Δε σε κάνουν θύμα στον έρωτα. Εσύ επιλέγεις να γίνεις…

0

και σοβαρά τώρα αξίζεις κάτι τέτοιο;

Πάντα πίστευα ότι δημιουργούμε σχέσεις για να μας γεμίζουν.

Όταν πληγώνεσαι στην πορεία πολλοί είναι εκείνοι που θα τρέξουν να σου πούνε "Έτσι είναι οι σχέσεις". Δηλαδή πως;
Σχέσεις που ξεκινούν από έρωτα και πάθος καταλήγουν σε διαμάχες που επικρατεί η ειρωνεία του ενός και ο εγωισμός του άλλου;

Όταν είσαι χρόνια με κάποιον και ξυπνάς ένα πρωί και καταλαβαίνεις ότι κάτι είναι λάθος, όχι με σας με ΣΕΝΑ! Όταν ξαφνικά βλέπεις ότι δεν ζεις έχεις χάσει φίλους, συγγενείς, σχολή και όλα αυτά που κάποτε σε έκαναν χαρούμενο μόνο και μόνο για να ευχαριστήσεις αυτόν που κοιμάται δίπλα σου που τον κοιτάς τώρα και σκέφτεσαι ποιός φταίει.

Μάλλον το γεγονός ότι προτιμούσες (και μάλιστα χωρίς να σε πιέσει κανείς) να ικανοποιήσεις δικές του ανάγκες και όχι δικές σου. Εννοείται πως πρώτα κατηγορείς εκείνον και πολύ αργότερα εσένα.

ΕΣΥ ανεχόσουν να μην βγαίνεις, να μην μιλάς, να μην σκέφτεσαι όπως ήθελες, να σε μειώνει τόσο άσχημα που θα προτιμούσες να σε χτυπούσε. ΕΣΥ έκλαιγες τα βράδια και δεν μιλούσες όπως και όταν έπρεπε.

Κάθε φορά που έκανες ένα βήμα έβρισκε τρόπο να σε γυρίζει πίσω και όταν τελικά βρήκες την δύναμη και την υποστήριξη να πεις ΤΕΛΟΣ ένιωθες σκατά σκεπτόμενος πως ίσως πληγωθεί, ποιός εκείνος που δεν σε σεβάστηκε!!

Ακούς φίλους να σου λένε πως καλά έκανες και κουνάς το κεφάλι, μέσα σου σκέφτεσαι και εύχεσαι να χτυπήσει το τηλέφωνο και να σου πει πως όντως έκανα λάθος και όσο ξέρεις ότι δεν πρόκειται να πάρει τόσο θυμώνεις κάπου μαζί του και κάπου μαζί σου που ακόμα ελπίζεις.

Κάπου εκεί ανάμεσα στην αποφασιστικότητα και στην στεναχώρια καταλαβαίνεις εν τέλει ότι έκανες το σωστό, το νιώθεις όταν τελικά σε παίρνει τηλέφωνο όχι για να σου πει συγνώμη αλλά για να σε βρίσει που τόλμησες και ζήτησες το τέλος μιας ας πούμε "σχέσης".

Παρόλα αυτά ναι έχεις κάθε δικαίωμα να ξανά γυρίσεις πίσω από τύψεις, από αγάπη ακόμα και από φόβο μόνο εσύ ξέρεις τι έχετε περάσει, πόσο σε στήριξε, πόσο ήταν διπλά σου, πως σε κοιτούσε όταν δεν ήταν κανείς εκεί και πως όταν σας έβλεπαν όλοι…

Δεν είναι κακός σκέφτεσαι απλά κρύβει αυτά που νιώθει και δε δείχνει πόσο σε αγαπάει… ή απλώς προτιμάει να τον φοβάσαι!

Από απλή λογική προκύπτει πως έχει και εκείνος το δικαίωμα να σε πατήσει ακόμη μια φορά όχι γιατί αναγκαστικά θέλει γιατί εσύ τον αφήνεις…. και σοβαρά τώρα αξίζεις κάτι τέτοιο;

Δήμητρα Δηλγεράκη
thessalonikiartsandculture
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top