δεν αξίζει να χαλιέσαι για κανέναν.
Καθημερινά συνυπάρχουμε με κάποιους ανθρώπους –θέλοντας ή μη- καθώς βρίσκονται στον δρόμο μας με κάποιο τρόπο. Είναι συνάδελφοι, φίλοι φίλων μας, ξαδέρφια των συζύγων μας, επιλογές μας προσωπικές, γείτονες, φίλοι, αμέτρητες περιπτώσεις γενικότερα. Κι ενώ προσπαθείς να συνυπάρξεις μαζί τους, έχεις όλη την καλή διάθεση όταν βρίσκεστε μεταξύ σας και διατηρείς μια θετική στάση απέναντί τους, εκείνοι θα σου δώσουν κάποια αφορμή κάθε φορά να νιώσεις ότι σου κάνουν επίθεση. Αυτό που σε τρελαίνει, δε, είναι ότι την οποιαδήποτε προσβολή λαμβάνεις από εκείνους, την προσφέρουν με το «γάντι», πράγμα που σε κάνει να πρέπει να βγάλεις εσύ το φίδι από την τρύπα.
Πρέπει όμως, ειδικά:
Όταν νιώθεις πως δε δικαιούσαι βοήθεια
Ο λόγος που μιλάς σε κάποιον και του λες το πρόβλημά σου είναι για ν’ ακουστείς κι όχι να σε ξεπετάξει με το «εσύ όλα τα μπορείς», σαν να σου λέει «μη μου τρως τον χρόνο μου». Ναι, όλα τα μπορούμε φίλε μου, αλλά αυτή τη στιγμή που βρισκόμαστε στον πάτο, πριν ανέβουμε, θέλουμε κάποιον να μας ακούσει, να μας πει τα λάθη μας και να μη μας κρίνει, αλλά να μας ωθήσει να βάλουμε τελεία σε ό,τι μας προβληματίζει κι απλώς να προχωρήσουμε υπό νέο πρίσμα μιας πιο αισιόδοξης μελλοντικής προσπάθειας. Επίσης, αν κάποιος δείχνει δυνατός, δε σημαίνει ότι του είναι κι εύκολο. Αυτό από μόνο του θέλει τεράστια δύναμη -κυρίως ψυχής- αλλά κι επιβράβευση.
Όταν επανειλημμένως λείπουν από σημαντικές στιγμές σου
Ξεχνάει γενέθλια, λείπει από ορκωμοσίες, πάρτι, κηδείες, δεν καλεί σε γιορτές, οι ευχές είναι πάντα ένα γρήγορο μήνυμα. Ίσως είναι καιρός να καταλάβεις πως αυτή την ξεχωριστή σου ημέρα, εκείνος δε θέλει να την κάνει ξεχωριστή. Είναι σαν να σου πετάει στα μούτρα πως σε έχει «second hand» φίλο, οπότε θα πρέπει ν’ αναθεωρήσεις, τι έννοια ακριβώς έχετε δώσει στη δική σας φιλία.
Όταν υποτιμάν’ τη δουλειά σου και την προσπάθειά σου
Πόσες φορές δε μας έχει τύχει να περιμένουμε να μας επικροτήσει ο δικός μας άνθρωπος για όσα κάνουμε, να μας δώσει συγχαρητήρια που έχουμε ανέβει κλίμακα, που έχουμε καλύτερους χρόνους στο να παραδίνουμε προτζεκτς, ή πιο συστηματικό πρόγραμμα στην εργασία μας. Πόσο σημαντικό είναι να πιστεύουν στην ποιότητα της δουλειάς σου και στις δυνατότητές σου και πόσο λυπηρό όταν αυτό δε συμβαίνει. Αντί ν’ ακούσεις το μπράβο, αυτό που εν τέλει ακούς είναι ένα διαρκές «εντάξει, μια δουλειά είναι» υποτιμώντας κάθε προσπάθεια που έχεις κάνεις μέχρι τώρα. Enough is enough!
Όταν η προσφορά σου είναι πάντα λίγη
Ενώ εσύ έχεις κάνει ένα μεγάλο τραπέζι, έχεις καθίσει ατελείωτες ώρες να μαγειρεύεις στην κουζίνα, θέλοντας να ευχαριστήσεις τους πάντες, λαμβάνεις προτάσεις του τύπου «αλατάκι έχεις βάλει στο κοτόπουλο;», «να σου πω εγώ πώς θα το έκανα το γκιούλμπασι στη θέση σου», «μπράβο, αν κι είναι λίγο περισσότερο το νερό στη σαλτσούλα, μήπως βιάστηκες να το βγάλεις από το μάτι το φαγητό;». Κάπου εκεί είναι που εύχεσαι να είχατε πάρει σουβλάκια. Όταν η προσφορά δεν εκτιμάται, καλό είναι να κόβεται, μη γίνεται και συνήθειο.
Όταν δέχεσαι bodyshaming
Οι άλλοι χάνουν κιλά πάντα και προσέχουν τη διατροφή τους. Εσύ «γιατί τρως βρε Μαράκι κι έχεις πάρει λίγα κιλάκια»; Γιατί βρε Γιώργο μου «τα πήρες τα παχάκια σου μέσα στα Χριστούγεννα»; Γιατί έτσι θέλουμε.
Όταν δε δικαιούσαι να μην είσαι καλά
Είσαι στα πατώματα, κλαις από το πρωί μέχρι το βράδυ, χώρισες και δεν τολμάς να μοιραστείς τον πόνο σου. Κι αυτό γιατί κάποιοι, θα πάρουν το θάρρος από μόνοι τους και θα σου πουν «έλα μωρέ, ο πρώτος ή ο τελευταίος είσαι που χωρίζει», «μην το κάνεις τόσο θέμα, ένας απλός χωρισμός είναι», «κι άλλοι χωρίσανε και δεν κάναν έτσι». Και κάπως έτσι γίνονται τα νεύρα σου νερό και κάπου εκεί χάνεις την υπομονή σου.
Το μόνο που πρέπει να σκέφτεσαι σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ότι δεν αξίζει να χαλιέσαι για κανέναν. Η ζωή είναι δική σου και θα τη ζεις όπως εσύ θέλεις. Κι αν κάποιον δεν μπορείς να τον βγάλεις από τη ζωή σου για τον όποιο λόγο, στείλ’ τον σ’ αυτό το άρθρο κι άσ’ τον να βγάλει τα συμπεράσματά του. Κερνάω εγώ.
Πρέπει όμως, ειδικά:
Όταν νιώθεις πως δε δικαιούσαι βοήθεια
Ο λόγος που μιλάς σε κάποιον και του λες το πρόβλημά σου είναι για ν’ ακουστείς κι όχι να σε ξεπετάξει με το «εσύ όλα τα μπορείς», σαν να σου λέει «μη μου τρως τον χρόνο μου». Ναι, όλα τα μπορούμε φίλε μου, αλλά αυτή τη στιγμή που βρισκόμαστε στον πάτο, πριν ανέβουμε, θέλουμε κάποιον να μας ακούσει, να μας πει τα λάθη μας και να μη μας κρίνει, αλλά να μας ωθήσει να βάλουμε τελεία σε ό,τι μας προβληματίζει κι απλώς να προχωρήσουμε υπό νέο πρίσμα μιας πιο αισιόδοξης μελλοντικής προσπάθειας. Επίσης, αν κάποιος δείχνει δυνατός, δε σημαίνει ότι του είναι κι εύκολο. Αυτό από μόνο του θέλει τεράστια δύναμη -κυρίως ψυχής- αλλά κι επιβράβευση.
Όταν επανειλημμένως λείπουν από σημαντικές στιγμές σου
Ξεχνάει γενέθλια, λείπει από ορκωμοσίες, πάρτι, κηδείες, δεν καλεί σε γιορτές, οι ευχές είναι πάντα ένα γρήγορο μήνυμα. Ίσως είναι καιρός να καταλάβεις πως αυτή την ξεχωριστή σου ημέρα, εκείνος δε θέλει να την κάνει ξεχωριστή. Είναι σαν να σου πετάει στα μούτρα πως σε έχει «second hand» φίλο, οπότε θα πρέπει ν’ αναθεωρήσεις, τι έννοια ακριβώς έχετε δώσει στη δική σας φιλία.
Όταν υποτιμάν’ τη δουλειά σου και την προσπάθειά σου
Πόσες φορές δε μας έχει τύχει να περιμένουμε να μας επικροτήσει ο δικός μας άνθρωπος για όσα κάνουμε, να μας δώσει συγχαρητήρια που έχουμε ανέβει κλίμακα, που έχουμε καλύτερους χρόνους στο να παραδίνουμε προτζεκτς, ή πιο συστηματικό πρόγραμμα στην εργασία μας. Πόσο σημαντικό είναι να πιστεύουν στην ποιότητα της δουλειάς σου και στις δυνατότητές σου και πόσο λυπηρό όταν αυτό δε συμβαίνει. Αντί ν’ ακούσεις το μπράβο, αυτό που εν τέλει ακούς είναι ένα διαρκές «εντάξει, μια δουλειά είναι» υποτιμώντας κάθε προσπάθεια που έχεις κάνεις μέχρι τώρα. Enough is enough!
Όταν η προσφορά σου είναι πάντα λίγη
Ενώ εσύ έχεις κάνει ένα μεγάλο τραπέζι, έχεις καθίσει ατελείωτες ώρες να μαγειρεύεις στην κουζίνα, θέλοντας να ευχαριστήσεις τους πάντες, λαμβάνεις προτάσεις του τύπου «αλατάκι έχεις βάλει στο κοτόπουλο;», «να σου πω εγώ πώς θα το έκανα το γκιούλμπασι στη θέση σου», «μπράβο, αν κι είναι λίγο περισσότερο το νερό στη σαλτσούλα, μήπως βιάστηκες να το βγάλεις από το μάτι το φαγητό;». Κάπου εκεί είναι που εύχεσαι να είχατε πάρει σουβλάκια. Όταν η προσφορά δεν εκτιμάται, καλό είναι να κόβεται, μη γίνεται και συνήθειο.
Όταν δέχεσαι bodyshaming
Οι άλλοι χάνουν κιλά πάντα και προσέχουν τη διατροφή τους. Εσύ «γιατί τρως βρε Μαράκι κι έχεις πάρει λίγα κιλάκια»; Γιατί βρε Γιώργο μου «τα πήρες τα παχάκια σου μέσα στα Χριστούγεννα»; Γιατί έτσι θέλουμε.
Όταν δε δικαιούσαι να μην είσαι καλά
Είσαι στα πατώματα, κλαις από το πρωί μέχρι το βράδυ, χώρισες και δεν τολμάς να μοιραστείς τον πόνο σου. Κι αυτό γιατί κάποιοι, θα πάρουν το θάρρος από μόνοι τους και θα σου πουν «έλα μωρέ, ο πρώτος ή ο τελευταίος είσαι που χωρίζει», «μην το κάνεις τόσο θέμα, ένας απλός χωρισμός είναι», «κι άλλοι χωρίσανε και δεν κάναν έτσι». Και κάπως έτσι γίνονται τα νεύρα σου νερό και κάπου εκεί χάνεις την υπομονή σου.
Το μόνο που πρέπει να σκέφτεσαι σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ότι δεν αξίζει να χαλιέσαι για κανέναν. Η ζωή είναι δική σου και θα τη ζεις όπως εσύ θέλεις. Κι αν κάποιον δεν μπορείς να τον βγάλεις από τη ζωή σου για τον όποιο λόγο, στείλ’ τον σ’ αυτό το άρθρο κι άσ’ τον να βγάλει τα συμπεράσματά του. Κερνάω εγώ.
Βασιλική Ασλόγλου
pillowfights
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.