με καθαρά χέρια και ψυχή.
Οι πραγματικοί άντρες δε βρίσκουν δικαιολογίες. Οι πραγματικοί άντρες βρίσκουν λύσεις.
Δε φεύγουν νύχτα από μια σχέση – όσα προβλήματα και να έχουν, μένουν μαζί με τον άλλον μέχρι το τέλος και κλείνουν την πόρτα με τα δύο τους χέρια.
Δε δημιουργούνε κανόνες καινούργιους στο παιχνίδι και όσο βασανιστικό και εάν είναι αυτό, περπατάνε μαζί το δύσκολο δρόμο του αποχωρισμού.
Ακόμα και εάν δεν υπάρχει ούτε ένα κυβικό εκατοστό περίπτωσης να τα ξαναβρούνε με το ταίρι τους, στέκονται μπροστά του με ειλικρίνεια και με περίσσευμα ψυχής και αντιμετωπίζουνε μαζί το όποιο τέλος.
Πέφτει ο άλλος, αλλά πέφτουν και εκείνοι μαζί, γιατί η πτώση του ενός δε σημαίνει την άνοδο του άλλου. Καμία ευτυχία δε χτίζεται πάνω σε συντρίμμια και περισσότερο πάνω σε δικαιολογίες.
Οι πραγματικοί άντρες ξέρουν πως είναι δύσκολος και βασανιστικός ο δρόμος της επιστροφής και της στροφής μετά από μια σχέση, αλλά δίνουν το χέρι τους στον άλλο να μην πνιγεί – δεν τον βουλιάζουν.
Δεν ταπεινώνουν, δεν υποβιβάζουν, αλλά στέκονται με περίσσευμα ψυχής πάνω από τα συντρίμμια και αναλογίζονται το δικό τους μερίδιο ευθύνης.
Οι πραγματικοί άντρες δεν έχουν αυταπάτες αντρισμού, έχουν πίστη στον εαυτό τους, στιβαρότητα και γενναιότητα.
Ξέρουν πως για κάθε έναν άντρα που πληγώνει μιαν γυναίκα, γεννιέται ένας άλλος άντρας για να την αγαπήσει πάλι.
Και αυτό είναι υπέροχο, αρκεί να της αφήσουν όλα της τα κομμάτια ακριβώς εκεί που τα βρήκανε: Πάνω της, μέσα της.
Οι πραγματικοί άντρες δεν ανοίγουν την πόρτα να φεύγουν τρέχοντας.
Δεν πάνε πουθενά.
Μένουν εδώ να αποτελειώσουν το μαρτύριο που άρχισαν.
Αντρίκια, με θάρρος και γενναιότητα.
Και ύστερα, όταν θα είναι έτοιμοι να ανοίξουν την πόρτα, θα την πιάσουν με καθαρά χέρια και ψυχή γιατί ξέρουν πως καμία αλήθεια δεν πονάει όσο ένα ψέμα πασπαλισμένο από λίγη δόση αλήθειας.
Δε φεύγουν νύχτα από μια σχέση – όσα προβλήματα και να έχουν, μένουν μαζί με τον άλλον μέχρι το τέλος και κλείνουν την πόρτα με τα δύο τους χέρια.
Δε δημιουργούνε κανόνες καινούργιους στο παιχνίδι και όσο βασανιστικό και εάν είναι αυτό, περπατάνε μαζί το δύσκολο δρόμο του αποχωρισμού.
Ακόμα και εάν δεν υπάρχει ούτε ένα κυβικό εκατοστό περίπτωσης να τα ξαναβρούνε με το ταίρι τους, στέκονται μπροστά του με ειλικρίνεια και με περίσσευμα ψυχής και αντιμετωπίζουνε μαζί το όποιο τέλος.
Πέφτει ο άλλος, αλλά πέφτουν και εκείνοι μαζί, γιατί η πτώση του ενός δε σημαίνει την άνοδο του άλλου. Καμία ευτυχία δε χτίζεται πάνω σε συντρίμμια και περισσότερο πάνω σε δικαιολογίες.
Οι πραγματικοί άντρες ξέρουν πως είναι δύσκολος και βασανιστικός ο δρόμος της επιστροφής και της στροφής μετά από μια σχέση, αλλά δίνουν το χέρι τους στον άλλο να μην πνιγεί – δεν τον βουλιάζουν.
Δεν ταπεινώνουν, δεν υποβιβάζουν, αλλά στέκονται με περίσσευμα ψυχής πάνω από τα συντρίμμια και αναλογίζονται το δικό τους μερίδιο ευθύνης.
Οι πραγματικοί άντρες δεν έχουν αυταπάτες αντρισμού, έχουν πίστη στον εαυτό τους, στιβαρότητα και γενναιότητα.
Ξέρουν πως για κάθε έναν άντρα που πληγώνει μιαν γυναίκα, γεννιέται ένας άλλος άντρας για να την αγαπήσει πάλι.
Και αυτό είναι υπέροχο, αρκεί να της αφήσουν όλα της τα κομμάτια ακριβώς εκεί που τα βρήκανε: Πάνω της, μέσα της.
Οι πραγματικοί άντρες δεν ανοίγουν την πόρτα να φεύγουν τρέχοντας.
Δεν πάνε πουθενά.
Μένουν εδώ να αποτελειώσουν το μαρτύριο που άρχισαν.
Αντρίκια, με θάρρος και γενναιότητα.
Και ύστερα, όταν θα είναι έτοιμοι να ανοίξουν την πόρτα, θα την πιάσουν με καθαρά χέρια και ψυχή γιατί ξέρουν πως καμία αλήθεια δεν πονάει όσο ένα ψέμα πασπαλισμένο από λίγη δόση αλήθειας.
Μπέττυ Κούτσιου
metaximas
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.