ένα plan b ποτέ δεν πήγε χαμένο...
Οι άνθρωποι σε κάποια πράγματα μπορεί κάπως να μοιάζουμε, όμως σίγουρα δεν είμαστε ίδιοι. Διαφέρουμε στις λεπτομέρειες. Έτσι, όταν βρισκόμαστε σε δίλλημα ή ακόμα κι αν δεν είμαστε σίγουροι για κάτι, στρεφόμαστε στη γνώμη των δικών μας. Ανοίγουμε το ζήτημα που μας απασχολεί, ζητώντας να μας πουν την άποψή τους, μήπως και καταλήξουμε σε κάποιο συμπέρασμα ή μήπως μέσα απ’ την κουβέντα μαζί τους καταλάβουμε με κάποιο τρόπο τι είναι καλύτερο για μας. Γιατί, όμως, πολλές φορές ενώ ζητάμε ν’ ακούσουμε τη γνώμη των άλλων, τελικά κάνουμε αυτό που θεωρούσαμε εμείς σωστό εξ αρχής; Γιατί να επιδιώξουμε να ακούσουμε μια γνώμη την οποία τελικά δε θα λάβουμε υπόψιν μας και είναι αυτό που μας κάνει να επιμένουμε στα δικά μας, ό,τι κι αν μας λένε οι άλλοι;
Σε μια συζήτηση, λόγω της διαφορετικότητας μεταξύ μας, αλλά των διαφορετικών σκέψεών μας, είναι φυσικό οι γνώμες να μη συμπίπτουν. Με κάποιους οι απόψεις μας συγκλίνουν, με κάποιους άλλους απέχουν κατά πολύ. Πώς όμως θα πάρουμε την τελική απόφαση; Γιατί έχουμε την τάση να κρατάμε σκέψεις παρόμοιες με τις δικές μας και όχι εκείνες που δείχνουν έναν εντελώς αντίθετο δρόμο; Γιατί δε δίνουμε την ευκαιρία να επεξεργαστούμε την αντίθετη άποψη και σε βάθος χρόνου να κρίνουμε μήπως τελικά μπορεί να φέρει καλύτερα αποτελέσματα απ’ τη δική μας;
Ο εγωισμός είναι ένας σημαντικός παράγοντας που δε μας αφήνει να λάβουμε σοβαρά υπόψιν μας όσα ακούμε και διαφέρουν απ’ αυτά που ήδη πιστεύουμε. Γι’ αυτό, ενώ βρισκόμαστε σε δίλημμα και ανατρέχουμε σε άλλους, κατά βάθος δε θέλουμε να πιστέψουμε πως μπορούν να μας βοηθήσουν περισσότερο απ’ ότι εμείς τον εαυτό μας. Και τότε -θα μου πεις- γιατί ζητάμε να ακούσουμε την άποψή τους; Για επιβεβαίωση. Για να ακούσουμε κι από άλλου όσα ήδη σκεφτόμαστε και με αυτό τον τρόπο να πάρουμε δύναμη, να τονώσουμε την αυτοπεποίθησή μας, να πιστέψουμε ακόμα περισσότερο στην ορθότητα της αρχικής μας απόφασης.
Μπορεί, βέβαια, τη γνώμη των άλλων να την κρατήσουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας κι ας μην την ακολουθήσουμε. Η επιμονή στη δική μας άποψη θα είναι ένας τρόπος να αποδείξουμε πόσο ισχυροί είμαστε, πόσο υποστηρίζουμε τον εαυτό μας και πόσο πιστεύουμε στη δική μας κρίση και στις ικανότητές μας. Αυτή μας η συμπεριφορά μαρτυρά μια κάποια επιφυλακτικότητα. Ίσως κάποια στιγμή στο παρελθόν να βιώσαμε μια απόρριψη ή έντονη αμφισβήτηση. Σε κάποιες περιπτώσεις, η συνεχόμενη αμφισβήτηση από έναν κύκλο ανθρώπων μπορεί μελλοντικά να δημιουργήσει ένα ισχυρογνώμων άτομο που δύσκολα υιοθετεί αυτό που του προτείνουν οι άλλοι στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν.
Όταν παρουσιάζεται ένα πρόβλημα, οφείλουμε πρώτα να το αναγνωρίζουμε, να το επεξεργαζόμαστε και μετά να προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε. Εννοείται πως δεν είναι κακό να ζητάμε τη γνώμη δικών μας ανθρώπων, όμως κι εκείνοι με τη σειρά τους θέλουν το καλό μας, οπότε θα ήταν προτιμότερο να αποτελούν τροφή για σκέψη οι απόψεις τους κι ας μη βρουν εφαρμογή στην περίπτωσή μας. Από κάθε συζήτηση έχουμε κάτι να πάρουμε, χρήσιμες συμβουλές για το παρόν ή το μέλλον. Εξάλλου, ένα plan b ποτέ δεν πήγε χαμένο, γιατί ούτε κι εσύ ξέρεις πότε θα βρεθείς σε αδιέξοδο.
Σε μια συζήτηση, λόγω της διαφορετικότητας μεταξύ μας, αλλά των διαφορετικών σκέψεών μας, είναι φυσικό οι γνώμες να μη συμπίπτουν. Με κάποιους οι απόψεις μας συγκλίνουν, με κάποιους άλλους απέχουν κατά πολύ. Πώς όμως θα πάρουμε την τελική απόφαση; Γιατί έχουμε την τάση να κρατάμε σκέψεις παρόμοιες με τις δικές μας και όχι εκείνες που δείχνουν έναν εντελώς αντίθετο δρόμο; Γιατί δε δίνουμε την ευκαιρία να επεξεργαστούμε την αντίθετη άποψη και σε βάθος χρόνου να κρίνουμε μήπως τελικά μπορεί να φέρει καλύτερα αποτελέσματα απ’ τη δική μας;
Ο εγωισμός είναι ένας σημαντικός παράγοντας που δε μας αφήνει να λάβουμε σοβαρά υπόψιν μας όσα ακούμε και διαφέρουν απ’ αυτά που ήδη πιστεύουμε. Γι’ αυτό, ενώ βρισκόμαστε σε δίλημμα και ανατρέχουμε σε άλλους, κατά βάθος δε θέλουμε να πιστέψουμε πως μπορούν να μας βοηθήσουν περισσότερο απ’ ότι εμείς τον εαυτό μας. Και τότε -θα μου πεις- γιατί ζητάμε να ακούσουμε την άποψή τους; Για επιβεβαίωση. Για να ακούσουμε κι από άλλου όσα ήδη σκεφτόμαστε και με αυτό τον τρόπο να πάρουμε δύναμη, να τονώσουμε την αυτοπεποίθησή μας, να πιστέψουμε ακόμα περισσότερο στην ορθότητα της αρχικής μας απόφασης.
Μπορεί, βέβαια, τη γνώμη των άλλων να την κρατήσουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας κι ας μην την ακολουθήσουμε. Η επιμονή στη δική μας άποψη θα είναι ένας τρόπος να αποδείξουμε πόσο ισχυροί είμαστε, πόσο υποστηρίζουμε τον εαυτό μας και πόσο πιστεύουμε στη δική μας κρίση και στις ικανότητές μας. Αυτή μας η συμπεριφορά μαρτυρά μια κάποια επιφυλακτικότητα. Ίσως κάποια στιγμή στο παρελθόν να βιώσαμε μια απόρριψη ή έντονη αμφισβήτηση. Σε κάποιες περιπτώσεις, η συνεχόμενη αμφισβήτηση από έναν κύκλο ανθρώπων μπορεί μελλοντικά να δημιουργήσει ένα ισχυρογνώμων άτομο που δύσκολα υιοθετεί αυτό που του προτείνουν οι άλλοι στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν.
Όταν παρουσιάζεται ένα πρόβλημα, οφείλουμε πρώτα να το αναγνωρίζουμε, να το επεξεργαζόμαστε και μετά να προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε. Εννοείται πως δεν είναι κακό να ζητάμε τη γνώμη δικών μας ανθρώπων, όμως κι εκείνοι με τη σειρά τους θέλουν το καλό μας, οπότε θα ήταν προτιμότερο να αποτελούν τροφή για σκέψη οι απόψεις τους κι ας μη βρουν εφαρμογή στην περίπτωσή μας. Από κάθε συζήτηση έχουμε κάτι να πάρουμε, χρήσιμες συμβουλές για το παρόν ή το μέλλον. Εξάλλου, ένα plan b ποτέ δεν πήγε χαμένο, γιατί ούτε κι εσύ ξέρεις πότε θα βρεθείς σε αδιέξοδο.
Μαρίλια Μυστεγνιώτου
pillowfights
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.