Όλα εύθραυστα, σαν να ‘χεις γυάλινα κόκκαλα.
-Χρειάζομαι ζάχαρη!
-Γιατί;
-Για να ανεβάσω το ζάχαρό μου
-Δεν έχεις υπογλυκαιμία… Έλλειψη αγκαλιάς στον ύπνο έχεις.
-Γιατί το λες αυτό;
–Γιατί τα μοιρασμένα όνειρα κρυμμένα σε αγκαλιές, είναι πετιμέζι
-Χρειάζομαι κάτι αλμυρό! Φέρε μου αλάτι!
-Γιατί;
-Γιατί μου έπεσε ή πίεση! Δεν έχεις υπόταση, έλλειψη εξωτερίκευσης συναισθήματος έχεις
-Γιατί το λες αυτό;
-Γιατί το δάκρυ είναι αλμυρό, και δεν το άφησες να κατέβει από τα μάτια στο μάγουλο κι από εκεί στα χείλια για να το γευτείς
-Χρειάζομαι να πιώ!
-Γιατί;
-Για να ξεχάσω!
-Όποιος ήπιε, δεν ξέχασε, κι όποιος ξέχασε, δεν ήπιε. Πίνεις για να θυμηθείς αλλά χωρίς τύψεις, λογική κι ενοχές
-Όχι, για να ξεχάσω πίνω
-Τι να ξεχάσεις;
-Τις στιγμές που θέλω αγκαλιά και να κλάψω
-Δηλαδή τις στιγμές που θέλεις να φας να ξεχάσεις;
-Ναι
-Γιατί δεν ζητάς αυτά που χρειάζεσαι;
-Φοβάμαι
-Τι φοβάσαι;
-Μη μου τα αρνηθούν ξανά
-Αν στα αρνηθούν;
-Θα φάω και θα πιω
-Γιατί;
-Γιατί νομίζω πως δεν φαίνομαι και πώς δεν ακούγεται ή φωνή μου, ότι δεν με προσέχουν
-Γιατί τρως κρυφά;
-Γιατί όλα τα άλλα τα κάνω φανερά
-Μα κρύβεσαι.
-Κρύβομαι;
-Ναι. Πίσω από ένα κουτί σοκολατάκια αντί να πεις «μείνε να κοιμηθούμε αγκαλιά.» Μέσα σε ένα σακούλι πατατάκια αντί να κλάψεις μπροστά του. Πίσω από μία τυρόπιτα στο γραφείο αντί να στείλεις τον εργοδότη που σου κάνει bullying στο διάολο… Μέσα σε ένα μπουκάλι κοκα κόλας, για να κρύψεις τις φυσαλίδες της σκέψης σου.
Μέσα σε ένα μπουκάλι αλκοόλ για να θολώσεις τις μνήμες σου. Μέσα σε ένα πάπλωμα να κοιμάσαι, αντί να ντυθείς και να πολεμήσεις για αυτά που αξίζεις, και εσύ και ο καθένας.
Γιατί δεν σε αγαπάς…
Και σε τιμωρείς παχαίνοντας, φουσκώνοντας, μένοντας ακίνητος, χωρίς καν να περπατάς.
Αποτέλεσμα; Πονάς. Μέση, χέρια, πόδια. Όλα εύθραυστα, σαν να ‘χεις γυάλινα κόκκαλα. Και σου επιτίθεσαι τρώγοντας. Και ούτε το πρόσωπό σου δε γνωρίζεις από τα κιλά. Πόσο μάλλον το κορμί σου.
Δες το μέσα σου. Να ταιριάζει με το έξω σου. Και ντύστο. Και στόλισε το. Και γύμνασε το.
Και ΞΑΝΑ αγάπησε τον γερό και υγιή εαυτό σου.
-Γιατί;
-Για να ανεβάσω το ζάχαρό μου
-Δεν έχεις υπογλυκαιμία… Έλλειψη αγκαλιάς στον ύπνο έχεις.
-Γιατί το λες αυτό;
–Γιατί τα μοιρασμένα όνειρα κρυμμένα σε αγκαλιές, είναι πετιμέζι
-Χρειάζομαι κάτι αλμυρό! Φέρε μου αλάτι!
-Γιατί;
-Γιατί μου έπεσε ή πίεση! Δεν έχεις υπόταση, έλλειψη εξωτερίκευσης συναισθήματος έχεις
-Γιατί το λες αυτό;
-Γιατί το δάκρυ είναι αλμυρό, και δεν το άφησες να κατέβει από τα μάτια στο μάγουλο κι από εκεί στα χείλια για να το γευτείς
-Χρειάζομαι να πιώ!
-Γιατί;
-Για να ξεχάσω!
-Όποιος ήπιε, δεν ξέχασε, κι όποιος ξέχασε, δεν ήπιε. Πίνεις για να θυμηθείς αλλά χωρίς τύψεις, λογική κι ενοχές
-Όχι, για να ξεχάσω πίνω
-Τι να ξεχάσεις;
-Τις στιγμές που θέλω αγκαλιά και να κλάψω
-Δηλαδή τις στιγμές που θέλεις να φας να ξεχάσεις;
-Ναι
-Γιατί δεν ζητάς αυτά που χρειάζεσαι;
-Φοβάμαι
-Τι φοβάσαι;
-Μη μου τα αρνηθούν ξανά
-Αν στα αρνηθούν;
-Θα φάω και θα πιω
-Γιατί;
-Γιατί νομίζω πως δεν φαίνομαι και πώς δεν ακούγεται ή φωνή μου, ότι δεν με προσέχουν
-Γιατί τρως κρυφά;
-Γιατί όλα τα άλλα τα κάνω φανερά
-Μα κρύβεσαι.
-Κρύβομαι;
-Ναι. Πίσω από ένα κουτί σοκολατάκια αντί να πεις «μείνε να κοιμηθούμε αγκαλιά.» Μέσα σε ένα σακούλι πατατάκια αντί να κλάψεις μπροστά του. Πίσω από μία τυρόπιτα στο γραφείο αντί να στείλεις τον εργοδότη που σου κάνει bullying στο διάολο… Μέσα σε ένα μπουκάλι κοκα κόλας, για να κρύψεις τις φυσαλίδες της σκέψης σου.
Μέσα σε ένα μπουκάλι αλκοόλ για να θολώσεις τις μνήμες σου. Μέσα σε ένα πάπλωμα να κοιμάσαι, αντί να ντυθείς και να πολεμήσεις για αυτά που αξίζεις, και εσύ και ο καθένας.
Γιατί δεν σε αγαπάς…
Και σε τιμωρείς παχαίνοντας, φουσκώνοντας, μένοντας ακίνητος, χωρίς καν να περπατάς.
Αποτέλεσμα; Πονάς. Μέση, χέρια, πόδια. Όλα εύθραυστα, σαν να ‘χεις γυάλινα κόκκαλα. Και σου επιτίθεσαι τρώγοντας. Και ούτε το πρόσωπό σου δε γνωρίζεις από τα κιλά. Πόσο μάλλον το κορμί σου.
Δες το μέσα σου. Να ταιριάζει με το έξω σου. Και ντύστο. Και στόλισε το. Και γύμνασε το.
Και ΞΑΝΑ αγάπησε τον γερό και υγιή εαυτό σου.
Αμαρυσία Σιγάλα
eternalradio
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.