πάλι θα παλέψεις, πάλι θα κυνηγήσεις το καλύτερο.
Παιχνίδι η ζωή από εκείνα τα ηλεκτρονικά που κολλάς.
Πολλές οι πίστες της, δύσκολες οι δοκιμασίες της.
Άλλωτε είσαι στο στοιχείο σου. Ξέρεις καλά τα όπλα που έχεις στην κατοχή σου και παλεύεις. Αξιοποιείς τα δεδομένα σου και προχωράς.
Κερδίζεις, χάνεις, παίρνεις λάφυρα, αφήνεις εφόδια πίσω σου. Όλα με ένα σκοπό. Να πας μπροστά.
Παιχνίδι η ζωή κι εσύ δοκιμάζεσαι σε κάθε της πίστα. Άλλοτε απαιτεί από σένα να σκεφτείς, άλλοτε να νιώσεις. Πότε καρδιά, πότε μυαλό, πότε και τα δύο μαζί. Μαθαίνεις, παθαίνεις, προχωράς.
Και περνούν οι πίστες, μεγαλώνεις κι εσύ. Ζεις.
Ατζαμής είσαι στο παιχνίδι, το ξέρεις. Το ότι πέρασες μια πίστα δε σημαίνει ότι θα μπορέσεις να τα καταφέρεις σε κάθε επόμενη. Άτιμο παιχνίδι η ζωή, δε σε προειδοποιεί για το τι θα συναντήσεις στο κάθε επόμενο επίπεδο. Σε αφήνει να νιώσεις στο πετσί σου την έκπληξη. Σε αφήνει να μετρήσεις δυνάμεις, αντοχές, δεδομένα και ζητούμενα.
Και κάπως έτσι ζεις. Πορώνεσαι στο παιχνίδι που φτιάχτηκε μονάχα για σένα και του αφιερώνεσαι. Κάνεις λάθη, μερικές φορές πρέπει να πισωγυρίσεις και να αλλάξεις δρόμο. Άλλες φορές πάλι τερματίζεις την πίστα εκεί που δεν το περιμένεις. Πάντα στην έκπληξη, πάντα στην ανατροπή.
Το αγαπάς το παιχνίδι σου κι ας σε έχει κάνει πολλές φορές να κλάψεις από λύπη ή από θυμό, να ουρλιάξεις από απογοήτευση, προδοσία κι απώλεια.
Άλλες τόσες όμως έχεις γελάσει με την καρδιά σου, έχεις πανηγυρίσει, έχεις κερδίσει πολύτιμα εφόδια.
Κι εκεί, μέσα στις πίστες του παιχνιδιού της ζωής σου έμαθες το πιο σημαντικό. Να παλεύεις για να πας παρακάτω.
Να οραματίζεσαι ένα τέρμα πλήρωσης και να το κυνηγάς, να το διεκδικείς.
Κι ας είναι δύσκολα μερικές φορές. Ας είναι δύσκολα πολλές φορές. Σε νοιάζει αλλά δε σε επηρεάζει.
Εσύ είπες μέσα σου πως δε θα τα παρατήσεις κι αυτό κάνεις. Στις δύσκολες πίστες της ζωής δεν τα παρατάς. Αντίθετα παλεύεις με όλες σου τις δυνάμεις να τις περάσεις.
Σύντομες ή μεγάλες, δεν το ξέρεις. Άγνωστο το τέλος, άγνωστη και η κατάληξή του. Εσύ απλά ελπίζεις στο καλύτερο και παλεύεις. Προχωράς κι ελπίζεις στην επόμενη στροφή να βρεις το σημαιάκι του τερματισμού της πίστας. Και ξέρεις πως εκείνο το κόκκινο σημάδι που οριοθετεί ένα τέλος, δηλώνει αυτόματα και μια αρχή. Μια άγνωστη αρχή που δεν ξέρεις τι θα φέρει αλλά πιστεύεις πως θαναι κάτι καλύτερο. Κάτι ευκολότερο, κάτι ομορφότερο.
Κι αν πάλι δεν είναι όπως ονειρεύεσαι, πάλι θα παλέψεις, πάλι θα κυνηγήσεις το καλύτερο.
Μέχρι το τέρμα…
Πολλές οι πίστες της, δύσκολες οι δοκιμασίες της.
Άλλωτε είσαι στο στοιχείο σου. Ξέρεις καλά τα όπλα που έχεις στην κατοχή σου και παλεύεις. Αξιοποιείς τα δεδομένα σου και προχωράς.
Κερδίζεις, χάνεις, παίρνεις λάφυρα, αφήνεις εφόδια πίσω σου. Όλα με ένα σκοπό. Να πας μπροστά.
Παιχνίδι η ζωή κι εσύ δοκιμάζεσαι σε κάθε της πίστα. Άλλοτε απαιτεί από σένα να σκεφτείς, άλλοτε να νιώσεις. Πότε καρδιά, πότε μυαλό, πότε και τα δύο μαζί. Μαθαίνεις, παθαίνεις, προχωράς.
Και περνούν οι πίστες, μεγαλώνεις κι εσύ. Ζεις.
Ατζαμής είσαι στο παιχνίδι, το ξέρεις. Το ότι πέρασες μια πίστα δε σημαίνει ότι θα μπορέσεις να τα καταφέρεις σε κάθε επόμενη. Άτιμο παιχνίδι η ζωή, δε σε προειδοποιεί για το τι θα συναντήσεις στο κάθε επόμενο επίπεδο. Σε αφήνει να νιώσεις στο πετσί σου την έκπληξη. Σε αφήνει να μετρήσεις δυνάμεις, αντοχές, δεδομένα και ζητούμενα.
Και κάπως έτσι ζεις. Πορώνεσαι στο παιχνίδι που φτιάχτηκε μονάχα για σένα και του αφιερώνεσαι. Κάνεις λάθη, μερικές φορές πρέπει να πισωγυρίσεις και να αλλάξεις δρόμο. Άλλες φορές πάλι τερματίζεις την πίστα εκεί που δεν το περιμένεις. Πάντα στην έκπληξη, πάντα στην ανατροπή.
Το αγαπάς το παιχνίδι σου κι ας σε έχει κάνει πολλές φορές να κλάψεις από λύπη ή από θυμό, να ουρλιάξεις από απογοήτευση, προδοσία κι απώλεια.
Άλλες τόσες όμως έχεις γελάσει με την καρδιά σου, έχεις πανηγυρίσει, έχεις κερδίσει πολύτιμα εφόδια.
Κι εκεί, μέσα στις πίστες του παιχνιδιού της ζωής σου έμαθες το πιο σημαντικό. Να παλεύεις για να πας παρακάτω.
Να οραματίζεσαι ένα τέρμα πλήρωσης και να το κυνηγάς, να το διεκδικείς.
Κι ας είναι δύσκολα μερικές φορές. Ας είναι δύσκολα πολλές φορές. Σε νοιάζει αλλά δε σε επηρεάζει.
Εσύ είπες μέσα σου πως δε θα τα παρατήσεις κι αυτό κάνεις. Στις δύσκολες πίστες της ζωής δεν τα παρατάς. Αντίθετα παλεύεις με όλες σου τις δυνάμεις να τις περάσεις.
Σύντομες ή μεγάλες, δεν το ξέρεις. Άγνωστο το τέλος, άγνωστη και η κατάληξή του. Εσύ απλά ελπίζεις στο καλύτερο και παλεύεις. Προχωράς κι ελπίζεις στην επόμενη στροφή να βρεις το σημαιάκι του τερματισμού της πίστας. Και ξέρεις πως εκείνο το κόκκινο σημάδι που οριοθετεί ένα τέλος, δηλώνει αυτόματα και μια αρχή. Μια άγνωστη αρχή που δεν ξέρεις τι θα φέρει αλλά πιστεύεις πως θαναι κάτι καλύτερο. Κάτι ευκολότερο, κάτι ομορφότερο.
Κι αν πάλι δεν είναι όπως ονειρεύεσαι, πάλι θα παλέψεις, πάλι θα κυνηγήσεις το καλύτερο.
Μέχρι το τέρμα…
Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.