Κανείς δε λέει σ’ αγαπώ

Έτσι απλά, έτσι γεμάτα, έτσι ολόκληρα.

Δεν σ’αγαπώ.
Εγώ σε αγαπάω.
Χωρίς συναίρεση.
Εγώ σε αγαπάω.
Για αυτό που είσαι.
Όπως είσαι.
Για όλα τα όμορφα που είσαι και μου αρέσουν.
Για όλα τα σκ@τά που είσαι και με εκνευρίζουν.
Εγώ σε αγαπάω.
Κι ας θέλεις κάποιες φορές να είσαι κάτι άλλο από αυτό που είσαι.
Κι ας δεν αντέχεις κάποιες φορές αυτό που είσαι.
Εγώ σε αγαπάω.
Για όλα αυτά που είσαι και που θέλεις να είσαι.
Κι ας μην είσαι.
Κι ας μην γίνεις ποτέ.
Εγώ σε αγαπάω.
Όταν μπορείς, και παραπάνω όταν δεν μπορείς.
Γιατί δεν μπορώ κι εγώ.
Εγώ σε αγαπάω γιατί δεν μπορούμε μαζί.
Εγώ σε αγαπάω γιατί μαζί μπορούμε να μην μπορούμε.
Εγώ σε αγαπάω όταν δεν φοβάσαι, και παραπάνω όταν φοβάσαι.
Γιατί πολλές φορές φοβάμαι κι εγώ, και μαζί σου δεν φοβάμαι να φοβάμαι.
Εγώ σε αγαπάω όταν γελάς,
Και παραπάνω όταν κλαίς.
Γιατί πολλές φορές με κάνει τόσο χαρούμενη να κλαίμε μαζί.
Εγώ σε αγαπάω όταν κάτι σωστά,
Και παραπάνω όταν κάνεις κάτι λάθος.
Γιατί είναι τόσο σωστό το να κάνουμε λάθη μαζί.
Εγώ σε αγαπάω όταν μου μιλάς ήρεμα.
Και παραπάνω όταν καμία φορά φωνάζεις.
Γιατί με ησυχάζει τόσο πολύ το να μου δείχνεις τον θυμό που σου προκάλεσα.
Εγώ σε αγαπάω όταν ντύνεσαι ωραία.
Και παραπάνω όταν ντύνεσαι χάλια.
Γιατί είναι τόσο ωραίο όταν ντυνόμαστε και οι δύο χάλια αλλά κανείς δεν λέει στον άλλο “πήγαινε άλλαξε”. Τα ρούχα σου, αυτό που είσαι.
Εγώ σε αγαπάω.
Για αυτό και βάζω το “Εγώ” μου πρώτο για να σου πω με μια πρόταση τι νιώθω για εσένα
Εγώ σε αγαπάω.
Έτσι απλά, έτσι γεμάτα, έτσι ολόκληρα.
Χωρίς συναίρεση.

savoirville