Κι ας πέρασαν τα χρόνια.
Σε ζήτησα απ´τον Άγιο Βασίλη.
Μην ρωτήσεις γιατί.
Σε πρόλαβα.
Άσε με μια φορά να ξέρω μόνο εγώ τον λόγο.
Ξέρεις κάποια πράγματα δεν χρειάζονται να λέγονται. Χάνουν την αξία τους.
Και δεν θέλω καμία μου λέξη και κανένα μου συναίσθημα να χάσει την αξία του.
Θέλω λίγο να αφήσω αυτή την μαγεία των Χριστουγέννων να αιωρείται. Κοίτα λίγο την πόλη πόσο όμορφα στολισμένη είναι, πόσα φωτάκια, πόση αγάπη υπάρχει τριγύρω.
Είναι η πιο όμορφη περίοδος του χρόνου.
Είναι το τελευταίο κεφάλαιο ενός βιβλίου που κλείνει.
Μια χρονιά με απρόοπτα, με γέλια, με κλάματα, στεναχώριες και χαρές. Μια χρονιά με ανθρώπους που έφυγαν, που έμειναν, που έρχονται. Κοίτα λίγο τους ανθρώπους στον δρόμο. Αγκαλιάζονται, φιλιούνται, γελάνε με την ψυχή τους. Κρατιούνται χέρι-χέρι. Ίσως να ήταν άγνωστοι στις αρχές της χρονιάς, ίσως να είναι μαζί πολλά χρόνια. Σημασία έχει πώς θα τους βρει η καινούρια χρονιά. Αυτή η πρώτη μέρα ενός καινούριου βιβλίου. Που κανείς δεν ξέρει το τέλος αλλά σίγουρα ονειρεύεται την αρχή.
Γιατί όπως και να το κάνουμε όλοι μας ονειρευόμαστε.
Όλοι θέλουμε.
Όλοι αγαπάμε.
Σε ζήτησα λοιπόν από τον Άγιο Βασίλη με όλη μου την ψυχή. Γιατί δεν ξέρω αν εσύ θα με ακούσεις η αν θα με καταλάβεις. Αν θα με πιστέψεις και αν θα με εμπιστευτείς.
Σε ζήτησα από τον Άγιο Βασίλη δυο μήνες πριν. Και ποιος ξέρει. Ίσως τελικά να μην μετράει το τι θα γίνει στο τέλος όσο στην αρχή. Σε αυτή την αρχή που θέλω να κάνω να μετρήσει.
Ίσως σημαντικότερο είναι το να νιώσω ότι πιστεύω κι ότι ακόμα μπορώ να ονειρευτώ.
Κι ας πέρασαν τα χρόνια.
Κι ας μην είμαι πια παιδί.
Κι αν με ρωτάς ακόμα γιατί σε ζήτησα το μόνο που μπορώ να σου πω είναι meet me at the mistletoe.
Μην ρωτήσεις γιατί.
Σε πρόλαβα.
Άσε με μια φορά να ξέρω μόνο εγώ τον λόγο.
Ξέρεις κάποια πράγματα δεν χρειάζονται να λέγονται. Χάνουν την αξία τους.
Και δεν θέλω καμία μου λέξη και κανένα μου συναίσθημα να χάσει την αξία του.
Θέλω λίγο να αφήσω αυτή την μαγεία των Χριστουγέννων να αιωρείται. Κοίτα λίγο την πόλη πόσο όμορφα στολισμένη είναι, πόσα φωτάκια, πόση αγάπη υπάρχει τριγύρω.
Είναι η πιο όμορφη περίοδος του χρόνου.
Είναι το τελευταίο κεφάλαιο ενός βιβλίου που κλείνει.
Μια χρονιά με απρόοπτα, με γέλια, με κλάματα, στεναχώριες και χαρές. Μια χρονιά με ανθρώπους που έφυγαν, που έμειναν, που έρχονται. Κοίτα λίγο τους ανθρώπους στον δρόμο. Αγκαλιάζονται, φιλιούνται, γελάνε με την ψυχή τους. Κρατιούνται χέρι-χέρι. Ίσως να ήταν άγνωστοι στις αρχές της χρονιάς, ίσως να είναι μαζί πολλά χρόνια. Σημασία έχει πώς θα τους βρει η καινούρια χρονιά. Αυτή η πρώτη μέρα ενός καινούριου βιβλίου. Που κανείς δεν ξέρει το τέλος αλλά σίγουρα ονειρεύεται την αρχή.
Γιατί όπως και να το κάνουμε όλοι μας ονειρευόμαστε.
Όλοι θέλουμε.
Όλοι αγαπάμε.
Σε ζήτησα λοιπόν από τον Άγιο Βασίλη με όλη μου την ψυχή. Γιατί δεν ξέρω αν εσύ θα με ακούσεις η αν θα με καταλάβεις. Αν θα με πιστέψεις και αν θα με εμπιστευτείς.
Σε ζήτησα από τον Άγιο Βασίλη δυο μήνες πριν. Και ποιος ξέρει. Ίσως τελικά να μην μετράει το τι θα γίνει στο τέλος όσο στην αρχή. Σε αυτή την αρχή που θέλω να κάνω να μετρήσει.
Ίσως σημαντικότερο είναι το να νιώσω ότι πιστεύω κι ότι ακόμα μπορώ να ονειρευτώ.
Κι ας πέρασαν τα χρόνια.
Κι ας μην είμαι πια παιδί.
Κι αν με ρωτάς ακόμα γιατί σε ζήτησα το μόνο που μπορώ να σου πω είναι meet me at the mistletoe.
Μαρία Χριστίνα Σωτήρου
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.