Τα ρέστα μου… σε μια παρτίδα που δεν παίχτηκε ποτέ!

0

...από δικό σου λάθος.

Πόσα συναισθήματα χωράει μέσα της μια σιωπή; Εσύ δεν θα το μάθεις ποτέ.

Δεν θα μάθεις ποτέ πόσα μπορούν να κρυφτούν πίσω από ένα βλέμμα όλο μυστήριο, ένα βλέμμα καρφωτό. Θέλει τόσα πολλά να σου πει κι εσύ του λεηλατείς την ευκαιρία σαν ένας άλλος κουρσάρος της στιγμής. Αποφάσισες να σβήσεις το χαμόγελο εκείνο που δημιουργείται για χάρη σου. Εσύ είσαι ο μόνος υπαίτιος της ευτυχίας του άλλου, μα αρνείσαι να το αποδεχτείς.

Πόσα πράγματα θα μάθαινες για σένα, αν άφηνες τον άλλο να σε πλησιάσει… Νοερά στην αρχή.

Βλέπεις, όταν κάποιος ερωτεύεται, το φαντασιακό του λειτουργεί στο ζενίθ. Σκέφτεται εσένα, προσπαθεί να δημιουργήσει την εικόνα σου στη μνήμη του, μα δεν τα καταφέρνει πάντα. Τι να πρωτοθυμηθεί; Τα μάτια σου, το γέλιο σου, τις κινήσεις σου; Εσένα ολάκερο; Έτσι, γεννιέται η επιθυμία να σε βλέπει όλο και πιο συχνά, να σε παρατηρεί από μακριά και να σε μαθαίνει με τον καιρό. Όσο περνάνε οι στιγμές δεν μπορεί να αποφύγει τις πρώτες κινήσεις της εκδήλωσης που αβίαστα βγαίνουν μέσα από την ψυχή του.

Πολλοί ανακυκλώνουν το κλισέ ότι ο έρωτας κι ο βήχας δεν κρύβονται, γι’ αυτό η ολότητά σου, αποζητάει απεγνωσμένα τη λύτρωση. Κι εσύ, χάνεσαι μέσα στο πλήθος. Γίνεσαι ένα με αυτό. Παρακάμπτεις τα χαρακτηριστικά εκείνα που σε έκαναν ξεχωριστό στα μάτια κάποιου, σαν κατάρα. Αποφεύγεις τα γεμάτα υποσχέσεις βλέμματα, προτιμάς να υποδύεσαι τον τυφλό. Τι κι αν η καρδιά σου, σπαρταράει να μάθεις… Εσύ απλά δεν την ακούς.

Ξέχασες όμως να αναλογιστείς, μέσα σε όλα αυτά, για πόσον καιρό και πόσες ακόμα ευκαιρίες θα συνεχίσουν τελικά να σου προσφέρονται απλόχερα, προκειμένου να μάθεις την αλήθεια του άλλου. Πόσες προσπάθειες να χαραμίσει εκείνος ο άλλος, για να ξυπνήσεις εσύ; Όλοι έχουν μια αξιοπρέπεια που δύσκολα ξεχνούν. Κι όταν πέφτουν πάνω σε τοίχο, κάποια στιγμή θα βαρεθούν. Πόσα πια κομμάτια να μαζεύουν οι άλλοι, από τα σπασμένα που εσύ δημιούργησες;

Μόνο τότε φίλε μου, ξυπνάς. Μόνο τότε καταλαβαίνεις το μαρτύριο του άλλου. Τότε που σου λείπει η προσοχή. Τότε αρχίζεις να την διεκδικείς. Δεν λέω… είναι ωραίο πράγμα κάποιος να ενθουσιαστεί μαζί σου και να κάνει όλα εκείνα τα μικροπράγματα που κάνουν οι ερωτευμένοι στην αρχή. Αλλά ως πότε, αν δεν υπάρχει ανταπόκριση; Αργά η γρήγορα μετανιώνεις, όταν είναι ήδη αργά κι ο άλλος σε έχει ξεχάσει… Μόνο τότε, γυρνάς πίσω και ζητάς μια ελάχιστη ευκαιρία. Κι αν δεν την έχεις παραλογίζεσαι. Λες κι ο άλλος ήταν ένα αντικείμενο για σένα, δίχως συναισθήματα. Τολμάς και ζητάς τα ρέστα σε μια παρτίδα που δεν παίχτηκε ποτέ, από δικό σου λάθος.

Μάθε κάτι λοιπόν: Όταν οι άνθρωποι αδυνατούν να μάθουν από τα λάθη τους, δεν μπορούν να μάθουν ούτε από την ίδια την αλήθεια. Νόμος. Απαράβατος.

Παρασκευή Χατζή
kissmygrass
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top