέφωνα. Εγώ με το ένα κουτάλι στο αυτί τάχα μου μιλάω στην γιαγιά, για άσχετα πράγματα. Εκείνη έχει ξαπλώσει στο χαλί και μιλάει με την διπλανή της στο θρανίο και κολλητή της φίλη.
Άστα της λέει, με κουράζει πολύ. Τι και σένα τα ίδια, ε; Τελικά όλες τους ίδιες είναι!
Συνεχίζει με λίγα άσχετα και επανέρχεται…
Ναι αλλά αν δεν διαβάσεις, δεν θα πάρεις χαμογελαστό φατσάκι αύριο( σε άλλο άρθρο θα σας πως και γι΄αυτό) η Κυρία θα σου βάλει λυπημένη φατσούλα! Σε κλείνω τώρα της λέει πάω να διαβάσω!
Εγώ κάνοντας πως ακόμη μιλάω, και δίχως να την έχω κοιτάξει, συνεχίζω την κουβέντα μου
Άντε με σκουντάει, που έχεις το μυαλό σου καλέ, δεν έχουμε διαβάσει το ξέχασες;;; Μου λέει με νάζι
Αμάν ρε γιαγιά λέω, πιάσαμε τη κουβέντα και το παιδί περιμένει να διαβάσουμε άντε λέω μιλάμε αργότερα…
Μέσω του συμβολικού αυτού παιχνιδιού το παιδί εκτόνωσε την ένταση που είχε λόγω της άρνησής της να διαβάσει, μα και αισθάνθηκε την έννοια του δεν έχω το μυαλό μου σε κάτι…
Ελπίζω να το εφαρμόσετε και θα πιάσει, να είστε βέβαιες γλυκές μανούλες!
Το να εντάξεις ένα πρωτάκι στο διάβασμα είναι τρομερά δύσκολη υπόθεση και το γνωρίζετε καλά όσες το έχετε ήδη περάσει.
Έχω δοκιμάσει όλους τους τρόπους όταν την βλέπω πως το μυαλό της είναι αλλού και όχι στην καμήλα και τα μήλα του βιβλίου της Α Δημοτικού!
Την έχω μαλώσει, της έχω κλείσει τα βιβλία προσποιούμενη την αδιάφορη για το αν θα πάει αδιάβαστη και γενικά το τερματίζω κάθε μέρα.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχω εφεύρει έναν άλλον τρόπο για να την κάνω και να καταλάβει αλλά και να την ωθήσω να εκφράζει το συναίσθημα που αισθάνεται εκείνη την δεδομένη στιγμή.
Σε άλλο άρθρο θα σας αναλύσω τις κατηγορίες του παιχνιδιού, γιατί ακόμη και το παιχνίδι χωρίζεται σε κατηγορίες ανάλογα με την ηλικία και το τι θέλουμε να πάρει, η να του περάσουμε εμείς ως γονείς μέσα από αυτό.
Σήμερα λοιπόν προτίμησα να την κάνω να εκτονωθεί συναισθηματικά και προτίμησα να παίξουμε συμβολικά.
Δείτε πως.
Αφού έβλεπα πως το μάτι ήταν στο βιβλίο, αλλά το μυαλό και το πόδι στην κούκλα κάτω από το γραφείο της, ξαφνικά της κλείνω το βιβλίο. Κουράστηκα της λέω, θέλεις να παίξουμε;;;
Με κοίταξε αμήχανη, μην ξέροντας την αντίδρασή μου στην απάντησή της.
Πες της λέω, θες;
Ναι, μου απάντησε γελώντας πονηρά!
Φέρνω δυο κουτάλια και τα κάναμε τηλέφωνα. Εγώ με το ένα κουτάλι στο αυτί τάχα μου μιλάω στην γιαγιά, για άσχετα πράγματα. Εκείνη έχει ξαπλώσει στο χαλί και μιλάει με την διπλανή της στο θρανίο και κολλητή της φίλη.
Άστα της λέει, με κουράζει πολύ. Τι και σένα τα ίδια, ε; Τελικά όλες τους ίδιες είναι!
Συνεχίζει με λίγα άσχετα και επανέρχεται…
Ναι αλλά αν δεν διαβάσεις, δεν θα πάρεις χαμογελαστό φατσάκι αύριο( σε άλλο άρθρο θα σας πως και γι΄αυτό) η Κυρία θα σου βάλει λυπημένη φατσούλα! Σε κλείνω τώρα της λέει πάω να διαβάσω!
Εγώ κάνοντας πως ακόμη μιλάω, και δίχως να την έχω κοιτάξει, συνεχίζω την κουβέντα μου
Άντε με σκουντάει, που έχεις το μυαλό σου καλέ, δεν έχουμε διαβάσει το ξέχασες;;; Μου λέει με νάζι
Αμάν ρε γιαγιά λέω, πιάσαμε τη κουβέντα και το παιδί περιμένει να διαβάσουμε άντε λέω μιλάμε αργότερα…
Μέσω του συμβολικού αυτού παιχνιδιού το παιδί εκτόνωσε την ένταση που είχε λόγω της άρνησής της να διαβάσει, μα και αισθάνθηκε την έννοια του δεν έχω το μυαλό μου σε κάτι…
Ελπίζω να το εφαρμόσετε και θα πιάσει, να είστε βέβαιες γλυκές μανούλες!
Χριστίνα Καζανιάτορα
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.