Τίποτα δεν αξίζει παραπάνω από το γέλιο ενός παιδιού

0
Ας τους χαρίσουμε λοιπόν μια σφιχτή αγκαλιά κι ένα «σ’ αγαπώ».

Παιδιά.
Και μόνο η λέξη είναι αρκετή για να σου φτιάξει τη μέρα.
Να πλημμυρίσει τα αυτιά σου με ήχους από γάργαρα γέλια, χαριτωμένες κουβέντες, αφοπλιστικές απορίες κι αγάπη.
Ανιδιοτελή, ανυπόκριτη αγάπη.
Είναι η χαρά της ζωής. Είναι το μέλλον και η ελπίδα μας για έναν ομορφότερο κόσμο.
Κυρίως όμως είναι ο θησαυρός μας.
Φανταστείτε έναν κόσμο δίχως αυτά. Θα ήταν ένα βαρετό σύμπαν ενηλίκων.
Μουντό και γκρίζο. Άνευρο κι ώριμο.
πλήττεις και μόνο που το σκέφτεσαι. Βλέπεις έχει αξία κι ένα σπασμένο παράθυρο από μια ξώφαλτση μπάλα, ένα γκρινιάρικο κλάμα κούρασης, ο πόλεμος των παιχνιδιών την ώρα που παλεύεις ν’ ακούσεις τις ειδήσεις της μέρας.
Σε θυμώνουν, σε φτάνουν κάποιες φορές στα όριά σου, μα όλα σβήνουν με μια αγκαλιά. Με δύο εύθραυστα χεράκια που θα τρέξουν απλωμένα προς το μέρος σου, συνοδευόμενα από το πιο πλατύ χαμόγελο και θα τυλιχτούν, όσο φτάνουν, γύρω σου.
Και το γνώριμο βάρος του παιδικού κεφαλιού θα σου πιέσει το κορμί, απλώνοντας θερμά ρεύματα σε όλο σου το είναι.
Πόση αξία έχει αυτή η αγκαλιά και πόσο μεγάλο πόνο κρύβει η ερημιά της.
Γονείς ή όχι, όμως, τίποτα δεν πρέπει να αλλάζει στη στάση μας απέναντί τους.
Τα παιδιά όλου του κόσμου είναι παιδιά μας.
Γι’ αυτό και κάθε μας πράξη πρέπει να πηγάζει από μια βαθιά επιθυμία. Να τους διδάξουμε όσα περισσότερα μπορούμε για να αντιμετωπίσουν επιτυχώς αυτό τον κόσμο, που εμείς φτιάξαμε έτσι.
Με τις ασχήμιες, τις αδικίες και τις παγίδες του.
Με τη σκληρή πραγματικότητά του, την τόσο διαφορετική πολλές φορές από τα παραμύθια που τους διαβάζουμε για καληνύχτα.
Οφείλουμε να τους χαρίσουμε τα εφόδια εκείνα, που θα τα βοηθήσουν να προφυλαχτούν και να επιβιώσουν.
Ν’ αναγνωρίσουν και να προστατευτούν από κακοτοπιές, που θα έχουν υπόψη τους μεν, αλλά που δε θα τους έχει στερήσει η γνώση τους, τίποτα από το μεγαλείο της παιδικής αθωότητας.
Μόνο γνώση. Ζυμωμένη με σύνεση, αγωγή κι αγάπη.
Απέραντη αγάπη, που θα τα ατσαλώσει ψυχικά. Έτσι θα τα βοηθήσουμε να πάνε ένα βήμα παρακάτω από μας. Μια εξέλιξη που δικαιωματικά τους ανήκει, αφού κι αυτά είναι η δική μας εξέλιξη, με απεριόριστες δυνατότητες.
Τα εφόδια που τους δίνουμε σήμερα, θα τα εξελίξουν φτιάχνοντας το δικό τους αυριανό κόσμο. Κι ίσως εκείνα καταφέρουν αυτό που εμείς δεν μπορέσαμε.
Ίσως καταφέρουν να φτιάξουν τούτο το σύμπαν, όμοιο με τα παραμύθια που τους διαβάζουμε.
Με το καλό να νικά στο τέλος, με τις αρετές να θεωρούνται προτέρημα κι όχι μειονέκτημα.
20 Νοεμβρίου, είναι η παγκόσμια μέρα τους. Στο απόηχο της χθεσινής παγκόσμιας μέρας κατά της παιδικής κακοποίησης, ας σκεφτούμε πόσο πολύτιμα είναι για μας.
Πόσο διαφορετικό κάνει τον κόσμο μας το χαμόγελό τους.
Πόσο όμορφοι θέλουμε να δείχνουμε μόνο και μόνο γιατί μας κοιτούν τα δικά τους μάτια. Ας τους χαρίσουμε λοιπόν μια σφιχτή αγκαλιά κι ένα «σ’ αγαπώ».
Κι ας ελπίσουμε πως θα καταφέρουν να φτιάξουν το δικό τους παραμύθι, αλλιώς χανόμαστε.

Στεύη Τσούτση
diaforetiko
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top