Κάνε μεγάλα βήματα, γρήγορα βήματα, αποφασιστικά.
Ελευθερία είναι λένε η απαλλαγή από κάθε φόβο.
Είναι φτερά στην πλάτη, είναι τολμηρά άλματα πάνω από γκρεμούς, είναι φρενιασμένα όνειρα που παλεύουν να βρουν το δρόμο να γίνουν αλήθεια.
Είναι πολλά.
Κι εσύ δεν έχεις τίποτα από αυτά.
Εσύ ελεύθερος δεν είσαι.
Φοβάσαι…
Τρέμεις κακομοίρη μου για κάθε σου επιλογή. Τη ζυγιάζεις, τη διπλομετράς και πας πάντα στα σίγουρα.
Μια ζωή με τα πόδια στο χώμα καρφωμένα. Κάθε σου βήμα τρομαγμένο, δειλό, αβέβαιο.
Και να πω ότι δεν έχεις όνειρα; Έχεις.
Μόνο που δεν τα τόλμησες ποτέ. Δεν τα υποστήριξες, δεν τα κυνήγησες. Η αβεβαιότητα σε βασανίζει και σε πάει πίσω αντί για μπροστά.
Σε εγκλωβίζει στο χώμα αντί να σου δώσει φτερά για να πετάξεις.
Παλεύεται όμως ζωή δίχως φτερά; Μην απαντήσεις. Εγώ την ξέρω την απάντηση. Μεταξύ μας, κι εσύ την ξέρεις αλλά ακόμη κι αυτή τη φοβάσαι…
Μη φοβάσαι να ζεις.
Μη φοβάσαι να οραματίζεσαι, να διεκδικείς, να ζορίζεσαι για να δεις όσα θέλεις πραγματικότητα. Αλλά και να μην τα δεις, θα τα έχεις κυνηγήσει κι αυτό μετράει.
Μη φοβάσαι να λες όσα νιώθεις, μην τρέμεις να διαφοροποιηθείς από το ρεύμα αν έτσι σου βγαίνει.
Μη φοβάσαι να είσαι ο εαυτός σου. Δε θα σε αποδεχτούν όλοι. Δε θα σε αγαπήσουν όλοι. Αλλά αυτοί που θα μείνουν δίπλα σου, θα ξέρουν στα σίγουρα το γιατί.
Να τολμάς. Να ρισκάρεις. Κι ας τρως τα μούτρα σου. Ας πέφτεις. Θα ξανασηκώνεσαι. Έχει υποχρέωση να το κάνεις.
Μη φοβάσαι να κάνεις όσα φοβάσαι. Άφησέ τα να σε καθοδηγήσουν. Δώστους χώρο και χρόνο. Κι ό,τι βγει, όπου βγει…
Ρίσκο η ζωή εξ ορισμού της κι εσύ πρέπει να έχεις τα κότσια να το αποφασίσεις.
Μη μετράς τιμήματα, μην υπολογίζεις συνέπειες.
Μόνο προχώρα χωρίς φόβο για το όνειρο. Εκείνο το όνειρο που τόλμησες να το κάνεις αλλά ποτέ δεν τόλμησες να το κυνηγήσεις.
Μη φοβάσαι.
Ζήσε.
Γιατί σαν έρθει η ώρα, εκεί στα τελειώματα, να κάνεις ταμείο, θα κλάψεις με το υπόλοιπο που θα σου μείνει. Θα κλάψεις για όσα αγάπησες αλλά ποτέ μα ποτέ δε ζήτησες να γίνουν δικά σου.
Θα κλάψεις για όσα φοβήθηκες. Όσα απαρνήθηκες.
Θα στο πω ξανά. Και ξανά μπας και το κάνεις κτήμα σου…
Μη φοβάσαι…
Τα όνειρα είναι δικά σου και σε περιμένουν. Κάνε μεγάλα βήματα, γρήγορα βήματα, αποφασιστικά. Μη σου επιτρέψεις πισωγυρίσματα. Μόνο μπροστά να πηγαίνεις.
Κυνήγησε τα όνειρα.
Μπορείς…
Είναι φτερά στην πλάτη, είναι τολμηρά άλματα πάνω από γκρεμούς, είναι φρενιασμένα όνειρα που παλεύουν να βρουν το δρόμο να γίνουν αλήθεια.
Είναι πολλά.
Κι εσύ δεν έχεις τίποτα από αυτά.
Εσύ ελεύθερος δεν είσαι.
Φοβάσαι…
Τρέμεις κακομοίρη μου για κάθε σου επιλογή. Τη ζυγιάζεις, τη διπλομετράς και πας πάντα στα σίγουρα.
Μια ζωή με τα πόδια στο χώμα καρφωμένα. Κάθε σου βήμα τρομαγμένο, δειλό, αβέβαιο.
Και να πω ότι δεν έχεις όνειρα; Έχεις.
Μόνο που δεν τα τόλμησες ποτέ. Δεν τα υποστήριξες, δεν τα κυνήγησες. Η αβεβαιότητα σε βασανίζει και σε πάει πίσω αντί για μπροστά.
Σε εγκλωβίζει στο χώμα αντί να σου δώσει φτερά για να πετάξεις.
Παλεύεται όμως ζωή δίχως φτερά; Μην απαντήσεις. Εγώ την ξέρω την απάντηση. Μεταξύ μας, κι εσύ την ξέρεις αλλά ακόμη κι αυτή τη φοβάσαι…
Μη φοβάσαι να ζεις.
Μη φοβάσαι να οραματίζεσαι, να διεκδικείς, να ζορίζεσαι για να δεις όσα θέλεις πραγματικότητα. Αλλά και να μην τα δεις, θα τα έχεις κυνηγήσει κι αυτό μετράει.
Μη φοβάσαι να λες όσα νιώθεις, μην τρέμεις να διαφοροποιηθείς από το ρεύμα αν έτσι σου βγαίνει.
Μη φοβάσαι να είσαι ο εαυτός σου. Δε θα σε αποδεχτούν όλοι. Δε θα σε αγαπήσουν όλοι. Αλλά αυτοί που θα μείνουν δίπλα σου, θα ξέρουν στα σίγουρα το γιατί.
Να τολμάς. Να ρισκάρεις. Κι ας τρως τα μούτρα σου. Ας πέφτεις. Θα ξανασηκώνεσαι. Έχει υποχρέωση να το κάνεις.
Μη φοβάσαι να κάνεις όσα φοβάσαι. Άφησέ τα να σε καθοδηγήσουν. Δώστους χώρο και χρόνο. Κι ό,τι βγει, όπου βγει…
Ρίσκο η ζωή εξ ορισμού της κι εσύ πρέπει να έχεις τα κότσια να το αποφασίσεις.
Μη μετράς τιμήματα, μην υπολογίζεις συνέπειες.
Μόνο προχώρα χωρίς φόβο για το όνειρο. Εκείνο το όνειρο που τόλμησες να το κάνεις αλλά ποτέ δεν τόλμησες να το κυνηγήσεις.
Μη φοβάσαι.
Ζήσε.
Γιατί σαν έρθει η ώρα, εκεί στα τελειώματα, να κάνεις ταμείο, θα κλάψεις με το υπόλοιπο που θα σου μείνει. Θα κλάψεις για όσα αγάπησες αλλά ποτέ μα ποτέ δε ζήτησες να γίνουν δικά σου.
Θα κλάψεις για όσα φοβήθηκες. Όσα απαρνήθηκες.
Θα στο πω ξανά. Και ξανά μπας και το κάνεις κτήμα σου…
Μη φοβάσαι…
Τα όνειρα είναι δικά σου και σε περιμένουν. Κάνε μεγάλα βήματα, γρήγορα βήματα, αποφασιστικά. Μη σου επιτρέψεις πισωγυρίσματα. Μόνο μπροστά να πηγαίνεις.
Κυνήγησε τα όνειρα.
Μπορείς…
Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.