Έτσι πάντα έρχονται και φεύγουν.
Φοβάμαι.
Είναι πολλά αυτά που φοβάμαι και δεν τα κρύβω. Με τρομάζουν πράγματα, υποθετικά και πραγματικά σενάρια.
Ξέρω, μη μου πεις. Ο φόβος είναι γέννημα του μυαλού κι εκεί μέσα οφείλει να παλεύεται.
Θα μου πεις για απειροστή φορά ότι τους φόβους μου πρέπει να τους νικήσω, πρέπει να παλέψω για να τους αντιμετωπίσω.
Μάντεψε! Τα ξέρω αυτά που λες. Το θέμα δεν είναι ότι δε θέλω, είναι ότι δεν μπορώ.
Κι ας λένε πως όλα είναι ζήτημα θέλησης.
Ίσως.
Εμένα πάντως οι φόβοι μου είναι γερά κατσικωμένοι στο κεφάλι μου και αλωνίζουν. Ευτυχώς δεν έχουν ελευθέρας παντού.
Πάλι καλά να λέμε γιατί θα με δένανε στο τέλος. Κυκλοφορούν, ενίοτε οπλοφορούν, και μου θυμίζουν συχνά πυκνά την ύπαρξή τους.
Κάποτε ήταν περισσότεροι. Πάλεψα πολύ για να μείνουμε ένα στενό παρεάκι. Φιλαράκια από παλιά κι έτσι, γνωριζόμαστε και τα λέμε πού και πού.
Εκεί που πάω να τους ξεχάσω, κάτι γίνεται και να σου μπροστά μου.
Εδώ είμαστε κολλητάρι, μου λένε οι φόβοι μου και τα λέμε σαν παλιοί γνώριμοι που είμαστε. Αυτοί με χαμογελάκια σαρδόνια κι εγώ με ταχυκαρδίες κι ανεπαίσθητες κρισούλες πανικού.
Ναι, το ξέρω, το διακωμωδώ. Τους έμαθα μωρέ πια, εκεί είναι το θέμα. Ξέρω πότε θα φανούν και τι θα πουν. Προβλέπω τις κινήσεις τους, τους περιμένω. Όσο καλά διαβασμένη κι αν είμαι πάντως, θα με πιάσουν και στον ύπνο καμιά φορά. Έτσι για να μου αποδείξουν τη δύναμή τους, για να μη χαλαρώνω.
Αυτή είμαι εγώ και αυτοί είναι οι φόβοι μου. Έχουμε όλοι μας ονοματεπώνυμο και παλευόμαστε για χρόνια.
Το θέμα είσαι εσύ και το πώς μας αντιμετωπίζεις.
Πώς με αντιμετωπίζεις εμένα που φοβάμαι.
Ξέρω όσα θα μου πεις, στο ξανάπα. Το έχω πει κι εγώ στον εαυτό μου, τα έχουν πει κι άλλοι πολλοί πριν από σένα.
Όλοι από αγάπη, το δέχομαι.
Όμως το μη φοβάσαι δεν είναι εύκολο. Είναι αυτή η ζωή από τη φύση της τόσο απρόβλεπτη που δεν μπορείς να μη φοβάσαι.
Δεν μπορώ να μη φοβάμαι. Το συνειδητοποίησα, το δούλεψα μέσα μου και το δέχτηκα.
Δέξου το κι εσύ για μένα. Για σένα κάνε ό,τι θες. Οι δικοί σου φόβοι ίσως νάναι αλλιώτικοι, να μπορείς να τους φέρεις βόλτα.
Οι δικοί είναι άλλη υπόθεση.
Μην προσπαθείς να τους αναλύσεις. Απλά δέξου τους.
Μην τους υποτιμάς τους φόβους μου. Είναι κομμάτι μου κι αυτοί.
Κράτα με πιο σφιχτά όταν εμφανίζονται. Κι εκείνοι θα φεύγουν.
Έτσι πάντα έρχονται και φεύγουν.
Και πάμε παρακάτω…
Το δέχτηκα. Δέξου το κι εσύ.
Και πάμε παρακάτω…
Είναι πολλά αυτά που φοβάμαι και δεν τα κρύβω. Με τρομάζουν πράγματα, υποθετικά και πραγματικά σενάρια.
Ξέρω, μη μου πεις. Ο φόβος είναι γέννημα του μυαλού κι εκεί μέσα οφείλει να παλεύεται.
Θα μου πεις για απειροστή φορά ότι τους φόβους μου πρέπει να τους νικήσω, πρέπει να παλέψω για να τους αντιμετωπίσω.
Μάντεψε! Τα ξέρω αυτά που λες. Το θέμα δεν είναι ότι δε θέλω, είναι ότι δεν μπορώ.
Κι ας λένε πως όλα είναι ζήτημα θέλησης.
Ίσως.
Εμένα πάντως οι φόβοι μου είναι γερά κατσικωμένοι στο κεφάλι μου και αλωνίζουν. Ευτυχώς δεν έχουν ελευθέρας παντού.
Πάλι καλά να λέμε γιατί θα με δένανε στο τέλος. Κυκλοφορούν, ενίοτε οπλοφορούν, και μου θυμίζουν συχνά πυκνά την ύπαρξή τους.
Κάποτε ήταν περισσότεροι. Πάλεψα πολύ για να μείνουμε ένα στενό παρεάκι. Φιλαράκια από παλιά κι έτσι, γνωριζόμαστε και τα λέμε πού και πού.
Εκεί που πάω να τους ξεχάσω, κάτι γίνεται και να σου μπροστά μου.
Εδώ είμαστε κολλητάρι, μου λένε οι φόβοι μου και τα λέμε σαν παλιοί γνώριμοι που είμαστε. Αυτοί με χαμογελάκια σαρδόνια κι εγώ με ταχυκαρδίες κι ανεπαίσθητες κρισούλες πανικού.
Ναι, το ξέρω, το διακωμωδώ. Τους έμαθα μωρέ πια, εκεί είναι το θέμα. Ξέρω πότε θα φανούν και τι θα πουν. Προβλέπω τις κινήσεις τους, τους περιμένω. Όσο καλά διαβασμένη κι αν είμαι πάντως, θα με πιάσουν και στον ύπνο καμιά φορά. Έτσι για να μου αποδείξουν τη δύναμή τους, για να μη χαλαρώνω.
Αυτή είμαι εγώ και αυτοί είναι οι φόβοι μου. Έχουμε όλοι μας ονοματεπώνυμο και παλευόμαστε για χρόνια.
Το θέμα είσαι εσύ και το πώς μας αντιμετωπίζεις.
Πώς με αντιμετωπίζεις εμένα που φοβάμαι.
Ξέρω όσα θα μου πεις, στο ξανάπα. Το έχω πει κι εγώ στον εαυτό μου, τα έχουν πει κι άλλοι πολλοί πριν από σένα.
Όλοι από αγάπη, το δέχομαι.
Όμως το μη φοβάσαι δεν είναι εύκολο. Είναι αυτή η ζωή από τη φύση της τόσο απρόβλεπτη που δεν μπορείς να μη φοβάσαι.
Δεν μπορώ να μη φοβάμαι. Το συνειδητοποίησα, το δούλεψα μέσα μου και το δέχτηκα.
Δέξου το κι εσύ για μένα. Για σένα κάνε ό,τι θες. Οι δικοί σου φόβοι ίσως νάναι αλλιώτικοι, να μπορείς να τους φέρεις βόλτα.
Οι δικοί είναι άλλη υπόθεση.
Μην προσπαθείς να τους αναλύσεις. Απλά δέξου τους.
Μην τους υποτιμάς τους φόβους μου. Είναι κομμάτι μου κι αυτοί.
Κράτα με πιο σφιχτά όταν εμφανίζονται. Κι εκείνοι θα φεύγουν.
Έτσι πάντα έρχονται και φεύγουν.
Και πάμε παρακάτω…
Το δέχτηκα. Δέξου το κι εσύ.
Και πάμε παρακάτω…
Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.