Κάποιος γκρέμισε και τα δικά σου όνειρα. Κάπου, κάποτε.
Οι προσδοκίες μου. Αυτές μου έκαναν πάντα τη μεγαλύτερη ζημιά. Για κάποιο λόγο βλέπεις, παράξενο και παράλογο ίσως, πάντα περιμένω να πάρω πίσω λίγο από αυτό που δίνω.
Ένα σενάριο γραμμένο πολλές φορές. Πάντα όμως με το ίδιο τέλος.
Είναι ψέμα να πω πως δεν ξέρω τι φταίει. Όταν δίνεσαι και περιμένεις να το κάνει κι ο άλλος, απλά γιατί έτσι, είσαι χαμένος σχεδόν από χέρι.
Δεν λειτουργεί έτσι ο κόσμος. Επιβεβαιωμένο μαθηματικά εκατομμύρια φορές.
Ξανά η γροθιά έλκεται από το μαχαίρι. Η μάλλον η καρδιά. Ρομαντικές ιδέες βλέπεις, εξιδανικευμένες, ουτοπικές.
Κι έρχεται μια στιγμή που νομίζεις ότι η υπομονή και η επιμονή στα ιδανικά επιβραβεύτηκαν.
Μια αχτίδα φωτός στην άκρη του κενού. Ήρθε να το γεμίσει και να δώσει χρώμα στο γκρίζο κάδρο που κρέμεται σκονισμένο στον τοίχο.
Επιτέλους αναφωνεί το μέσα σου κι αρχίζει να χαμογελά, να ζωντανεύει.
Θυμάται πως ήταν όταν ο ήλιος πλημμύριζε με τη ζεστασιά του το σπίτι ολάκερο. Σαν να του χάρισαν μια ζωή ακόμη. Να ξυπνά και να κοιμάται με τη σκέψη σου.
Να λαχταρά να γυρίσει στην αγκαλιά σου, να μετρά τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα…της καρδιάς τους χτύπους… Τόσο δυνατά χτυπούσε…
Όλες τις γλώσσες κι όλο το χαρτί του κόσμου να μαζέψεις δεν φτάνουν για να γράψω αυτά που έχω μέσα μου.
Για να είμαι και ειλικρινής δεν είμαι σίγουρος ότι θα τα καταλάβεις. Τα γράφω όμως, αυτά τα λίγα που χωράνε εδώ, για να τα βγάλω από μέσα μου. Δεν θα σου τα πω. Δεν υπάρχει πια λόγος.
Μπορούσα να σου προσφέρω τον κόσμο στο πιάτο; Όχι. Δεν μπορούσα. Μπορούσα όμως να σε βάλω στην πιο ψηλή κορφή του δικού μου κόσμου. Σ έναν κόσμο που έχω βάλει μέσα του όλη μου την αγάπη.
Εγώ βλέπεις μάτια μου, όταν σε κρατούσα στην αγκαλιά μου ένιωθα. Κι εγώ γι αυτά που νιώθω παλεύω με ότι βρεθεί στο διάβα μου.
Καρφάκι δεν μου καίγεται ποιο θηρίο έχω απέναντι μου. Θα ριχτώ στο σκοτάδι του με ό,τι έχω.
Μόνο νεκρός αν πέσω απ τα νύχια του θα σταματήσω να νιώθω. Ειρωνεία! Σαν ξημερώνει, με τις τελευταίες μου ανάσες ανοίγω τα μάτια και σ αντικρίζω με το αίμα μου στα χέρια σου.
Γιατί τα θηρία μωρό μου δεν έρχονται ακάλεστα. Εμείς τα φέρνουμε και συνήθως ξαπλώνουμε πλάι τους.
Δεν σου κακιώνω. Δεν γεννήθηκες θηρίο. Μάλλον ούτε την πρόθεση να γίνεις είχες. Κάποιος γκρέμισε και τα δικά σου όνειρα. Κάπου, κάποτε.
Βρήκες τη δύναμη να σηκωθείς με τα σημάδια σου. Να ψάξεις για έναν λόγο να συνεχίσεις.
Κανείς δεν περπάτησε το δρόμο σου. Οι πληγές έκλεισαν με πόνο. Στον καθρέφτη ολοφάνερες κι ας τις έκρυβες στο φως της μέρας. Ώσπου εκείνο το βράδυ άνοιξες τις δικές μου πληγές.
Στις ίδιες ουλές επάνω που είχαν γιάνει. Ώσπου ξημέρωσε στο δωμάτιο και η αντανάκλαση στο τζάμι δεν ήσουν εσύ.
Το είδα να έρχεται ναι. Η καρδιά η δική μου όμως δεν καταλαβαίνει από κίνδυνο. Πέφτει στη θάλασσα σου κι ας την είδε τη φουρτούνα. Και να σου πω κάτι; Μαγκιά της. Χίλιες φορές ακόμα αυτό θα έκανα. Πού να σου εξηγώ.
Αν μπορούσες να καταλάβεις δεν θα χρειαζόταν να σου εξηγήσω. Τι σημαίνει να είσαι άντρας με μπέσα και αρχίδια… Πού να σου εξηγώ!
Ένα σενάριο γραμμένο πολλές φορές. Πάντα όμως με το ίδιο τέλος.
Είναι ψέμα να πω πως δεν ξέρω τι φταίει. Όταν δίνεσαι και περιμένεις να το κάνει κι ο άλλος, απλά γιατί έτσι, είσαι χαμένος σχεδόν από χέρι.
Δεν λειτουργεί έτσι ο κόσμος. Επιβεβαιωμένο μαθηματικά εκατομμύρια φορές.
Ξανά η γροθιά έλκεται από το μαχαίρι. Η μάλλον η καρδιά. Ρομαντικές ιδέες βλέπεις, εξιδανικευμένες, ουτοπικές.
Κι έρχεται μια στιγμή που νομίζεις ότι η υπομονή και η επιμονή στα ιδανικά επιβραβεύτηκαν.
Μια αχτίδα φωτός στην άκρη του κενού. Ήρθε να το γεμίσει και να δώσει χρώμα στο γκρίζο κάδρο που κρέμεται σκονισμένο στον τοίχο.
Επιτέλους αναφωνεί το μέσα σου κι αρχίζει να χαμογελά, να ζωντανεύει.
Θυμάται πως ήταν όταν ο ήλιος πλημμύριζε με τη ζεστασιά του το σπίτι ολάκερο. Σαν να του χάρισαν μια ζωή ακόμη. Να ξυπνά και να κοιμάται με τη σκέψη σου.
Να λαχταρά να γυρίσει στην αγκαλιά σου, να μετρά τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα…της καρδιάς τους χτύπους… Τόσο δυνατά χτυπούσε…
Όλες τις γλώσσες κι όλο το χαρτί του κόσμου να μαζέψεις δεν φτάνουν για να γράψω αυτά που έχω μέσα μου.
Για να είμαι και ειλικρινής δεν είμαι σίγουρος ότι θα τα καταλάβεις. Τα γράφω όμως, αυτά τα λίγα που χωράνε εδώ, για να τα βγάλω από μέσα μου. Δεν θα σου τα πω. Δεν υπάρχει πια λόγος.
Μπορούσα να σου προσφέρω τον κόσμο στο πιάτο; Όχι. Δεν μπορούσα. Μπορούσα όμως να σε βάλω στην πιο ψηλή κορφή του δικού μου κόσμου. Σ έναν κόσμο που έχω βάλει μέσα του όλη μου την αγάπη.
Εγώ βλέπεις μάτια μου, όταν σε κρατούσα στην αγκαλιά μου ένιωθα. Κι εγώ γι αυτά που νιώθω παλεύω με ότι βρεθεί στο διάβα μου.
Καρφάκι δεν μου καίγεται ποιο θηρίο έχω απέναντι μου. Θα ριχτώ στο σκοτάδι του με ό,τι έχω.
Μόνο νεκρός αν πέσω απ τα νύχια του θα σταματήσω να νιώθω. Ειρωνεία! Σαν ξημερώνει, με τις τελευταίες μου ανάσες ανοίγω τα μάτια και σ αντικρίζω με το αίμα μου στα χέρια σου.
Γιατί τα θηρία μωρό μου δεν έρχονται ακάλεστα. Εμείς τα φέρνουμε και συνήθως ξαπλώνουμε πλάι τους.
Δεν σου κακιώνω. Δεν γεννήθηκες θηρίο. Μάλλον ούτε την πρόθεση να γίνεις είχες. Κάποιος γκρέμισε και τα δικά σου όνειρα. Κάπου, κάποτε.
Βρήκες τη δύναμη να σηκωθείς με τα σημάδια σου. Να ψάξεις για έναν λόγο να συνεχίσεις.
Κανείς δεν περπάτησε το δρόμο σου. Οι πληγές έκλεισαν με πόνο. Στον καθρέφτη ολοφάνερες κι ας τις έκρυβες στο φως της μέρας. Ώσπου εκείνο το βράδυ άνοιξες τις δικές μου πληγές.
Στις ίδιες ουλές επάνω που είχαν γιάνει. Ώσπου ξημέρωσε στο δωμάτιο και η αντανάκλαση στο τζάμι δεν ήσουν εσύ.
Το είδα να έρχεται ναι. Η καρδιά η δική μου όμως δεν καταλαβαίνει από κίνδυνο. Πέφτει στη θάλασσα σου κι ας την είδε τη φουρτούνα. Και να σου πω κάτι; Μαγκιά της. Χίλιες φορές ακόμα αυτό θα έκανα. Πού να σου εξηγώ.
Αν μπορούσες να καταλάβεις δεν θα χρειαζόταν να σου εξηγήσω. Τι σημαίνει να είσαι άντρας με μπέσα και αρχίδια… Πού να σου εξηγώ!
Δημήτρης Τσατσαρούνος
loveletters
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.