μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα.
Τρεις φαινομενικά αθώες φράσεις που μειώνουν την αυτοπεποίθηση στο επαγγελματικό περιβάλλον και μπορούν να υπονομεύσουν την εικόνα και τα επιτεύγματά μας
Ως πρώην παγκόσμια πρωταθλήτρια Debate, η Kate Mason, γνωρίζει ότι ο τρόπος που επικοινωνείς μπορεί να έχει εξίσου μεγάλη σημασία με το ίδιο το μήνυμα που μεταφέρεις.
Η Mason, που ζει στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, εργάστηκε για μια δεκαετία στον τομέα της επικοινωνίας σε εταιρείες όπως η Google και το YouTube, προτού γίνει executive coach και ιδρύσει τη δική της εταιρεία στρατηγικής επικοινωνίας.
Μέσα από το έργο της ως coach επικοινωνίας, η Mason παρατήρησε ένα μοτίβο που αποκαλεί «imposing syndrome»: πολλοί επαγγελματίες, ιδιαίτερα γυναίκες, είναι υπερβολικά ευαίσθητοι με το αν θα ενοχλήσουν ή θα αποτελέσουν «βάρος» στη δουλειά - κάτι που συχνά τους οδηγεί στο να μένουν σιωπηλοί και να υποβαθμίζουν τα επιτεύγματά τους.
Αυτές οι συνήθειες έχουν «μια ύπουλη επίδραση στη δουλειά τους και στην επαγγελματική τους θέση», εξηγεί. «Τις οδηγεί στο να υποτιμούν τον εαυτό τους και, κατ’ επέκταση, και τη δουλειά τους», συνεχίζει.
Ο στόχος της Mason όταν επισημαίνει αυτά τα μοτίβα επικοινωνίας δεν είναι να τονίσει «όλους τους τρόπους που το κάνουμε λάθος». Αντίθετα, ελπίζει να προσφέρει εργαλεία ειδικά στις γυναίκες, που ενδιαφέρονται να αλλάξουν τον τρόπο που επικοινωνούν.
«Είναι περισσότερο σαν μια ευγενική αναγνώριση: αυτό είναι κάτι που συμβαίνει, και αν δεν σας εξυπηρετεί, ίσως να θέλετε να πειραματιστείτε λίγο», σημειώνει.
Ακολουθούν τρεις φράσεις που η Mason προτείνει να αποφεύγουν όλοι οι επαγγελματίες στον χώρο εργασίας, μαζί με κάποιες πιο «κατάλληλες» εναλλακτικές.
«Θα πάρει μόνο ένα δευτερόλεπτο»
Όσοι χρησιμοποιούν αυτή τη φράση συνήθως το κάνουν σε μια προσπάθεια να δείξουν σεβασμό στον χρόνο των άλλων, λέει η Mason.
Στην πραγματικότητα, το να ξεκινάς μια συζήτηση με «Θα πάρει μόνο ένα δευτερόλεπτο» μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα.
Πρώτον, «έχεις θέσει την προσδοκία στον άλλο ότι θα ολοκληρώσεις ό,τι κι αν είναι αυτό πολύ γρήγορα», λέει, αλλά «κυριολεκτικά τίποτα δεν παίρνει μόνο ένα δευτερόλεπτο».
Η παροχή μιας μη ρεαλιστικής εκτίμησης χρόνου μπορεί να εκνευρίσει ή να απογοητεύσει τον συνομιλητή σου: «Αυτός ο άνθρωπος, λίγα λεπτά μετά, είναι ήδη λίγο ενοχλημένος γιατί σκέφτεται, " υποτίθεται θα έπαιρνε μόνο ένα δευτερόλεπτο"».
Επιπλέον, η φράση δημιουργεί και την εντύπωση ότι αυτό που έχεις να πεις είναι μικρό ή ασήμαντο, κάτι που μπορεί να αποδυναμώσει το μήνυμά σου.
Ένας καλύτερος τρόπος να το διατυπώσεις είναι: «Θέλω πραγματικά να συζητήσουμε τα Α, Β και Γ. Πες μου αν σε βολεύει αυτός ο χρόνος», προτείνει η Mason.
Με αυτή τη διατύπωση, «ξαφνικά φαίνεται ότι έρχομαι για κάτι ουσιαστικό και άξιο να αφιερώσουμε χρόνο μαζί», σημειώνει. «Απλώς αποδίδει πολύ περισσότερη αξία στην ιδέα - και σε σένα - να το πλαισιώσεις με αυτόν τον τρόπο», συνεχίζει.
«Δεν πειράζει αν δεν μπορείς»
Αυτή η φράση χρησιμοποιείται συχνά για να «μαλακώσει» αυτό που ζητάμε, λέει η Mason.
«Συχνά υπάρχει ένα επείγον ζήτημα [...] Είναι πολύ σπάνιο να κάνουμε ένα αίτημα και να σκεφτόμαστε ειλικρινά, "Ε, αν απαντήσουν, έχει καλώς, αλλιώς δεν πειράζει"».
Το να λες «δεν πειράζει αν όχι» δείχνει ότι το αίτημά σου είναι χαμηλής προτεραιότητας: «Υποβαθμίζει λίγο το ίδιο το αίτημα», προσθέτει.
Όταν η ίδια ακούει αυτή τη φράση, αυτόματα βάζει το εν λόγω καθήκον χαμηλότερα στη λίστα με τις προτεραιότητές της.
«Αν επικοινωνείς με ένα στέλεχος και του λες "δεν πειράζει αν δεν γίνεται", ενώ στην πραγματικότητα πειράζει, τότε μπορεί να βρεθείτε και οι δύο σε μια περιττά δύσκολη κατάσταση», τονίζει.
Αντί γι’ αυτό, η Mason προτείνει να καθορίζεις σαφώς τον σκοπό και το χρονικό πλαίσιο του αιτήματος. Για παράδειγμα: «Θα εκτιμούσα αν μπορούσες να μου στείλεις τις διορθώσεις σου μέχρι σήμερα το απόγευμα, γιατί το τελικό κείμενο παραδίδεται αύριο».
«Δεν είμαι ειδικός, αλλά…»
Αυτή η φράση σε κάνει αμέσως να φαίνεσαι λιγότερο αξιόπιστος, λέει η Mason.
Το να ξεκινάς μια τοποθέτηση με το «Δεν είμαι ειδικός» μειώνει την αυθεντία σου και δείχνει ανασφάλεια: «Αμέσως αποδυναμώνει το status σου».
Οι άνθρωποι συχνά υποβαθμίζουν τα επιτεύγματά τους όταν νιώθουν άβολα, ειδικά αν θεωρούν ότι είναι οι «ξένοι» μέσα σε μια ομάδα.
Η συνειδητοποίηση της θέσης σου στην επαγγελματική ιεραρχία δεν είναι απαραίτητα κακό πράγμα, αλλά αντί να μειώνεις την αξία σου, η Mason προτείνει να αγκαλιάσεις τις μοναδικές σου ικανότητες.
«Δεν σε προσέλαβαν επειδή έχεις την ίδια εμπειρογνωμοσύνη με εκείνο τον αντιπρόεδρο», λέει. «Σε προσέλαβαν επειδή έχεις τη δική σου εξειδίκευση».
Το να αξιοποιείς τα δυνατά σου σημεία μπορεί να είναι «πραγματικά ενδυναμωτικό», λέει η Mason.
«Όταν αρχίσεις να συνειδητοποιείς ότι αυτό είναι το στοιχείο για το οποίο σε προσέλαβαν, ότι αυτή είναι η αξία που μπορείς να φέρεις και ότι αυτό θέλουν από εσένα, τότε μπορείς να αφήσεις στην άκρη μεγάλο μέρος από το άγχος που σχετίζεται με την ιεραρχία και το status».
Ως πρώην παγκόσμια πρωταθλήτρια Debate, η Kate Mason, γνωρίζει ότι ο τρόπος που επικοινωνείς μπορεί να έχει εξίσου μεγάλη σημασία με το ίδιο το μήνυμα που μεταφέρεις.
Η Mason, που ζει στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, εργάστηκε για μια δεκαετία στον τομέα της επικοινωνίας σε εταιρείες όπως η Google και το YouTube, προτού γίνει executive coach και ιδρύσει τη δική της εταιρεία στρατηγικής επικοινωνίας.
Μέσα από το έργο της ως coach επικοινωνίας, η Mason παρατήρησε ένα μοτίβο που αποκαλεί «imposing syndrome»: πολλοί επαγγελματίες, ιδιαίτερα γυναίκες, είναι υπερβολικά ευαίσθητοι με το αν θα ενοχλήσουν ή θα αποτελέσουν «βάρος» στη δουλειά - κάτι που συχνά τους οδηγεί στο να μένουν σιωπηλοί και να υποβαθμίζουν τα επιτεύγματά τους.
Αυτές οι συνήθειες έχουν «μια ύπουλη επίδραση στη δουλειά τους και στην επαγγελματική τους θέση», εξηγεί. «Τις οδηγεί στο να υποτιμούν τον εαυτό τους και, κατ’ επέκταση, και τη δουλειά τους», συνεχίζει.
Ο στόχος της Mason όταν επισημαίνει αυτά τα μοτίβα επικοινωνίας δεν είναι να τονίσει «όλους τους τρόπους που το κάνουμε λάθος». Αντίθετα, ελπίζει να προσφέρει εργαλεία ειδικά στις γυναίκες, που ενδιαφέρονται να αλλάξουν τον τρόπο που επικοινωνούν.
«Είναι περισσότερο σαν μια ευγενική αναγνώριση: αυτό είναι κάτι που συμβαίνει, και αν δεν σας εξυπηρετεί, ίσως να θέλετε να πειραματιστείτε λίγο», σημειώνει.
Ακολουθούν τρεις φράσεις που η Mason προτείνει να αποφεύγουν όλοι οι επαγγελματίες στον χώρο εργασίας, μαζί με κάποιες πιο «κατάλληλες» εναλλακτικές.
«Θα πάρει μόνο ένα δευτερόλεπτο»
Όσοι χρησιμοποιούν αυτή τη φράση συνήθως το κάνουν σε μια προσπάθεια να δείξουν σεβασμό στον χρόνο των άλλων, λέει η Mason.
Στην πραγματικότητα, το να ξεκινάς μια συζήτηση με «Θα πάρει μόνο ένα δευτερόλεπτο» μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα.
Πρώτον, «έχεις θέσει την προσδοκία στον άλλο ότι θα ολοκληρώσεις ό,τι κι αν είναι αυτό πολύ γρήγορα», λέει, αλλά «κυριολεκτικά τίποτα δεν παίρνει μόνο ένα δευτερόλεπτο».
Η παροχή μιας μη ρεαλιστικής εκτίμησης χρόνου μπορεί να εκνευρίσει ή να απογοητεύσει τον συνομιλητή σου: «Αυτός ο άνθρωπος, λίγα λεπτά μετά, είναι ήδη λίγο ενοχλημένος γιατί σκέφτεται, " υποτίθεται θα έπαιρνε μόνο ένα δευτερόλεπτο"».
Επιπλέον, η φράση δημιουργεί και την εντύπωση ότι αυτό που έχεις να πεις είναι μικρό ή ασήμαντο, κάτι που μπορεί να αποδυναμώσει το μήνυμά σου.
Ένας καλύτερος τρόπος να το διατυπώσεις είναι: «Θέλω πραγματικά να συζητήσουμε τα Α, Β και Γ. Πες μου αν σε βολεύει αυτός ο χρόνος», προτείνει η Mason.
Με αυτή τη διατύπωση, «ξαφνικά φαίνεται ότι έρχομαι για κάτι ουσιαστικό και άξιο να αφιερώσουμε χρόνο μαζί», σημειώνει. «Απλώς αποδίδει πολύ περισσότερη αξία στην ιδέα - και σε σένα - να το πλαισιώσεις με αυτόν τον τρόπο», συνεχίζει.
«Δεν πειράζει αν δεν μπορείς»
Αυτή η φράση χρησιμοποιείται συχνά για να «μαλακώσει» αυτό που ζητάμε, λέει η Mason.
«Συχνά υπάρχει ένα επείγον ζήτημα [...] Είναι πολύ σπάνιο να κάνουμε ένα αίτημα και να σκεφτόμαστε ειλικρινά, "Ε, αν απαντήσουν, έχει καλώς, αλλιώς δεν πειράζει"».
Το να λες «δεν πειράζει αν όχι» δείχνει ότι το αίτημά σου είναι χαμηλής προτεραιότητας: «Υποβαθμίζει λίγο το ίδιο το αίτημα», προσθέτει.
Όταν η ίδια ακούει αυτή τη φράση, αυτόματα βάζει το εν λόγω καθήκον χαμηλότερα στη λίστα με τις προτεραιότητές της.
«Αν επικοινωνείς με ένα στέλεχος και του λες "δεν πειράζει αν δεν γίνεται", ενώ στην πραγματικότητα πειράζει, τότε μπορεί να βρεθείτε και οι δύο σε μια περιττά δύσκολη κατάσταση», τονίζει.
Αντί γι’ αυτό, η Mason προτείνει να καθορίζεις σαφώς τον σκοπό και το χρονικό πλαίσιο του αιτήματος. Για παράδειγμα: «Θα εκτιμούσα αν μπορούσες να μου στείλεις τις διορθώσεις σου μέχρι σήμερα το απόγευμα, γιατί το τελικό κείμενο παραδίδεται αύριο».
«Δεν είμαι ειδικός, αλλά…»
Αυτή η φράση σε κάνει αμέσως να φαίνεσαι λιγότερο αξιόπιστος, λέει η Mason.
Το να ξεκινάς μια τοποθέτηση με το «Δεν είμαι ειδικός» μειώνει την αυθεντία σου και δείχνει ανασφάλεια: «Αμέσως αποδυναμώνει το status σου».
Οι άνθρωποι συχνά υποβαθμίζουν τα επιτεύγματά τους όταν νιώθουν άβολα, ειδικά αν θεωρούν ότι είναι οι «ξένοι» μέσα σε μια ομάδα.
Η συνειδητοποίηση της θέσης σου στην επαγγελματική ιεραρχία δεν είναι απαραίτητα κακό πράγμα, αλλά αντί να μειώνεις την αξία σου, η Mason προτείνει να αγκαλιάσεις τις μοναδικές σου ικανότητες.
«Δεν σε προσέλαβαν επειδή έχεις την ίδια εμπειρογνωμοσύνη με εκείνο τον αντιπρόεδρο», λέει. «Σε προσέλαβαν επειδή έχεις τη δική σου εξειδίκευση».
Το να αξιοποιείς τα δυνατά σου σημεία μπορεί να είναι «πραγματικά ενδυναμωτικό», λέει η Mason.
«Όταν αρχίσεις να συνειδητοποιείς ότι αυτό είναι το στοιχείο για το οποίο σε προσέλαβαν, ότι αυτή είναι η αξία που μπορείς να φέρεις και ότι αυτό θέλουν από εσένα, τότε μπορείς να αφήσεις στην άκρη μεγάλο μέρος από το άγχος που σχετίζεται με την ιεραρχία και το status».
dnews
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.