Κερασιά

Ιστορικά στοιχεία
Γνωστή από την αρχαιότητα τόσο στους Αιγύπτιους όσο και στους αρχαίους Έλληνες, η κερασιά, που κατάγεται από την περιοχή μεταξύ Ευξείνου Πόντου και Κασπίας Θάλασσας, καλλιεργείται σήμερα σχεδόν σε όλο τον κόσμο.
Όσον αφορά την Ελλάδα, η καλλιέργεια φτάνει τα 100.000 στρέμματα ετησίως και εστιάζεται κυρίως στους νομούς Πέλλας, Ημαθίας, Πιερίας, Ροδόπης, Αρκαδίας, Λάρισας.

Η Κερασιά είναι ένα ορθόκλαδο, φυλλοβόλο δέντρο, με μεγάλη ανάπτυξη και διάρκεια παραγωγικής ζωής που φτάνει τα 50 χρόνια, ενώ γίνεται καρποφόρος μετά το τέταρτο με έκτο έτος. Έχει λευκά ή λευκορόδινα άνθη, τα οποία εμφανίζονται Φεβρουάριο και Μάρτιο, πριν από τα φύλλα, και σφαιρικούς ή καρδιόσχημους καρπούς με φλοιό κίτρινου, κόκκινου ή μαύρου χρώματος, ανάλογα με την ποικιλία.

Επιχειρώντας ένα διαχωρισμό ανάμεσα στις δεκάδες ποικιλίες κερασιάς, μπορούμε να τις κατατάξουμε στις πολύ διαδεδομένες για βρώση σκληρόσαρκες και τις μαλακόσαρκες, που χρησιμοποιούνται για μεταποίηση (γλυκά, μαρμελάδες κ.α)....Μια άλλη κατηγορία είναι οι νάνες ποικιλίες, που σε πλήρη ανάπτυξη φτάνουν σε ύψος το 1,60 μ.

Από τις κυριότερες ποικιλίες σκληρόσαρκων κερασιών που βρίσκουμε στην Ελλάδα ξεχωρίζουμε τις Μπουρλά, Βαν, Ναπολεόν, Ντουρόν,αλλά και κάποιες ντόπιες όπως τα Τραγανά Εδέσσης και τα μπακιρτζαίικα. Άλλες ποικιλίες, μικρότερου εμπορικού ενδιαφέροντος, είναι οι: Κηφισιάς, κόκκινο Αναστασιάς, τραγανό Κομοτηνής, μαύρο πρώιμο Αχαΐας, μαύρο Τριπόλεως, πρώιμο Κολινδρού, Γερβασίου, Φράουλα Βόλου, Πετροκέρασο Αχαΐας, Μοσχάτο Ευβοίας κ.α.

Από τις μαλακόσαρκες, η πλέον γνωστή είναι η ελαφρώς υπόξινη Precoce della Marca, που συγκομίζεται τον Μάιο.

Επιλέγοντας να καλλιεργήσουμε στο κτήμα μας κερασιές, πρέπει να γνωρίζουμε το εξής: για να έχουμε ικανοποιητική παραγωγή, όταν δηλαδή το δέντρο καρποδένει το 20-30% των λουλουδιών του, δεν αρκεί η ύπαρξη μιας ποικιλίας αλλά πολλών, ώστε να μπορεί να επικονοιάσει η μία την άλλη.

Θέλει δροσερά και ψυχρά κλίματα
Η κερασιά δεν ευδοκιμεί σε όλες τις περιοχές, αλλά σε ορεινές, ημιορεινές ή και λοφώδεις, με ύψος έως 800 μέτρα, και σε μέρη όπου το χειμώνα κάνει πολύ κρύο (θέλει 600 έως 1.300 ώρες ψύχους σε θερμοκρασίες κάτω των 7 βαθμών Κελσίου για να διακοπεί ο λήθαργος των "ματιών" της και να ανθίσει) και το καλοκαίρι έχει δροσιά. Σε διαφορετική περίπτωση η παραγωγή είναι μικρή.

Ένα άλλο πρόβλημα είναι η ανοιξιάτικη βροχή, που ευθύνεται για την πτώση των λουλουδιών, τη μειωμένη καρπόδεση και το σχίσιμο των καρπών λίγο πριν από τη συγκομιδή.

Πλούσια σε βιταμίνες
Τα κεράσια περιέχουν ικανοποιητικές ποσότητες βιταμινών Α, C και καλίου, αλλά και μικρότερα ποσά ασβεστίου, φωσφόρου και μαγνησίου. Έχουν χαμηλή θερμιδική αξία (τα 100 γρ. έχουν μόλις 38 kca) και ενισχύουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα, μειώνουν την πνευματική και σωματική κόπωση, ενώ έχουν και αντισηπτικές ιδιότητες για φλεγμονές και λοιμώξεις. Τέλος, δρουν ευεργετικά στη μείωση της ολικής χοληστερίνης του αίματος.

Η κερασιά καλλιεργείται όχι μόνο για τους νόστιμους καρπούς της, αλλά και σαν καλλωπιστικό δέντρο για τα πανέμορφα, μεγάλα, λευκά ή λευκορόζ άνθη του, σε κάποιες ποικιλίες.
Σε μικρούς κήπους φυτεύουμε νάνες κερασιές, που δεν μεγαλώνουν πολύ.

Πηγή