Εκείνοι που ήρθαν από το πουθενά κι έγιναν φίλοι σου καρδιακοί…

0

Να τους αγαπάς, να τους καμαρώνεις, να τους δίνεις χώρο.

Κι είναι ρε φίλε κάτι άνθρωποι που έρχονται από το πουθενά.
Δεν τους περίμενες κι έτσι δεν ήσουν προετοιμασμένος για την άφιξή τους. Έλεγες ότι είχες πια μετρημένους τους φίλους της ζωής σου και πως στην ηλικία που περπατάς δε συμβαίνουν πια εκπλήξεις στους ανθρώπους.
Μετρημένοι οι φίλοι λοιπόν, τακτοποιημένη η ζωή.
Αμ δε… Βλέπεις το Σύμπαν εκεί πάνω πάντα μα πάντα θα έχει άλλα σχέδια για την πάρτη σου. Και δεν είναι πάντα άσχημα, μην τρομάζεις.
Βλέπεις δεν είναι απαραίτητο τα ξαφνικά να είναι και τραγικά. Μπορεί να είναι κι ανέλπιστα καλά.
Κι αυτοί οι άνθρωποι, αυτοί που καθυστερημένα μεν αλλά ποτέ δεν είναι αργά δε, σκάνε μύτη στη ζωή σου, ήρθαν για καλό.
Πώς αλλιώς να εξηγήσεις τούτη τη χημεία που από την πρώτη στιγμή είναι φανερή. Όχι δε μιλάω για έρωτα, καμία σχέση.
Μιλώ για εκείνη την ταύτιση των ανθρώπων που μέσα στη διαφορετικότητά τους έρχονται να ταιριάξουν.
Μοιάζουν οι κοσμοθεωρίες τους, ταυτίζονται σε πολλά σημεία οι απόψεις τους, τα βλέμματά τους κοιτούν προς την ίδια κατεύθυνση.
Όχι δεν είναι ίδιοι. Πώς μπορούν άλλωστε δυο άνθρωποι να είναι ίδιοι όταν τα βιώματα που τους σμίλεψαν αλλάζουν;
Δεν είναι ίδιοι κι όμως μοιάζουν. Μοιάζουν με εκείνο το μοναδικό τρόπο που μπορούν να ταιριάξουν άνθρωποι διαφορετικοί. Άλλες γραμμές, άλλες χαρακιές, άλλα μπαγκάζια. Άλλοι φόβοι, άλλες επιθυμίες κι ελπίδες. Άλλοι άνθρωποι. Κι όμως ταιριαστοί σαν κομμάτια ενός παζλ. Η εσοχή του ενός έρχεται να ταιριάξει στην εξοχή του άλλου.
Και κάπως έτσι γίνονται φίλοι. Ακριβώς όπως γνωρίστηκαν: από το πουθενά…
Κι είναι όμορφο τούτο το μοίρασμα. Σα να ανακαλύπτεις ένα νέο κόσμο, τόσο ίδιο μα την ίδια στιγμή και τόσο αλλιώτικο από τον δικό σου.
Χαίρεσαι. Αυτή την επαφή με ανθρώπους που σου μοιάζουν από πάντα την ήθελες. Και τη γλέντησες κάθε φορά που ήρθε στη ζωή σου.
Βέβαια είχες πάψει πλέον να περιμένεις κάτι. Κι έτσι τούτο το ξαφνικό της έδωσε μια αξία ανυπολόγιστη. Όσο για το μάθημα που πήρες; Μεγάλο κι αυτό.
Αυτοί οι άνθρωποι που ήρθαν από το πουθενά κι έγιναν φίλοι σου, σου έμαθαν πως ποτέ δεν είναι αργά για τις ανθρώπινες καρδιές. Ποτέ δεν κλείνουν ό,τι κι αν λες. Ας περνά ο χρόνος, ας μεγαλώνεις.
Φίλοι να έρχονται κι εσύ να χαίρεσαι την εισβολή τους στη ζωή σου.
Να τους αγαπάς, να τους καμαρώνεις, να τους δίνεις χώρο.
Κι όταν τους μετράς, να θυμάσαι ότι στην ηλικία που είσαι δύσκολα γίνονται θαύματα.
Και κάθε ένας από τους φίλους που έχεις να μετράς, είναι ένα μικρό θαύμα…
Μια τονωτική ένεση της πίστης σου στα όσα όμορφα μπορεί να φέρει η ζωή…

Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top