1 Σεπτεμβρίου 1911 κατέπλευσε στο Φάληρο.
Στις 4 Μαρτίου 1910 καθελκύεται το θρυλικό θωρηκτό «Αβέρωφ» στο Λιβόρνο της Ιταλίας, το πλοίο που θα γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα στην Ελληνική Ιστορία. Σχεδόν δέκα χρόνια μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό διέθετε μια ελάχιστη δύναμη απαρχαιωμένων τορπιλοβόλων και τριών γαλλικών θωρηκτών που είχαν κατασκευαστεί το 1889. Έτσι η κατασκευή νέων αξιόμαχων στόλων ήταν μονόδρομος για την Ελλάδα.
Για την ανανέωση του στόλου η τότε κυβέρνηση Μαυρομιχάλη είχε απευθυνθεί στα Ναυπηγεία Ορλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας, όπου εκείνη ακριβώς την εποχή κατασκευαζόταν ένα θωρακισμένο το οποίο είχε παραγγελθεί και επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί από το ιταλικό ναυτικό. Όμως, η ακύρωση της παραγγελίας από τη μεριά των Ιταλών και η άμεση προκαταβολή του 1/3 της συνολικής αξίας του πλοίου επέτρεψαν την απόκτηση του θωρηκτού από την Ελλάδα. Η σχετική προκαταβολή είχε δοθεί από τη διαθήκη του Γεωργίου Αβέρωφ και ανερχόταν στα οκτώ εκατομμύρια χρυσές δραχμές. Το υπόλοιπο ποσό ανερχόταν στα 15.650.000 χρυσές δραχμές και καλύφθηκε από το ταμείο του εθνικού στόλου.
Σύμφωνα με τη διαθήκη του Αβέρωφ, το 1/5 της περιουσίας του θα παραχωρούταν για τη ναυπήγηση ισχυρού καταδρομικού πλοίου που θα είχε το όνομά του και θα ήταν διασκευασμένο κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να χρησιμεύει ως εκπαιδευτικό πλοίο σχολής ναυτικών δοκίμων προς την πρακτική και θεωρητική τελειοποίηση αυτών. Για το θωρηκτό «Αβέρωφ» είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον και το τουρκικό ναυτικό, ωστόσο δεν έγινε ποτέ η ολοκλήρωση της αγοράς του. Το θρυλικό «Αβέρωφ» ζύγιζε 10.200 τόνους και όταν δημιουργήθηκε είχε ιταλικές μηχανές 19.000 ίππων, 22 γαλλικούς λέβητες, γερμανικές γεννήτριες και αγγλικά πυροβόλα 190 και 234 χιλιοστών. Η μέγιστη ταχύτητα που ανέπτυσσε το θωρηκτό ήταν 23 κόμβοι. Το «Γ. Αβέρωφ» την 1 Σεπτεμβρίου 1911 κατέπλευσε στο Φάληρο, όπου έγινε δεκτό από τους Έλληνες με ενθουσιασμό.
Για την ανανέωση του στόλου η τότε κυβέρνηση Μαυρομιχάλη είχε απευθυνθεί στα Ναυπηγεία Ορλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας, όπου εκείνη ακριβώς την εποχή κατασκευαζόταν ένα θωρακισμένο το οποίο είχε παραγγελθεί και επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί από το ιταλικό ναυτικό. Όμως, η ακύρωση της παραγγελίας από τη μεριά των Ιταλών και η άμεση προκαταβολή του 1/3 της συνολικής αξίας του πλοίου επέτρεψαν την απόκτηση του θωρηκτού από την Ελλάδα. Η σχετική προκαταβολή είχε δοθεί από τη διαθήκη του Γεωργίου Αβέρωφ και ανερχόταν στα οκτώ εκατομμύρια χρυσές δραχμές. Το υπόλοιπο ποσό ανερχόταν στα 15.650.000 χρυσές δραχμές και καλύφθηκε από το ταμείο του εθνικού στόλου.
Σύμφωνα με τη διαθήκη του Αβέρωφ, το 1/5 της περιουσίας του θα παραχωρούταν για τη ναυπήγηση ισχυρού καταδρομικού πλοίου που θα είχε το όνομά του και θα ήταν διασκευασμένο κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να χρησιμεύει ως εκπαιδευτικό πλοίο σχολής ναυτικών δοκίμων προς την πρακτική και θεωρητική τελειοποίηση αυτών. Για το θωρηκτό «Αβέρωφ» είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον και το τουρκικό ναυτικό, ωστόσο δεν έγινε ποτέ η ολοκλήρωση της αγοράς του. Το θρυλικό «Αβέρωφ» ζύγιζε 10.200 τόνους και όταν δημιουργήθηκε είχε ιταλικές μηχανές 19.000 ίππων, 22 γαλλικούς λέβητες, γερμανικές γεννήτριες και αγγλικά πυροβόλα 190 και 234 χιλιοστών. Η μέγιστη ταχύτητα που ανέπτυσσε το θωρηκτό ήταν 23 κόμβοι. Το «Γ. Αβέρωφ» την 1 Σεπτεμβρίου 1911 κατέπλευσε στο Φάληρο, όπου έγινε δεκτό από τους Έλληνες με ενθουσιασμό.
fosonline
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.