Δεν θέλω τίποτα να αλλάξω από αυτά που είχα, έκανα, έζησα στο παρελθόν. Όλα τ’ αγαπώ, είναι κομμάτια μου!

η ζωή είναι ωραία με τις ανηφόρες της.

Δε θα σου κλείσω ποτέ την πόρτα, δεν μπορεί να γίνει άλλωστε χωρίς εσένα το μέλλον, δεν έχει καμία βάση. Κάπου στο βάθος του μυαλού μου, όλα αυτά τα συντρίμμια τα βλέπω να γίνονται ξανά από την αρχή χρήσιμα, για να χτίσω τα όνειρά μου. Χρόνια αδίκησα τον εαυτό μου για ό,τι έκανα, λες και το λάθος δεν έχει δικαίωμα στη ζωή! Κανένας άνθρωπος δεν μπόρεσε να ξεφύγει από αυτό που λένε “γραμμένο”. Σχέσεις, φίλοι, οικογένεια… Δεν είναι η αλλαγή, δεν είναι η προσμονή, είναι η ατέλειωτη μάχη για να βάλεις τον εαυτό σου στον ίσιο δρόμο, να έχεις επιτυχία στη δουλειά, στην οικογένεια, στον κύκλο σου που κάθε μέρα γίνεται ζόρι, γιατί είναι ένα “πρέπει”. Στα “πρέπει” μείναμε πολλές φορές στον άσσο, στα “θέλω” δώσαμε όλη μας τη δύναμη και δεν το σκεφτήκαμε πολύ!

Στην αγάπη δώσαμε σάρκα και οστά, την κάναμε σημαία, παλέψαμε, λάθη στα λάθη και μια μόνιμη προτεραιότητα να μην μας πληγώσει. Τα ίδια και στον έρωτα, τον ήπιαμε σαν γλυκό κρασί, αχόρταγα, να ζήσουμε τη ζάλη και να χαθούμε μέσα του, αλλά… πάντα ένα “αλλά”. Άλμπουμ το μυαλό με εκατομμύρια φωτογραφίες, άλλες στιγμές σταματάει στο όμορφο, άλλες στο άσχημο παρελθόν. Παγίδα όμως το μυαλό, παγίδα που μέσα της είμαστε χρόνια εγκλωβισμένοι. Εκεί δεν υπάρχει διέξοδος, ένα σώμα που κινείται μηχανικά για να ζήσει, μια καρδιά που χτυπά ρυθμικά για το βοηθήσει και ένα μυαλό που τα κάνει όλα αυτά να παλεύουν…

Δεν θέλω τίποτα να αλλάξω από αυτά που είχα, έκανα, έζησα στο παρελθόν. Αγαπώ τα κομμάτια μου, τα χάλια μου, τα λάθη μου! Όλα άξιζαν, όλα με έμαθαν και για αυτό η ζωή είναι ωραία με τις ανηφόρες της. Άλλωστε ποιος δεν θέλει να φτάσει στην κορυφή! Και η κορυφή έχει μια λύτρωση, είναι η κάθε μας εμπειρία που έγινε βήμα για να τα ζήσουμε όλα!

Κατερίνα Ηλέκτρα

gynaikaeimai