Κολύμπα δυνατά για όλα εκείνα που είναι δικά σου.
Για τα καλοκαίρια αξίζει να μιλάς. Να τα θυμάσαι και να τα ξαναζείς.
Καθένα που προστίθεται να σε γεμίζει συναισθήματα και να σε φτιάχνει λίγο λίγο. Κι όταν χαλάς να ανατρέχεις πίσω σε αυτά.
Να ξεκινάς από παλιά, να προσπαθείς να θυμηθείς την πρώτη αίσθηση της άμμου. Τα μητρικά χάδια κάτω από τον ήλιο, τα φιλιά στη θάλασσα. Να θυμάσαι πως κάποτε τα καλοκαίρια ακουμπούσες σε άλλους και πως κάποτε ήταν όλα καινούργια για σένα. Όλα μεγάλα κι εσύ μικρός.
Μικρός και ξέγνοιαστος να ξαναγίνεσαι και να θυμάσαι κάθε καλοκαίρι. Κάθε θάλασσα και κάθε βουτιά που τότε προσπαθούσες με πείσμα να κρατήσεις την αναπνοή σου. Να κολυμπήσεις δυνατά, μόνο σου, κάθε χρόνο και καλύτερα. Για τα καλοκαίρια αξίζει να μιλάς. Να τα ξαναζείς. Γιατί έχουν μέσα τους ομορφιές δικές σου.
Παιδιάστικα παιχνίδια που ίσως ξέχασες, αλλά κάποτε έζησες.
Ήσουν εκεί. Έπαιξες μπουγέλο κι έγινες μούσκεμα ξανά και ξανά. Κυλίστηκες στα χόρτα και γέμισες γρατζουνιές, έσκαψες στην άμμο και ανακάλυψες θησαυρούς. Όλα δικά σου είναι, μέσα σου. Να τα θυμάσαι, να τα ξαναζείς.
Με κάθε παγωτό, με κάθε κοχύλι, με κάθε ανάσα πριν τη βουτιά. Όλα δικά σου είναι. Και οι έρωτες που ήρθαν μετά δίπλα σε μια φωτιά στην παραλία και σε αλλάξανε. Κι οι αγάπες που φύγανε μαζί με τα καλοκαίρια και σε διαλύσανε. Και τα λόγια
που άκουσες για πρώτη φορά κάτω από τα αστέρια δικά σου είναι. Και τα χάδια και τα δάκρυα που τα ακολούθησαν και όλα. Όλα δικά σου. Σαν τα αντίσκηνα που έμαθες να στήνεις στην άμμο. Σαν τα καράβια που κάνανε ώρες ατελείωτες κι εσύ
κοιτούσες τότε βαριεστημένα. Σαν τις πρώτες διακοπές μακριά από την ασφάλεια. Δικά σου είναι.
Αυτά να σκέφτεσαι και να θέλεις κι άλλα. Να τα ονειρεύεσαι και για αυτά να μιλάς. Να διηγείσαι τα αστεία και τα απρόοπτα. Τις ηλιοκαμένες μύτες να θυμάσαι και να γελάς. Τα βρεγμένα σου μαλλιά να νιώθεις και τη μυρωδιά του αντηλιακού σου
να μυρίζεις. Κι αν το φετινό καλοκαίρι πάλι κρατάς την αναπνοή σου. Αν είσαι έξω από τις θάλασσες αλλά ανάσα δεν μπορείς να πάρεις. Αν ψάχνεις τη ζεστή άμμο και δεν τη βρίσκεις.
Αν τα μητρικά χάδια σου λείψανε και οι έρωτες όλοι σου φύγανε.
Αν τα αντίσκηνα σου γκρεμιστήκανε και οι φωτιές δίπλα στη θάλασσα σου σβήσανε. Αν δεν υπάρχουν διακοπές, δεν υπάρχει ασφάλεια, δεν κρατάς παγωτά και δε μυρίζεις αντηλιακά, θυμήσου. Όλα αυτά που είναι δικά σου, θυμήσου τα. Αν
φέτος αναμνήσεις νέες δε φτιάχνεις, ζήσε τις παλιές. Μίλα για αυτά και ξαναζήστα όλα. Μέσα σου είναι και θα ξανάρθουν. Κράτα την αναπνοή σου και βούτα. Κολύμπα δυνατά και πέρασέ τους όλους.
Αυτούς που έχασες, όσους που σε άφησαν, για όσους έκλαψες, για όλα εκείνα που σου έλειψαν.
Κολύμπα δυνατά για όλα εκείνα που είναι δικά σου.
Για όσα είναι εδώ.
Μέσα σου.
Κολύμπα για εσένα.
Αναπνοή…
Καθένα που προστίθεται να σε γεμίζει συναισθήματα και να σε φτιάχνει λίγο λίγο. Κι όταν χαλάς να ανατρέχεις πίσω σε αυτά.
Να ξεκινάς από παλιά, να προσπαθείς να θυμηθείς την πρώτη αίσθηση της άμμου. Τα μητρικά χάδια κάτω από τον ήλιο, τα φιλιά στη θάλασσα. Να θυμάσαι πως κάποτε τα καλοκαίρια ακουμπούσες σε άλλους και πως κάποτε ήταν όλα καινούργια για σένα. Όλα μεγάλα κι εσύ μικρός.
Μικρός και ξέγνοιαστος να ξαναγίνεσαι και να θυμάσαι κάθε καλοκαίρι. Κάθε θάλασσα και κάθε βουτιά που τότε προσπαθούσες με πείσμα να κρατήσεις την αναπνοή σου. Να κολυμπήσεις δυνατά, μόνο σου, κάθε χρόνο και καλύτερα. Για τα καλοκαίρια αξίζει να μιλάς. Να τα ξαναζείς. Γιατί έχουν μέσα τους ομορφιές δικές σου.
Παιδιάστικα παιχνίδια που ίσως ξέχασες, αλλά κάποτε έζησες.
Ήσουν εκεί. Έπαιξες μπουγέλο κι έγινες μούσκεμα ξανά και ξανά. Κυλίστηκες στα χόρτα και γέμισες γρατζουνιές, έσκαψες στην άμμο και ανακάλυψες θησαυρούς. Όλα δικά σου είναι, μέσα σου. Να τα θυμάσαι, να τα ξαναζείς.
Με κάθε παγωτό, με κάθε κοχύλι, με κάθε ανάσα πριν τη βουτιά. Όλα δικά σου είναι. Και οι έρωτες που ήρθαν μετά δίπλα σε μια φωτιά στην παραλία και σε αλλάξανε. Κι οι αγάπες που φύγανε μαζί με τα καλοκαίρια και σε διαλύσανε. Και τα λόγια
που άκουσες για πρώτη φορά κάτω από τα αστέρια δικά σου είναι. Και τα χάδια και τα δάκρυα που τα ακολούθησαν και όλα. Όλα δικά σου. Σαν τα αντίσκηνα που έμαθες να στήνεις στην άμμο. Σαν τα καράβια που κάνανε ώρες ατελείωτες κι εσύ
κοιτούσες τότε βαριεστημένα. Σαν τις πρώτες διακοπές μακριά από την ασφάλεια. Δικά σου είναι.
Αυτά να σκέφτεσαι και να θέλεις κι άλλα. Να τα ονειρεύεσαι και για αυτά να μιλάς. Να διηγείσαι τα αστεία και τα απρόοπτα. Τις ηλιοκαμένες μύτες να θυμάσαι και να γελάς. Τα βρεγμένα σου μαλλιά να νιώθεις και τη μυρωδιά του αντηλιακού σου
να μυρίζεις. Κι αν το φετινό καλοκαίρι πάλι κρατάς την αναπνοή σου. Αν είσαι έξω από τις θάλασσες αλλά ανάσα δεν μπορείς να πάρεις. Αν ψάχνεις τη ζεστή άμμο και δεν τη βρίσκεις.
Αν τα μητρικά χάδια σου λείψανε και οι έρωτες όλοι σου φύγανε.
Αν τα αντίσκηνα σου γκρεμιστήκανε και οι φωτιές δίπλα στη θάλασσα σου σβήσανε. Αν δεν υπάρχουν διακοπές, δεν υπάρχει ασφάλεια, δεν κρατάς παγωτά και δε μυρίζεις αντηλιακά, θυμήσου. Όλα αυτά που είναι δικά σου, θυμήσου τα. Αν
φέτος αναμνήσεις νέες δε φτιάχνεις, ζήσε τις παλιές. Μίλα για αυτά και ξαναζήστα όλα. Μέσα σου είναι και θα ξανάρθουν. Κράτα την αναπνοή σου και βούτα. Κολύμπα δυνατά και πέρασέ τους όλους.
Αυτούς που έχασες, όσους που σε άφησαν, για όσους έκλαψες, για όλα εκείνα που σου έλειψαν.
Κολύμπα δυνατά για όλα εκείνα που είναι δικά σου.
Για όσα είναι εδώ.
Μέσα σου.
Κολύμπα για εσένα.
Αναπνοή…
Της Ελένης Ομήρου
anapnoes
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.