Κοίτα την τώρα από μακριά… Είναι η κοπέλα που άφησες.
Και τώρα που την είδες σε άλλη αγκαλιά πώς νιώθεις;
Έλα καλέ μου. Πες τα στον κολλητό σου. Τραβάς τα ζόρια σου τώρα.
Τόσο καιρό αδιαφορούσες. Ήταν ο σίγουρος άσσος στο μανίκι. Όλα στα έφερνε με το μέρος σου.
Μια τέτοια παρουσία, έβρισκε τα πατώματα για σένα. Τα έδινε όλα για όλα. Ο πόνος της γέμιζε την καρδιά σου ευφορία.
Η αγάπη της σου έδινε δύναμη.
Κάθε φορά να δείχνεις πως αδιαφορείς και λίγο περισσότερο.
Κάθε φορά εσύ σε νέα αγκαλιά.
Καινούρια χείλη, νέα χάδια, γεμάτο πάντα το κρεβάτι σου με συντροφιά.
Πουθενά χώρος και χρόνος για αυτήν. Φτάνει που ήξερες πως την είχες κάνει δική σου. Ήταν αρκετό το ότι την είχες κερδίσει.
Και τώρα τι γίνεται…;
Κακό ήταν το timing σας από την αρχή… Εσύ το έλεγες. Το επαναλάμβανες κάθε φορά που σου έδινε το πιο όμορφο της χαμόγελο. Της έκοβες την φόρα.
Πόσο την πόνεσες… Πόσο…
Κοίτα την τώρα από μακριά. Δες τι κατάφερες…
Εσύ που είχες πρώτη θέση στη ζωή και την καρδιά της, να ρωτάς τρίτους για να μαθαίνεις νέα της.
Εσύ που ήσουν για καιρό η πρώτη καλημέρα, για σένα που έκανε πάντα κοπάνα από υποχρεώσεις και δουλειά, να μην μπορείς πια να την φτάσεις…
Δεν επιτρέπει να φτάνουν πολλά νέα που την αφορούν σε σένα… Έκοψε κάθε γέφυρα επικοινωνίας μαζί σου.
Το πάλεψε πολύ να ηρεμήσει το μέσα της. Κάτι ωραίο να έβλεπε μαζί σου ήθελε να το μοιραστεί. Να σου φτιάχνει πάντα το κέφι…
Κοίτα την τώρα από μακριά… Είναι η κοπέλα που άφησες.
Αυτή την σπίθα που βγάζει τώρα από τα μάτια της, την είχα δει μόνο όταν κοίταζε εσένα. Δες όμως που έδωσες χώρο και ο άλλος βρήκε χρόνο για να την παρηγορήσει… Για να της δώσει τα χαμόγελα που της στέρησες… Για να κερδίζει κάθε μέρα τον έρωτα της…
Το ξέρω… Πονάς τώρα γιατί έχασες κάτι που ανήκε ολοκληρωτικά σε σένα…
Μεγάλος άνθρωπος είσαι αγόρι μου…
Έλα καλέ μου. Πες τα στον κολλητό σου. Τραβάς τα ζόρια σου τώρα.
Τόσο καιρό αδιαφορούσες. Ήταν ο σίγουρος άσσος στο μανίκι. Όλα στα έφερνε με το μέρος σου.
Μια τέτοια παρουσία, έβρισκε τα πατώματα για σένα. Τα έδινε όλα για όλα. Ο πόνος της γέμιζε την καρδιά σου ευφορία.
Η αγάπη της σου έδινε δύναμη.
Κάθε φορά να δείχνεις πως αδιαφορείς και λίγο περισσότερο.
Κάθε φορά εσύ σε νέα αγκαλιά.
Καινούρια χείλη, νέα χάδια, γεμάτο πάντα το κρεβάτι σου με συντροφιά.
Πουθενά χώρος και χρόνος για αυτήν. Φτάνει που ήξερες πως την είχες κάνει δική σου. Ήταν αρκετό το ότι την είχες κερδίσει.
Και τώρα τι γίνεται…;
Κακό ήταν το timing σας από την αρχή… Εσύ το έλεγες. Το επαναλάμβανες κάθε φορά που σου έδινε το πιο όμορφο της χαμόγελο. Της έκοβες την φόρα.
Πόσο την πόνεσες… Πόσο…
Κοίτα την τώρα από μακριά. Δες τι κατάφερες…
Εσύ που είχες πρώτη θέση στη ζωή και την καρδιά της, να ρωτάς τρίτους για να μαθαίνεις νέα της.
Εσύ που ήσουν για καιρό η πρώτη καλημέρα, για σένα που έκανε πάντα κοπάνα από υποχρεώσεις και δουλειά, να μην μπορείς πια να την φτάσεις…
Δεν επιτρέπει να φτάνουν πολλά νέα που την αφορούν σε σένα… Έκοψε κάθε γέφυρα επικοινωνίας μαζί σου.
Το πάλεψε πολύ να ηρεμήσει το μέσα της. Κάτι ωραίο να έβλεπε μαζί σου ήθελε να το μοιραστεί. Να σου φτιάχνει πάντα το κέφι…
Κοίτα την τώρα από μακριά… Είναι η κοπέλα που άφησες.
Αυτή την σπίθα που βγάζει τώρα από τα μάτια της, την είχα δει μόνο όταν κοίταζε εσένα. Δες όμως που έδωσες χώρο και ο άλλος βρήκε χρόνο για να την παρηγορήσει… Για να της δώσει τα χαμόγελα που της στέρησες… Για να κερδίζει κάθε μέρα τον έρωτα της…
Το ξέρω… Πονάς τώρα γιατί έχασες κάτι που ανήκε ολοκληρωτικά σε σένα…
Μεγάλος άνθρωπος είσαι αγόρι μου…
Της Μαρίνας Αβραάμ
anapnoes
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.