Είναι εκεί έξω και σου συστήνονται φίλοι.
Βρώμισε ο τόπος, φίλε.
Όπου και να τον πιάσεις ζέχνει απάτη και ψευτιά.
Κι εσύ απομένεις να μην πιστεύεις στα μάτια και τα αυτιά σου.
Όχι, δεν είσαι ο αναμάρτητος. Δεν είσαι αγγελικά πλασμένος. Όπως και κανείς δεν είναι άλλωστε. Αλλά αυτό το πράγμα ξεφεύγει από τα δεδομένα σου.
Ίντριγκες, ψευτιές κι απάτες. Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που τα έκαναν επάγγελμα. Και ζουν από αυτά.
Και θες να σου πω και το πιο εξωφρενικό; Βρίσκονται ακόμη εκεί έξω, αναζητώντας τα νέα τους θύματα.
Παρασιτούν εις βάρος των ανυποψίαστων, των αφελών, των άμαθων.
Απλώνουν το παραμύθι τους και το κεντούν. Το στολίζουν λεπτομέρειες που το κάνουν ολοένα και πιο πειστικό.
Κι αυτοί στέκουν μεγαλοπρεπείς, τίμιοι κι αμόλυντοι. Δίχως τσίπα, δίχως ντροπή, να σε κοροϊδεύουν μες τα μούτρα σου.
Τώρα για πόσο, κανείς δεν ξέρει.
Έχει κοντά ποδάρια το ψέμα, λέει ο σοφός λαός. Κι όντως έχει. Τόσο κοντά που μπλέκονται μεταξύ τους κι ο τίμιος μεγαλοπρεπής απατεώνας τρώει τα μούτρα του. Ίσως γιατί με τόσα ψέματα, χάνει κι αυτός το λογαριασμό. Μήτε που θυμάται τι είπε και που. Πως να θυμάται, άλλωστε;
Κι εσύ που πέφτεις στην παγίδα, βρίσκεσαι σε μια στιγμή να αντιλαμβάνεσαι το δόκανο που σε πληγώνει. Μπήγεται στη σάρκα σου κι εσύ πετάγεσαι ξαφνιασμένος. Κι όλη η αλήθεια σου αποκαλύπτεται. Όλη η απάτη απλώνεται μπροστά σου κι εσύ απομένεις μαλάκας.
Κυρίως γιατί πιάστηκες και μαλάκας.
Αλλά θα μου πεις, όταν δε σκέφτεσαι σαν απατεώνας, όταν δεν το έχεις στο αίμα σου, πως να πιστέψεις πως κυκλοφορεί τόση σαπίλα εκεί έξω; Δεν το πιστεύεις. Το ξέρεις αλλά δεν πιστεύεις στα αλήθεια ότι υπάρχει και θα σου τύχει. Κι όταν τελικά την πατάς, είναι σα να σου έριξε κάποιος ένα δυνατό χαστούκι μες τα μούτρα.
Μέτρησες αστέρια και δόντια και κατάλαβες με το χειρότερο δυνατό τρόπο πως πρέπει να προσέχεις.
Πως πρέπει να έχεις όλες σου τις αισθήσεις σε ετοιμότητα. Δεν εγγυάται κανείς ότι θα σε προστατεύσουν. Ούτε αυτές, ούτε άλλος κανείς. Βλέπεις οι απατεώνες έχουν χάρισμα. Έχουν φτάσει το ταλέντο τους στην εξαπάτηση σε δυσθεώρητο level.
Μα έχε το νου σου. Διάβαζε τα σημάδια, προβληματίσου. Και πρόσεχε. Κυρίως αυτό. Είναι εκεί έξω και σου συστήνονται φίλοι. Προσπαθούν να γίνουν άνθρωποι δικοί σου. Αλλά δεν είναι.
Και δεν πρέπει να γίνουν. Για το καλό σου…
Μην το ξεχνάς το καλό σου. Προστάτευσέ το. Κι αν την πάτησες, μη δείξεις ανωτερότητα. Μην τον αφήσεις τον απατεώνα να φύγει κύριος. Γιατί το θράσος του δεν έχει όρια. Δεν έχει ανθρωπιά, δεν έχει συναίσθηση, είναι άρρωστος. Ξεμπρόστιασέ τον. Κι αν εσύ την πάτησες σήμερα, μπορεί κάποιος άλλος, πιο αδύναμος από σένα, να την πατήσει αύριο.
Προστάτευσέ τον. Έχεις χρέος…
Όπου και να τον πιάσεις ζέχνει απάτη και ψευτιά.
Κι εσύ απομένεις να μην πιστεύεις στα μάτια και τα αυτιά σου.
Όχι, δεν είσαι ο αναμάρτητος. Δεν είσαι αγγελικά πλασμένος. Όπως και κανείς δεν είναι άλλωστε. Αλλά αυτό το πράγμα ξεφεύγει από τα δεδομένα σου.
Ίντριγκες, ψευτιές κι απάτες. Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που τα έκαναν επάγγελμα. Και ζουν από αυτά.
Και θες να σου πω και το πιο εξωφρενικό; Βρίσκονται ακόμη εκεί έξω, αναζητώντας τα νέα τους θύματα.
Παρασιτούν εις βάρος των ανυποψίαστων, των αφελών, των άμαθων.
Απλώνουν το παραμύθι τους και το κεντούν. Το στολίζουν λεπτομέρειες που το κάνουν ολοένα και πιο πειστικό.
Κι αυτοί στέκουν μεγαλοπρεπείς, τίμιοι κι αμόλυντοι. Δίχως τσίπα, δίχως ντροπή, να σε κοροϊδεύουν μες τα μούτρα σου.
Τώρα για πόσο, κανείς δεν ξέρει.
Έχει κοντά ποδάρια το ψέμα, λέει ο σοφός λαός. Κι όντως έχει. Τόσο κοντά που μπλέκονται μεταξύ τους κι ο τίμιος μεγαλοπρεπής απατεώνας τρώει τα μούτρα του. Ίσως γιατί με τόσα ψέματα, χάνει κι αυτός το λογαριασμό. Μήτε που θυμάται τι είπε και που. Πως να θυμάται, άλλωστε;
Κι εσύ που πέφτεις στην παγίδα, βρίσκεσαι σε μια στιγμή να αντιλαμβάνεσαι το δόκανο που σε πληγώνει. Μπήγεται στη σάρκα σου κι εσύ πετάγεσαι ξαφνιασμένος. Κι όλη η αλήθεια σου αποκαλύπτεται. Όλη η απάτη απλώνεται μπροστά σου κι εσύ απομένεις μαλάκας.
Κυρίως γιατί πιάστηκες και μαλάκας.
Αλλά θα μου πεις, όταν δε σκέφτεσαι σαν απατεώνας, όταν δεν το έχεις στο αίμα σου, πως να πιστέψεις πως κυκλοφορεί τόση σαπίλα εκεί έξω; Δεν το πιστεύεις. Το ξέρεις αλλά δεν πιστεύεις στα αλήθεια ότι υπάρχει και θα σου τύχει. Κι όταν τελικά την πατάς, είναι σα να σου έριξε κάποιος ένα δυνατό χαστούκι μες τα μούτρα.
Μέτρησες αστέρια και δόντια και κατάλαβες με το χειρότερο δυνατό τρόπο πως πρέπει να προσέχεις.
Πως πρέπει να έχεις όλες σου τις αισθήσεις σε ετοιμότητα. Δεν εγγυάται κανείς ότι θα σε προστατεύσουν. Ούτε αυτές, ούτε άλλος κανείς. Βλέπεις οι απατεώνες έχουν χάρισμα. Έχουν φτάσει το ταλέντο τους στην εξαπάτηση σε δυσθεώρητο level.
Μα έχε το νου σου. Διάβαζε τα σημάδια, προβληματίσου. Και πρόσεχε. Κυρίως αυτό. Είναι εκεί έξω και σου συστήνονται φίλοι. Προσπαθούν να γίνουν άνθρωποι δικοί σου. Αλλά δεν είναι.
Και δεν πρέπει να γίνουν. Για το καλό σου…
Μην το ξεχνάς το καλό σου. Προστάτευσέ το. Κι αν την πάτησες, μη δείξεις ανωτερότητα. Μην τον αφήσεις τον απατεώνα να φύγει κύριος. Γιατί το θράσος του δεν έχει όρια. Δεν έχει ανθρωπιά, δεν έχει συναίσθηση, είναι άρρωστος. Ξεμπρόστιασέ τον. Κι αν εσύ την πάτησες σήμερα, μπορεί κάποιος άλλος, πιο αδύναμος από σένα, να την πατήσει αύριο.
Προστάτευσέ τον. Έχεις χρέος…
Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.