Τα ταξίδια που δεν πήγα...

σε έχω χρεωμένη ρε ζωή.

Στα ταξίδια που δεν πήγα, σε έχω χρεωμένη ρε ζωή. 
Σε όλες τις αναμονές “μέχρι να”...
Μέχρι να πάρω πτυχίο, μέχρι να μαζέψω λεφτά, μέχρι να χτίσω καριέρα, μέχρι να περάσει η κρίση, μέχρι να περάσει κι ο Covid, μέχρι να ξαναβρώ ρυθμό..

Και τώρα που έχω λεφτά, έχω και καριέρα, πέρασε κι η κρίση, πάει κι ο Covid, γιατί δεν έχω κουράγιο να ταξιδέψω; 
Γιατί για να περιμένω όλα αυτά τα “μέχρι να”, με ξέχασα! 

Ξέχασα να με προσέξω, να με φροντίσω, να με νοιαστώ, να με αγαπήσω. 

Νόμιζα πως ο χρόνος ήταν ατελείωτος κι οι ευκαιρίες ανεξάντλητες για ταξίδια και ζωή και έρωτες και γέλια και γλέντια, “όταν θα”.. 

Και κανείς δεν μου είπε πως το μόνο που έκανα ήταν να βάζω σε υποθήκη τη ζωή μου, την ψυχή μου και να δίνω χρόνο για πληρωμή, μαζεύοντας καριέρες, δουλειές και επιτυχίες. 

Κανείς δεν μου είπε το τίμημα, και τώρα βρέθηκα με πλεόνασμα άχρηστων συνθηκών, μιας και δεν μπορώ μ’αυτές να αγοράσω τίποτα. 

Έλα να σε ξεχρεώσω ρε ζωή. Έλα να κάνουμε μια συμφωνία, εγώ να σου δώσω πίσω όλα αυτά τα “μέχρι να” και τα “όταν θα” κι εσύ να μου δώσεις πίσω τη ζωή και τα ταξίδια που δεν έκανα.

Μπορείς;

Κωνσταντίνος Καρύδης

loveletters