Και δε θα ευχηθώ καλό χειμώνα, γιατί το νιώθω ρεαλιστικό και λίγο.
Ο Σεπτέμβριος είναι ο αγαπημένος μου μήνας.
Μυρίζει φρεσκάδα αναμεμειγμένη με το άρωμα του αντηλιακού. Έχει βρεγμένα πόδια και βαδίζει ανάλαφρα, από την άμμο στην άσφαλτο, ανανεωμένος και δυνατός. Έχει αλμύρα στα μαλλιά και γεύση από ούζο στο στόμα.
Το βλέμμα του είναι ανυπόμονο γιατί ξέρει ότι επιστρέφει, αλλά τον γυρισμό του τον κοιτά σαν ερχομό. Πίσω στα ίδια, αλλά με τη δύναμη να αλλάξει τα πάντα. Να πάρει αποφάσεις ανατρεπτικές και να κάνει πράξεις δημιουργικές.
Σα μικρή μαθήτρια ανυπομονώ να μάθω όσα καινούργια με περιμένουν. Γνώσεις, ανθρώπους, ιδέες. Και μέσα σε όλα αυτά μια αίσθηση ότι φέτος θα διαλέξω άλλα μονοπάτια. Έχω λάθη να διορθώσω και εμπειρίες να κυνηγήσω και εκεί, δίπλα στη θάλασσα τα σκέφτηκα όλα και όλους. Έχω ανθρώπους να αποχαιρετίσω και άλλους να αγκαλιάσω. Μια μικρή μαθήτρια νιώθω, που περιμένει τη νέα της χρονιά κι αυτά που έχει να της φέρει.
Τη νέα της δασκάλα κι αυτά που έχει να της μάθει. Τους φίλους που θα μπουν στη ζωή της, τη γνώση που θα γεμίσει την ψυχή της, τα διαγωνίσματα που θα δοκιμάσουν τις δυνάμεις της. Μια μαθήτρια που εμπέδωσε την περσινή της ύλη και έχει ανοιχτά μάτια και μυαλό για οτιδήποτε καινούριο. Και μπορεί πια να μην κρατώ στα χέρια μου καινούριες γομολάστιχες και μολύβια, κασετίνες και σχολικά βιβλία. Έχω όμως ένα υπέροχο και αισιόδοξο reset να πατήσω στον υπολογιστή μου, νέα σχέδια να φτιάξω στο μυαλό μου. Νέα θέματα να συζητήσω με παλιούς και νέους φίλους, νέα φαντασίες να σκεφτώ στις νύχτες μου.
Κι ίσως ο Οκτώβρης με βρει πάλι λίγο πιο κουρασμένη, λίγο περισσότερο αποθαρρυμένη. Τώρα όμως, σήμερα, αύριο, όλον αυτόν τον γλυκό και δυναμικό μου Σεπτέμβρη θα τον αφήσω απόλυτα να με παρασύρει στο νέο ξεκίνημα που τόσο απλόχερα μου χαρίζει. Στην αίσθηση ότι όλα αρχίζουν, ξαναρχίζουν ή αλλάζουν. Δε φοβάται ο Σεπτέμβρης μου και μαζί του δε φοβάμαι κι εγώ. Είναι δυναμικός και ανυπόμονος.
Και μαζί του και εγώ. Έχει μάλιστα μια τρελή ιδέα ότι μπορώ να κάνω όλα όσα πριν η ίδια μου σταματούσα. Όσα ήθελα και δεν τολμούσα από φόβο, όσα επιθυμούσα και δεν ήξερα από κούραση, όσα ποθούσα και δεν έβλεπα από έλλειψη χρόνου.
Τώρα είναι η στιγμή που θα τα ακούσω και θα τα δω όλα.
Γιατί ο Σεπτέμβριος μου ψιθυρίζει πως μπορώ.
Θα πάρω μια βαθιά ανάσα από το αντηλιακό μου, θα ξεπλύνω την αλμύρα και θα ρίξω μια τελευταία ματιά στο μπλε της θάλασσας.
Κι έπειτα θα ξεκινήσω.
Και δε θα ευχηθώ καλό χειμώνα, γιατί το νιώθω ρεαλιστικό και λίγο.
Ούτε ευτυχισμένο το νέο έτος, γιατί και το νιώθω αληθινό αλλά τρελό. Θα πω καλή νέα αρχή.
Γιατί έτσι το νιώθω.
Καλό, ονειρικό και ελπιδοφόρο reset λοιπόν!
Μυρίζει φρεσκάδα αναμεμειγμένη με το άρωμα του αντηλιακού. Έχει βρεγμένα πόδια και βαδίζει ανάλαφρα, από την άμμο στην άσφαλτο, ανανεωμένος και δυνατός. Έχει αλμύρα στα μαλλιά και γεύση από ούζο στο στόμα.
Το βλέμμα του είναι ανυπόμονο γιατί ξέρει ότι επιστρέφει, αλλά τον γυρισμό του τον κοιτά σαν ερχομό. Πίσω στα ίδια, αλλά με τη δύναμη να αλλάξει τα πάντα. Να πάρει αποφάσεις ανατρεπτικές και να κάνει πράξεις δημιουργικές.
Σα μικρή μαθήτρια ανυπομονώ να μάθω όσα καινούργια με περιμένουν. Γνώσεις, ανθρώπους, ιδέες. Και μέσα σε όλα αυτά μια αίσθηση ότι φέτος θα διαλέξω άλλα μονοπάτια. Έχω λάθη να διορθώσω και εμπειρίες να κυνηγήσω και εκεί, δίπλα στη θάλασσα τα σκέφτηκα όλα και όλους. Έχω ανθρώπους να αποχαιρετίσω και άλλους να αγκαλιάσω. Μια μικρή μαθήτρια νιώθω, που περιμένει τη νέα της χρονιά κι αυτά που έχει να της φέρει.
Τη νέα της δασκάλα κι αυτά που έχει να της μάθει. Τους φίλους που θα μπουν στη ζωή της, τη γνώση που θα γεμίσει την ψυχή της, τα διαγωνίσματα που θα δοκιμάσουν τις δυνάμεις της. Μια μαθήτρια που εμπέδωσε την περσινή της ύλη και έχει ανοιχτά μάτια και μυαλό για οτιδήποτε καινούριο. Και μπορεί πια να μην κρατώ στα χέρια μου καινούριες γομολάστιχες και μολύβια, κασετίνες και σχολικά βιβλία. Έχω όμως ένα υπέροχο και αισιόδοξο reset να πατήσω στον υπολογιστή μου, νέα σχέδια να φτιάξω στο μυαλό μου. Νέα θέματα να συζητήσω με παλιούς και νέους φίλους, νέα φαντασίες να σκεφτώ στις νύχτες μου.
Κι ίσως ο Οκτώβρης με βρει πάλι λίγο πιο κουρασμένη, λίγο περισσότερο αποθαρρυμένη. Τώρα όμως, σήμερα, αύριο, όλον αυτόν τον γλυκό και δυναμικό μου Σεπτέμβρη θα τον αφήσω απόλυτα να με παρασύρει στο νέο ξεκίνημα που τόσο απλόχερα μου χαρίζει. Στην αίσθηση ότι όλα αρχίζουν, ξαναρχίζουν ή αλλάζουν. Δε φοβάται ο Σεπτέμβρης μου και μαζί του δε φοβάμαι κι εγώ. Είναι δυναμικός και ανυπόμονος.
Και μαζί του και εγώ. Έχει μάλιστα μια τρελή ιδέα ότι μπορώ να κάνω όλα όσα πριν η ίδια μου σταματούσα. Όσα ήθελα και δεν τολμούσα από φόβο, όσα επιθυμούσα και δεν ήξερα από κούραση, όσα ποθούσα και δεν έβλεπα από έλλειψη χρόνου.
Τώρα είναι η στιγμή που θα τα ακούσω και θα τα δω όλα.
Γιατί ο Σεπτέμβριος μου ψιθυρίζει πως μπορώ.
Θα πάρω μια βαθιά ανάσα από το αντηλιακό μου, θα ξεπλύνω την αλμύρα και θα ρίξω μια τελευταία ματιά στο μπλε της θάλασσας.
Κι έπειτα θα ξεκινήσω.
Και δε θα ευχηθώ καλό χειμώνα, γιατί το νιώθω ρεαλιστικό και λίγο.
Ούτε ευτυχισμένο το νέο έτος, γιατί και το νιώθω αληθινό αλλά τρελό. Θα πω καλή νέα αρχή.
Γιατί έτσι το νιώθω.
Καλό, ονειρικό και ελπιδοφόρο reset λοιπόν!
Της Ελένης Ομήρου
anapnoes
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.