Μια δύσκολη απόφαση, που τελικά τους «βγήκε»
Το γλίστρημα ενός πυλώνα της γέφυρας Ρίου Αντιρρίου ανάγκασε τους μηχανικούς να σκαρφιστούν έναν άλλο τρόπο για να προλάβουν να ολοκληρώσουν την κατασκευή της στην ώρα της.
Η Γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου, ή επίσημα Γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης», είναι η μεγαλύτερη σε μήκος καλωδιωτή γέφυρα πολλαπλών ανοιγμάτων στον κόσμο έχοντας συνεχές και πλήρως αναρτημένο κατάστρωμα 2.252 μέτρων. Κατέχει μια θέση στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες, ενώ διαθέτει τα πιο βαθιά θεμέλια γέφυρας στον κόσμο, στα 60 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ένα σπουδαίο οικοδόμημα, το οποίο έχει σχεδιαστεί για να αντέχει εκεί που άλλοι σχεδιασμοί θα είχαν αποτύχει.
Αν και από το 2004 που παραδόθηκε στην κυκλοφορία, μέχρι και σήμερα 19 χρόνια μετά, την έχουν διασχίσει δεκάδες εκατομμύρια οχήματα και πεζοί, ελάχιστοι είναι αυτοί που γνωρίζουν για το μεγάλο λάθος που έγινε κατά τη διάρκεια της κατασκευής της. Ένα λάθος, το οποίο θα κόστιζε πολύ σε χρόνο, αλλά και σε χρήμα και που τελικά ανάγκασε τους μηχανικούς να αλλάξουν όλη την πορεία της γέφυρας, προκειμένου να προχωρήσει το έργο.
Τα θεμέλια της γέφυρας είναι μιάμιση φορά μεγαλύτερα από ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Για να καταφέρουν να μεταφερθούν οι πυλώνες που ζύγιζαν περίπου 70.000 τόνους, ήρθε μέχρι και ένα παγοθραυστικό από τη Νορβηγία, καθώς και άλλα τρία ρυμουλκά πλοία. Την ώρα, όμως, που τοποθετούνταν ο ένας από τους πυλώνες, τον Μάιο του 2001, αυτός γλίστρησε κατά 30 εκατοστά πιο μακριά από τη θέση που είχε προβλεφθεί. Αυτό ήταν το τριπλάσιο από τον προβλεπόμενο στόχο.
Για να προλάβουν το χρονοδιάγραμμα, οι μηχανικοί σκαρφίστηκαν ένα νέο σχέδιο. Αποφάσισαν αντί να μετακινήσουν τον συγκεκριμένο πυλώνα, να κατασκευάσουν την υπόλοιπη γέφυρα κατά 30 εκατοστά πιο δίπλα από εκεί που αρχικά θα κατασκευαζόταν. Μια δύσκολη απόφαση, που τελικά τους «βγήκε» και το έργο συνεχίστηκε κανονικά.
Το μήκος της γέφυρας που στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες, ανέρχεται στα 2.252 μέτρα, ενώ μαζί με τις προσβάσεις φτάνει γύρω στα 2.883 μέτρα (βλέπε σχεδιάγραμμα παρακάτω). Η γέφυρα αναπτύχθηκε και ολοκληρώθηκε, παρά τις δυσμενείς περιβαλλοντικές συνθήκες, ενώ το μέγιστο βάθος θεμελίωσης φθάνει τα 65 μέτρα υπό την επιφάνεια της θάλασσας. Πρόκειται για μία καλωδιωτή γέφυρα, οι αντοχές της οποίας είναι εντυπωσιακές.
Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε με προδιαγραφές να αντέξει σε σεισμό μεγαλύτερο από αυτόν που σημειώθηκε στις 17 Αυγούστου 1999 στη Νικομήδεια της Τουρκίας, ο οποίος ήταν μεγέθους 7,4 της Κλίμακας Ρίχτερ. Έχει υπολογιστεί, επίσης, πως αντέχει σε ενδεχόμενη σύγκρουση δεξαμενοπλοίου με εκτόπισμα 180.000 τόνων, καθώς και σε ταχύτητα ανέμου 265 χλμ./ώρα, ταχύτητα που αντιστοιχεί σε τυφώνα Κατηγορίας 5, το ανώτατο δυνατό επίπεδο στην Κλίμακα Σαφίρ-Σίμπσον. Τέλος, η γέφυρα είναι σχεδιασμένη να απορροφά πιθανές μετατοπίσεις μεταξύ δύο βάθρων, σε οποιαδήποτε κατεύθυνση.
Η γέφυρα περιλαμβάνει και πεζόδρομο/ποδηλατόδρομο, η χρήση των οποίων απαλλάσσεται πληρωμής διοδίων.
Η Γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου, ή επίσημα Γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης», είναι η μεγαλύτερη σε μήκος καλωδιωτή γέφυρα πολλαπλών ανοιγμάτων στον κόσμο έχοντας συνεχές και πλήρως αναρτημένο κατάστρωμα 2.252 μέτρων. Κατέχει μια θέση στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες, ενώ διαθέτει τα πιο βαθιά θεμέλια γέφυρας στον κόσμο, στα 60 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ένα σπουδαίο οικοδόμημα, το οποίο έχει σχεδιαστεί για να αντέχει εκεί που άλλοι σχεδιασμοί θα είχαν αποτύχει.
Αν και από το 2004 που παραδόθηκε στην κυκλοφορία, μέχρι και σήμερα 19 χρόνια μετά, την έχουν διασχίσει δεκάδες εκατομμύρια οχήματα και πεζοί, ελάχιστοι είναι αυτοί που γνωρίζουν για το μεγάλο λάθος που έγινε κατά τη διάρκεια της κατασκευής της. Ένα λάθος, το οποίο θα κόστιζε πολύ σε χρόνο, αλλά και σε χρήμα και που τελικά ανάγκασε τους μηχανικούς να αλλάξουν όλη την πορεία της γέφυρας, προκειμένου να προχωρήσει το έργο.
Τα θεμέλια της γέφυρας είναι μιάμιση φορά μεγαλύτερα από ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Για να καταφέρουν να μεταφερθούν οι πυλώνες που ζύγιζαν περίπου 70.000 τόνους, ήρθε μέχρι και ένα παγοθραυστικό από τη Νορβηγία, καθώς και άλλα τρία ρυμουλκά πλοία. Την ώρα, όμως, που τοποθετούνταν ο ένας από τους πυλώνες, τον Μάιο του 2001, αυτός γλίστρησε κατά 30 εκατοστά πιο μακριά από τη θέση που είχε προβλεφθεί. Αυτό ήταν το τριπλάσιο από τον προβλεπόμενο στόχο.
Για να προλάβουν το χρονοδιάγραμμα, οι μηχανικοί σκαρφίστηκαν ένα νέο σχέδιο. Αποφάσισαν αντί να μετακινήσουν τον συγκεκριμένο πυλώνα, να κατασκευάσουν την υπόλοιπη γέφυρα κατά 30 εκατοστά πιο δίπλα από εκεί που αρχικά θα κατασκευαζόταν. Μια δύσκολη απόφαση, που τελικά τους «βγήκε» και το έργο συνεχίστηκε κανονικά.
Το μήκος της γέφυρας που στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες, ανέρχεται στα 2.252 μέτρα, ενώ μαζί με τις προσβάσεις φτάνει γύρω στα 2.883 μέτρα (βλέπε σχεδιάγραμμα παρακάτω). Η γέφυρα αναπτύχθηκε και ολοκληρώθηκε, παρά τις δυσμενείς περιβαλλοντικές συνθήκες, ενώ το μέγιστο βάθος θεμελίωσης φθάνει τα 65 μέτρα υπό την επιφάνεια της θάλασσας. Πρόκειται για μία καλωδιωτή γέφυρα, οι αντοχές της οποίας είναι εντυπωσιακές.
Η γέφυρα περιλαμβάνει και πεζόδρομο/ποδηλατόδρομο, η χρήση των οποίων απαλλάσσεται πληρωμής διοδίων.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.