η άρση βαρών δεν ήταν ολυμπιακό άθλημα κατά την αρχαιότητα.
Το απίστευτο κατόρθωμα του Έλληνα υπεραθλητή που αποκαλύφθηκε από την επιγραφή στην πέτρα που βρέθηκε στην Ολυμπία.
Στην Αρχαία Ελλάδα, η σωματική δύναμη έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης ως φυσικό χάρισμα αλλά και ως αποτέλεσμα σκληρής εργασίας. Πολλοί γνωρίζουν για τον Μίλωνα τον Κροτωνιάτη, που λέγεται ότι έχτισε τη δύναμή του σηκώνοντας στους ώμους του ένα μικρό μοσχαράκι και περπατώντας μια συγκεκριμένη απόσταση φορτωμένος, όσο και εάν μεγάλωνε το ζώο και αυξανόταν το βάρος του.«Τι ντροπή είναι για έναν άνθρωπο να γερνάει χωρίς να δει ποτέ την ομορφιά και τη δύναμη που μπορεί να έχει το σώμα του», έγραφε ο Σωκράτης.
Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν τον Έλληνας αρσιβαρίστα Βύβωνα που έμεινε στην ιστορία για το κατόρθωμα να σηκώσει μια πέτρα 143,5 κιλών με το ένα μόλις χέρι.
Η άρση βαρών ήταν συνηθισμένη στους αρχαίους Έλληνες, αφού ο πολιτισμός τους γιόρταζε τη δύναμη. Οι στρατιώτες προπονούνταν με βάρη και κάνοντας γυμναστική πριν από τη μάχη, ενώ η άρση βαρών ήταν μια τυπική δραστηριότητα στο γυμνάσιο
Η Πέτρα του Βύβωνος
Σύμφωνα με ιστορικά κείμενα, οι Έλληνες αρσιβαρίστες χρησιμοποιούσαν πέτρινους αλτήρες που ήταν τόσο βάρους από 2 έως 9 κιλά, για τακτική προπόνηση.
Αυτό δείχνει πόσο ξεχωριστή ήταν η Πέτρα του Βύβωνα. Η μεγάλη πέτρα είναι βάρους 143,5 κιλών (316 λίβρες) και ονομάζεται η Πέτρα του Βήβωνα. Ο βράχος είναι στην πραγματικότητα ένα τετράγωνο από κόκκινο ψαμμίτη με δύο βαθιές εγκοπές λαξευμένες που σχηματίζουν μια λαβή έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ελεύθερο βάρος.
Η επιγραφή πάνω στην πέτρα γράφει: "Βύβων τ' ετέρει χερί υπέρ κεφαλάς υπερέβαλε το όφοια", που σημαίνει: "Ο αθλητής Βύβων με ανύψωσε με το ένα χέρι πάνω από το κεφάλι του".
Από την επιγραφή αλλά και από το ότι η πέτρα ήταν λαξευμένη ώστε να μπορεί ο αθλητής να την πιάνει με το χέρι (λαβή).
Κανένας σύγχρονος αθλητής δεν έχει σηκώσει 143,5 κιλά με το ένα χέρι, ούτε καν με αλτήρα, πόσο μάλλον πέτρα, που είναι ασύγκριτα πιο δύσκολο εγχείρημα. Η άρση βαρών δεν ήταν άθλημα στην αρχαιότητα
Παραδόξως, η άρση βαρών δεν ήταν ολυμπιακό άθλημα κατά την αρχαιότητα — ήταν κυρίως για άσκηση για την ενίσχυση του σώματος. Ενώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες χρησίμευε για προθέρμανση των αθλητών.
Δεν υπάρχει άλλη ιστορική καταγραφή για τον αρχαίο Έλληνα αρσιβαρίστα και την ενεπίγραφη πέτρα του. Ωστόσο, το θαυμάσιο κατόρθωμα δείχνει ότι υπήρχε πράγματι μια κουλτούρα άρσης βαρών στην Ελλάδα πριν από την Ελληνιστική εποχή.
Στην Αρχαία Ελλάδα, η σωματική δύναμη έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης ως φυσικό χάρισμα αλλά και ως αποτέλεσμα σκληρής εργασίας. Πολλοί γνωρίζουν για τον Μίλωνα τον Κροτωνιάτη, που λέγεται ότι έχτισε τη δύναμή του σηκώνοντας στους ώμους του ένα μικρό μοσχαράκι και περπατώντας μια συγκεκριμένη απόσταση φορτωμένος, όσο και εάν μεγάλωνε το ζώο και αυξανόταν το βάρος του.«Τι ντροπή είναι για έναν άνθρωπο να γερνάει χωρίς να δει ποτέ την ομορφιά και τη δύναμη που μπορεί να έχει το σώμα του», έγραφε ο Σωκράτης.
Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν τον Έλληνας αρσιβαρίστα Βύβωνα που έμεινε στην ιστορία για το κατόρθωμα να σηκώσει μια πέτρα 143,5 κιλών με το ένα μόλις χέρι.
Η άρση βαρών ήταν συνηθισμένη στους αρχαίους Έλληνες, αφού ο πολιτισμός τους γιόρταζε τη δύναμη. Οι στρατιώτες προπονούνταν με βάρη και κάνοντας γυμναστική πριν από τη μάχη, ενώ η άρση βαρών ήταν μια τυπική δραστηριότητα στο γυμνάσιο
Η Πέτρα του Βύβωνος
Σύμφωνα με ιστορικά κείμενα, οι Έλληνες αρσιβαρίστες χρησιμοποιούσαν πέτρινους αλτήρες που ήταν τόσο βάρους από 2 έως 9 κιλά, για τακτική προπόνηση.
Αυτό δείχνει πόσο ξεχωριστή ήταν η Πέτρα του Βύβωνα. Η μεγάλη πέτρα είναι βάρους 143,5 κιλών (316 λίβρες) και ονομάζεται η Πέτρα του Βήβωνα. Ο βράχος είναι στην πραγματικότητα ένα τετράγωνο από κόκκινο ψαμμίτη με δύο βαθιές εγκοπές λαξευμένες που σχηματίζουν μια λαβή έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ελεύθερο βάρος.
Κανένας σύγχρονος αθλητής δεν έχει σηκώσει 143,5 κιλά με το ένα χέρι, ούτε καν με αλτήρα, πόσο μάλλον πέτρα, που είναι ασύγκριτα πιο δύσκολο εγχείρημα. Η άρση βαρών δεν ήταν άθλημα στην αρχαιότητα
Παραδόξως, η άρση βαρών δεν ήταν ολυμπιακό άθλημα κατά την αρχαιότητα — ήταν κυρίως για άσκηση για την ενίσχυση του σώματος. Ενώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες χρησίμευε για προθέρμανση των αθλητών.
Δεν υπάρχει άλλη ιστορική καταγραφή για τον αρχαίο Έλληνα αρσιβαρίστα και την ενεπίγραφη πέτρα του. Ωστόσο, το θαυμάσιο κατόρθωμα δείχνει ότι υπήρχε πράγματι μια κουλτούρα άρσης βαρών στην Ελλάδα πριν από την Ελληνιστική εποχή.
newsbomb
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.