Συμμορφωθείτε!
Να σας πω έναν καημό μου ή θα με κράξετε; Έναν από αυτούς τους άχρηστους, αδικαιολόγητους, μικρούς, σχεδόν αόρατους καημούς, που νοστιμεύουν τη φαντασία. Ακριβώς όπως το φρεσκοτριμμένο θαλασσινό αλάτι από τα Κύθηρα, δίνει μια έξτρα νοστιμιά στη δροσερή πράσινη σαλάτα, που σας ετοίμασε η καλή σας, για να διατηρήσετε τη σιλουέτα σας.
Θα σας τον πω. Σιγά μην πάρω και την άδεια σας.
Η Περσεφόνη! Personal trainer και σχεδόν νάρα. Ταλαιπωρεί τον κόσμο στον οίκο αντοχής, τον οποίον επισκέπτομαι τρεις φορές την εβδομάδα, ένεκα η φιδίσια διαστροφή.
Την παρατηρούσα διακριτικά, να γυμνάζει παχουλοκομψές τριαντάρες των ΒουΠου, απελπισμένες στην προσπάθεια τους να σταυρώσουν γκόμενο της προκοπής.
Για να συμπληρώνει το πρόγραμμα της, μαστίγωνε και μερικούς στραβοχυμένους χαρτογιακάδες. Από αυτούς που με ξελιγωμένο βλέμμα ονειρεύονται πιτσιρίκες, να προσκυνάνε τους μπακλαβάδες τους, που ελπίζουν να ξεπροβάλλουν, αφού εξαφανιστούν τα ξίγκια από τα μπυροκοίλια τους.
Ψηλοκώλα η Περσεφόνη με ωραίο κορμί, επαγγελματίας και χαμογελαστή.
Σχεδόν μού έλειπε, όσες φορές δεν την έβλεπα.
Αραιά και που, μια κουβεντούλα την κάναμε. Με γοήτευε το ελαφρά προτεταμένο σαγόνι της. Η φατσούλα της, ασορτί με το ελαφρότατο τράβηγμα του σίγμα στην ομιλία, γινόταν κατακόκκινη, όταν εκνευρισμένη από τα βούρλα πελάτες, προσπαθούσε να τους δείξει για εκατοστή φορά, πώς να κάνουν σωστά τις ασκήσεις.
Τον τελευταίο χρόνο την είχα χάσει. Υπέθεσα πως άλλαξε χώρο εργασίας και την ξέχασα.
Προχθές όμως, με το που άρχισα τον βαρετό διάδρομο, έπιασα με την άκρη του ματιού μου μια οικεία φιγούρα. Κοίταξα καλύτερα. Ξανακοίταξα και η μόνιμη συντροφιά μου, το φιδίσιο μου τσερβέλο, έσκουξε:
«Ναι ρε μαλάκα! Η Περσεφόνη είναι… Πώς έγινε έτσι; Διακοσμητική νεκροκεφαλή σε ένα μάτσο ποντίκια, κολλημένα πάνω σε ανθρώπινο σκελετό.»
Ανοιγόκλεισα μερικές φορές τα μάτια. Δεν μπορεί, σκέφτηκα, οι φακοί επαφής θέλουν αλλαγή. Όσο σήκωνα τα βάρη της ακολασίας στους πάγκους του μαρτυρίου, την αναζητούσα με το βλέμμα.
Κόντεψα να πλακωθώ από τη μπάρα, όταν με πλησίασε με χαμόγελο. Τελικά δεν είχα πρόβλημα με τους φακούς. Η πανδαισία της γυναικείας γλύκας και χάρης, είχε χαθεί από πάνω της. Από το πρόσωπο της χάθηκε κάθε ίχνος αναίδειας και τσαχπινιάς. Τα ζυγωματικά πεταγμένα, τα μάγουλα ρουφηγμένα. Όλα εντελώς αταίριαστα με τον λαιμό κύκνου που τα συμπλήρωνε.
Το σώμα ίσως τέλειο, για υστερική χαζοαμερικάνα, αλλά εντελώς απωθητικό, για τα παρακμιακά μεσογειακά γούστα μου. Όλες οι ελκυστικές ατέλειες είχαν χαθεί.
Σηκώθηκα, της φίλησα το χέρι, μην της γεμίσω με ιδρώτες τα μάγουλα και επιστρατεύοντας όλη τη μαλαγανιά μου, της είπα:
«Για να σε δω. Πως άλλαξες τόσο; Κούκλα ήσουνα, θεά έγινες!»
Χαμογέλασε ικανοποιημένη και με αποτελείωσε…
«Είδες Ρομπέρτο; Το αποφάσισα και τα κατάφερα. Μεταξύ μας, έπεσε και λίγο μαχαιράκι. Ας είναι καλά ο λεφτάς ο μπούλης που συμμάζεψα. Ο Μάρκος ο καραφλούλης μωρέ, τον θυμάσαι. Τον παίδευα ένα χρόνο να αδυνατίσει. Στο τέλος με ερωτεύτηκε και τον παντρεύτηκα».
«Τα συγχαρητήρια μου! Καλούς απογόνους!» Της ευχήθηκα και συνέχισα, ελαφρά προβλημα-τισμένος, τις ασκήσεις μου.
Άκου λέει… «Καλούς απογόνους»…
Αντί να της πω «Ένα μάτσο χάλια έγινες», το ένστικτο αυτοσυντήρησης με γύρισε πίσω, στα παιδικά μου ακούσματα και ξεφούρνισα μια ατάκα της γιαγιάς μου.
Μου χάλασε η διάθεση, δεν σας το κρύβω. Έφυγα πιο νωρίς από το συνηθισμένο.
Όταν βρέθηκα μέσα στην κακομαθημένη Ιταλίδα πριμαντόνα, που πεισματικά οδηγώ σε καθημερινή βάση, αναρωτήθηκα:
«Φαντάσου να την είχα βάλει στο μάτι και τελικά να καταντούσα να κυκλοφορώ με το κακέκτυπο της. Πώς να πείσεις τέτοια γκόμενα, ότι οι ατέλειες μιας γυναίκας μας αρέσουν και μας γοητεύουν;»
Ρε σεις, διαβάσατε μέχρι εδώ; Καλά να πάθετε. Ακούστε με καλά: Για να εκτιμήσεις τη γλύκα που συνοδεύει κάθε θηλυκό της προκοπής, οι ατέλειες είναι απαραίτητες. Αυτές δίνουν το απαραίτητο τσίμπημα στη γλώσσα και ισορροπούν την εικόνα.
Σας το είπα! Καημός μικρός, άχρηστος και αδικαιολόγητος. Τόσο άχρηστος, που στο τέλος καταντά χρήσιμος και απαραίτητος. Τόσο μικρός, που μας κάνει να ξενερώνουμε με εσάς, που χτυπιέστε στα γυμναστήρια και μαχαιρώνετε ή μποτοξάρετε όλες τις γλυκειές αδυναμίες μας.
Σας φιλώ φιδίσια και σταυρωτά στη μουσούδα! Συμμορφωθείτε!
Roberto Colubra
kissmygrass
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.