Δεν είχε χαρούμενο τέλος.
Οι περισσότεροι από εμάς είναι εξοικειωμένοι με την ιστορία της Χιονάτης και των επτά νάνων που της προσφέρουν καταφύγιο όταν η κακιά βασίλισσα προσπαθεί να τη σκοτώσει από ζήλια και μίσος. Το μέσο της για να πετύχει είναι ... ένα δηλητηριώδες μήλο.
Παρά τις προσπάθειες των μικροσκοπικών "κηδεμόνων" της, η όμορφη νεαρή κοπέλα ξεγελιέται από τον εχθρό της και δαγκώνει το μολυσμένο φρούτο. Αφού πάρει μια μόνο μπουκιά, αντί να πεθάνει αμέσως, πέφτει σε βαθύ ύπνο. Όταν τη βλέπει σε αυτή τη θλιβερή κατάσταση, η μοναδική της αληθινή αγάπη την ξυπνά με ένα φιλί. Το ξόρκι έσπασε, η Χιονάτη και ο όμορφος πρίγκιπας έζησαν ευτυχισμένοι για πάντα.
Όσο ελκυστικό κι αν είναι αυτό το παραμύθι, η ιστορία πίσω από αυτό είναι κάθε άλλο παρά όμορφη ...
Τα γεγονότα που ενέπνευσαν αυτό το διαχρονικό κλασικό εκτυλίχθηκαν στη Βαυαρία τον 16ο αιώνα. Εκεί γεννήθηκε η Margarete von Waldeck. Αφού έχασε τη μητέρα της σε μικρή ηλικία, έκανε τα δικά της βήματα στον κόσμο. Έχοντας επίγνωση του πόνου των άλλων, μοιραζόταν ό,τι μπορούσε —είτε μια κόρα ψωμί είτε μερικές μάρκες— με τους αναξιοπαθούντες.
Ο κακός αδερφός
Δεν θα μπορούσαμε να πούμε το ίδιο για τον αδερφό της Margarete, ο οποίος είχε στην κατοχή και διαχείρισή του ένα ορυχείο χαλκού. Δεδομένου ότι οι τοποθεσίες που έπρεπε να ανασκαφούν ήταν πολύ στενές για τους περισσότερους άνδρες για να εργαστούν άνετα, βασίστηκε σε παιδιά εργάτες για να εξάγει το πολύτιμο μέταλλο που ήταν κρυμμένο βαθιά μέσα στα βουνά.
Με την πάροδο του χρόνου, η σπασμωδική εργασία που αναγκάστηκαν να κάνουν αυτοί οι νέοι άρχισε να επηρεάζει τη φυσική τους μορφή. Καθώς το σώμα τους μεγάλωνε, τους ήταν αδύνατο να σταθούν ίσια στα στενά περάσματα. Αντί να διακινδυνεύσουν να χάσουν τα ελάχιστα που κέρδιζαν, περπατούσαν καμπουριασμένοι με τις ώρες, κάθε μέρα.
Αφού πέρασαν μήνες - και σε ορισμένες περιπτώσεις χρόνια - σε αυτή την αφύσικη θέση, τα σώματα των παιδιών καταστράφηκαν αμετάκλητα. Αντί να αναλάβει την ευθύνη για τη ζημιά που προκάλεσαν οι αμφισβητούμενες εργασιακές πρακτικές του, ο αδερφός της Margarete είχε γελοιοποιήσει τους ανήλικους εργάτες του, προσφωνώντας τους με υποτιμητικό όρο «zwergs», που στα γερμανικά σημαίνει νάνους.
Δεδομένου ότι δεν κέρδιζαν σχεδόν τίποτα και δεν ήταν σε κατάσταση να αναλάβουν δουλειά αλλού, ορισμένοι από τους νεαρούς ανθρακωρύχους στράφηκαν στο μικροέγκλημα για να βοηθήσουν τις οικογένειές τους. Στα ρεπό τους, έμπαιναν κρυφά στα σπίτια ευκατάστατων κατοίκων της πόλης που ένιωθαν ότι μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά την απώλεια. Δυστυχώς για αυτούς, ένας από τους στόχους τους - αντί να αναφέρει την κλοπή στις αρχές - αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Μια ανείπωτη πράξη σκληρότητας
Με το πρόσχημα ότι ήθελε να δώσει σε όσους είχαν ανάγκη, ο ηλικιωμένος άντρας περίμενε έξω από το ορυχείο ένα βράδυ και έδωσε μήλα στους εργάτες καθώς έβγαιναν από την πύλη στο τέλος της βάρδιας τους. Οι νέοι, πολλοί από τους οποίους δεν είχαν φάει ούτε μπουκιά όλη την ημέρα, δέχτηκαν τη φιλανθρωπική προσφορά του χωρίς να το σκεφτούν.
Αυτό που δε γνώριζαν οι μικροί ανθρακωρύχοι ήταν ότι ο καρπός είχε βυθιστεί σε ένα άγευστο δηλητήριο που θα είχε ως αποτέλεσμα έναν αργό, οδυνηρό θάνατο αν καταναλωθεί. Έμαθαν, πολύ αργά, ότι αυτό που πίστευαν ότι ήταν μια πράξη καλοσύνης είχε γεννηθεί στην πραγματικότητα από μίσος.
Αυτό το φρικτό περιστατικό θα προμήνυε μια τραγωδία που δεν είχε έρθει ακόμη για τη Margarete von Waldeck, της οποίας η αθωότητα αντικατόπτριζε αυτή των καταδικασμένων ανθρακωρύχων.
Τo τραγικό τέλος
Μετά το θάνατο του πατριάρχη της οικογένειας, η χήρα του - που δεν ήθελε ποτέ τη Margarete, την έστειλε να ζήσει στην πόλη. Αν και ήταν εντελώς έξω από το στοιχείο της, η καλλονή με το λευκό δέρμα και τα μαύρα μαλλιά δεν έχασε χρόνο για να χαράξει μια πορεία ζωής, που αποδείχτηκε πολύ ανώτερη από αυτή που αναγκάστηκε να αφήσει πίσω της.
Λίγο μετά την εγκατάστασή της, είχε συστηθεί στον πρίγκιπα Φίλιππο Β' της Ισπανίας. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά για το ζευγάρι που ήταν αχώριστο από εκείνη τη στιγμή. Ήταν τόσο ερωτευμένοι ο ένας για τον άλλον που σχεδίαζαν ήδη τον γάμο τους μέσα σε λίγες εβδομάδες από την αρχική τους συνάντηση. Δυστυχώς, όπως θα το έκανε η μοίρα, δε θα ήταν ευτυχισμένοι ποτέ.
Όταν ο βασιλιάς της Ισπανίας έλαβε την είδηση ότι ο γιος του και διάδοχος του θρόνου ετοιμαζόταν να παντρευτεί μια Βαυαρή κοπέλα που ήταν όχι μόνο χαμηλότερη από την κοινωνική τους θέση αλλά και προτεστάντισα, ήξερε ότι έπρεπε να σταματήσει αμέσως το δεσμό. Μαζεύοντας τους κολλητούς του, τους διέταξε να βάλουν τέλος στη ζωή της με κάθε μέσο.
Η Margarete, που ήταν τόσο έμπιστη όσο και όμορφη, δεν είχε υποψιαστεί τίποτα όταν ένας ταχυμεταφορέας της έκανε δώρο ένα φρούτο, ευγενική προσφορά των δολοφόνων της. Αφού δάγκωσε μερικές μπουκιές από ένα λαμπερό, απολαυστικό μήλο, σωριάστηκε στο πάτωμα. Αρκετές μέρες αργότερα, θα πέθαινε στην αγκαλιά του αγαπημένου της, χωρίς να ανακτήσει ποτέ τις αισθήσεις της.
Στο τέλος, σε αντίθεση με το παραμύθι που θα ενέπνεε μια μέρα, τίποτα δεν μπορούσε να τραβήξει τη Margarete από τη σκοτεινή άβυσσο και να την παραδώσει πίσω στη χώρα των ζωντανών, ούτε καν το φιλί της αληθινής αγάπης.
Παρά τις προσπάθειες των μικροσκοπικών "κηδεμόνων" της, η όμορφη νεαρή κοπέλα ξεγελιέται από τον εχθρό της και δαγκώνει το μολυσμένο φρούτο. Αφού πάρει μια μόνο μπουκιά, αντί να πεθάνει αμέσως, πέφτει σε βαθύ ύπνο. Όταν τη βλέπει σε αυτή τη θλιβερή κατάσταση, η μοναδική της αληθινή αγάπη την ξυπνά με ένα φιλί. Το ξόρκι έσπασε, η Χιονάτη και ο όμορφος πρίγκιπας έζησαν ευτυχισμένοι για πάντα.
Όσο ελκυστικό κι αν είναι αυτό το παραμύθι, η ιστορία πίσω από αυτό είναι κάθε άλλο παρά όμορφη ...
Τα γεγονότα που ενέπνευσαν αυτό το διαχρονικό κλασικό εκτυλίχθηκαν στη Βαυαρία τον 16ο αιώνα. Εκεί γεννήθηκε η Margarete von Waldeck. Αφού έχασε τη μητέρα της σε μικρή ηλικία, έκανε τα δικά της βήματα στον κόσμο. Έχοντας επίγνωση του πόνου των άλλων, μοιραζόταν ό,τι μπορούσε —είτε μια κόρα ψωμί είτε μερικές μάρκες— με τους αναξιοπαθούντες.
Δεν θα μπορούσαμε να πούμε το ίδιο για τον αδερφό της Margarete, ο οποίος είχε στην κατοχή και διαχείρισή του ένα ορυχείο χαλκού. Δεδομένου ότι οι τοποθεσίες που έπρεπε να ανασκαφούν ήταν πολύ στενές για τους περισσότερους άνδρες για να εργαστούν άνετα, βασίστηκε σε παιδιά εργάτες για να εξάγει το πολύτιμο μέταλλο που ήταν κρυμμένο βαθιά μέσα στα βουνά.
Με την πάροδο του χρόνου, η σπασμωδική εργασία που αναγκάστηκαν να κάνουν αυτοί οι νέοι άρχισε να επηρεάζει τη φυσική τους μορφή. Καθώς το σώμα τους μεγάλωνε, τους ήταν αδύνατο να σταθούν ίσια στα στενά περάσματα. Αντί να διακινδυνεύσουν να χάσουν τα ελάχιστα που κέρδιζαν, περπατούσαν καμπουριασμένοι με τις ώρες, κάθε μέρα.
Αφού πέρασαν μήνες - και σε ορισμένες περιπτώσεις χρόνια - σε αυτή την αφύσικη θέση, τα σώματα των παιδιών καταστράφηκαν αμετάκλητα. Αντί να αναλάβει την ευθύνη για τη ζημιά που προκάλεσαν οι αμφισβητούμενες εργασιακές πρακτικές του, ο αδερφός της Margarete είχε γελοιοποιήσει τους ανήλικους εργάτες του, προσφωνώντας τους με υποτιμητικό όρο «zwergs», που στα γερμανικά σημαίνει νάνους.
Δεδομένου ότι δεν κέρδιζαν σχεδόν τίποτα και δεν ήταν σε κατάσταση να αναλάβουν δουλειά αλλού, ορισμένοι από τους νεαρούς ανθρακωρύχους στράφηκαν στο μικροέγκλημα για να βοηθήσουν τις οικογένειές τους. Στα ρεπό τους, έμπαιναν κρυφά στα σπίτια ευκατάστατων κατοίκων της πόλης που ένιωθαν ότι μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά την απώλεια. Δυστυχώς για αυτούς, ένας από τους στόχους τους - αντί να αναφέρει την κλοπή στις αρχές - αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Μια ανείπωτη πράξη σκληρότητας
Με το πρόσχημα ότι ήθελε να δώσει σε όσους είχαν ανάγκη, ο ηλικιωμένος άντρας περίμενε έξω από το ορυχείο ένα βράδυ και έδωσε μήλα στους εργάτες καθώς έβγαιναν από την πύλη στο τέλος της βάρδιας τους. Οι νέοι, πολλοί από τους οποίους δεν είχαν φάει ούτε μπουκιά όλη την ημέρα, δέχτηκαν τη φιλανθρωπική προσφορά του χωρίς να το σκεφτούν.
Αυτό που δε γνώριζαν οι μικροί ανθρακωρύχοι ήταν ότι ο καρπός είχε βυθιστεί σε ένα άγευστο δηλητήριο που θα είχε ως αποτέλεσμα έναν αργό, οδυνηρό θάνατο αν καταναλωθεί. Έμαθαν, πολύ αργά, ότι αυτό που πίστευαν ότι ήταν μια πράξη καλοσύνης είχε γεννηθεί στην πραγματικότητα από μίσος.
Αυτό το φρικτό περιστατικό θα προμήνυε μια τραγωδία που δεν είχε έρθει ακόμη για τη Margarete von Waldeck, της οποίας η αθωότητα αντικατόπτριζε αυτή των καταδικασμένων ανθρακωρύχων.
Τo τραγικό τέλος
Λίγο μετά την εγκατάστασή της, είχε συστηθεί στον πρίγκιπα Φίλιππο Β' της Ισπανίας. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά για το ζευγάρι που ήταν αχώριστο από εκείνη τη στιγμή. Ήταν τόσο ερωτευμένοι ο ένας για τον άλλον που σχεδίαζαν ήδη τον γάμο τους μέσα σε λίγες εβδομάδες από την αρχική τους συνάντηση. Δυστυχώς, όπως θα το έκανε η μοίρα, δε θα ήταν ευτυχισμένοι ποτέ.
Όταν ο βασιλιάς της Ισπανίας έλαβε την είδηση ότι ο γιος του και διάδοχος του θρόνου ετοιμαζόταν να παντρευτεί μια Βαυαρή κοπέλα που ήταν όχι μόνο χαμηλότερη από την κοινωνική τους θέση αλλά και προτεστάντισα, ήξερε ότι έπρεπε να σταματήσει αμέσως το δεσμό. Μαζεύοντας τους κολλητούς του, τους διέταξε να βάλουν τέλος στη ζωή της με κάθε μέσο.
Η Margarete, που ήταν τόσο έμπιστη όσο και όμορφη, δεν είχε υποψιαστεί τίποτα όταν ένας ταχυμεταφορέας της έκανε δώρο ένα φρούτο, ευγενική προσφορά των δολοφόνων της. Αφού δάγκωσε μερικές μπουκιές από ένα λαμπερό, απολαυστικό μήλο, σωριάστηκε στο πάτωμα. Αρκετές μέρες αργότερα, θα πέθαινε στην αγκαλιά του αγαπημένου της, χωρίς να ανακτήσει ποτέ τις αισθήσεις της.
Στο τέλος, σε αντίθεση με το παραμύθι που θα ενέπνεε μια μέρα, τίποτα δεν μπορούσε να τραβήξει τη Margarete από τη σκοτεινή άβυσσο και να την παραδώσει πίσω στη χώρα των ζωντανών, ούτε καν το φιλί της αληθινής αγάπης.
Δάφνη Τσαρτσαρού
e-daily
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.