μόνο με χαρά και αγάπη μπορούμε...
Ο χρόνος είχε σταματήσει.
Ο ήλιος είχε κρυφτεί.
Και τα αστέρια κάνανε την εμφάνιση τους.
Όχι. Δεν είναι κάτι ερωτικό όπως φαίνεται.
Πνευματικό είναι.
Συμβαίνει όταν τύχει να κάνεις μια βαθιά συζήτηση, να αναπτύξεις ανησυχίες και να βυθιστείς τόσο πολύ στο συναίσθημα από την υγιή ακρόαση που επικρατεί ανάμεσα σε 2 ψυχές.
Έτσι ήταν η αίσθηση στο Άγιο Όρος.
Ανοίξαμε αρκετές κουβέντες με κάποιους Ιερομόναχους.
Σε μια από αυτές έκανα την εξής ερώτηση ...
" Πάτερ, ο πόνος που αισθάνεται κάποιος στη ψυχή του, φεύγει ποτέ ; "
Η απάντηση ήταν διαφορετική ως συνήθως.
Με κοίταξε κατάματα, επικράτησε σιωπή, σκέφτηκε αν θα μου το πει και τελικά το είπε.
" Όχι. Δεν φεύγει ο πόνος . "
Επικράτησε σιωπή και πάλι.
Ήταν σαν να του είπα " συνέχισε ".
Και έτσι έγινε.
Μου λέει λοιπόν στη συνέχεια ..
" Ο πόνος γίνεται βίωμα. Δεν μπορεί να τον γιατρέψει κανένας εκτός από την ίδια σου τη ψυχή. Θέλει να αποκτήσεις τη δύναμη και το σθένος. Να καταφέρεις να πεις πως ήταν μια δοκιμασία και θα τη περάσεις και αυτή . Αλλά δεν κλείνει η πληγή. Απλά γίνεται βίωμα. Σαν εκείνες που είχαμε μικροί και πέρασαν τα χρόνια μα δε πονάνε τόσο. Απλά παραμένουν πληγές. Γιατί η ψυχή δε γιατρεύεται με φάρμακα . Ο πόνος της ψυχής γιατρεύεται με χαρά και αγάπη. Γιατρεύεται , αλλά δε παύει ποτέ να υπάρχει σαν πληγή.. "
....
Μου έκανε εντύπωση .
Πως γίνεται να γνωρίζω μέχρι σήμερα πως όλα αυτά τα χρόνια όλοι μου λένε ότι ο πόνος περνάει, πως θα τα καταφέρω , πως όλα θα πάνε καλά , και πως κανένας ποτέ δε μου είπε πως ΟΧΙ.
Αυτό είναι κάτι που όπως το έμαθα και εγώ έτσι και το έκανα στους γύρω μου το ίδιο..
Το συμπέρασμα ;
Ο πόνος της ψυχής δε περνάει όπως φανταζόμαστε μέχρι σήμερα.
Ο πόνος παραμένει, απλά εξασθενεί σε άλλους γρήγορα και σε άλλους πολύ αργά.
Καλό είναι να μη μας χαϊδεύουν τη πληγή και να μη τη ξύνουμε και εμείς με τα ίδια μας τα χέρια .
Δε περνάει όσο και να θέλουμε .
Μη σκοτώνετε τους ανθρώπους γύρω σας με ψεύτικη κατανόηση.
Πείτε " δεν σε καταλαβαίνω "
Και αφήστε τους να περάσουν το Γολγοθά τους.
Αν βρουν τη δύναμη και το σθένος τότε θα τα καταφέρουν.
Και αν θέλουμε να βοηθήσουμε... μόνο με χαρά και αγάπη μπορούμε...
Ο ήλιος είχε κρυφτεί.
Και τα αστέρια κάνανε την εμφάνιση τους.
Όχι. Δεν είναι κάτι ερωτικό όπως φαίνεται.
Πνευματικό είναι.
Συμβαίνει όταν τύχει να κάνεις μια βαθιά συζήτηση, να αναπτύξεις ανησυχίες και να βυθιστείς τόσο πολύ στο συναίσθημα από την υγιή ακρόαση που επικρατεί ανάμεσα σε 2 ψυχές.
Έτσι ήταν η αίσθηση στο Άγιο Όρος.
Ανοίξαμε αρκετές κουβέντες με κάποιους Ιερομόναχους.
Σε μια από αυτές έκανα την εξής ερώτηση ...
" Πάτερ, ο πόνος που αισθάνεται κάποιος στη ψυχή του, φεύγει ποτέ ; "
Η απάντηση ήταν διαφορετική ως συνήθως.
Με κοίταξε κατάματα, επικράτησε σιωπή, σκέφτηκε αν θα μου το πει και τελικά το είπε.
" Όχι. Δεν φεύγει ο πόνος . "
Επικράτησε σιωπή και πάλι.
Ήταν σαν να του είπα " συνέχισε ".
Και έτσι έγινε.
Μου λέει λοιπόν στη συνέχεια ..
" Ο πόνος γίνεται βίωμα. Δεν μπορεί να τον γιατρέψει κανένας εκτός από την ίδια σου τη ψυχή. Θέλει να αποκτήσεις τη δύναμη και το σθένος. Να καταφέρεις να πεις πως ήταν μια δοκιμασία και θα τη περάσεις και αυτή . Αλλά δεν κλείνει η πληγή. Απλά γίνεται βίωμα. Σαν εκείνες που είχαμε μικροί και πέρασαν τα χρόνια μα δε πονάνε τόσο. Απλά παραμένουν πληγές. Γιατί η ψυχή δε γιατρεύεται με φάρμακα . Ο πόνος της ψυχής γιατρεύεται με χαρά και αγάπη. Γιατρεύεται , αλλά δε παύει ποτέ να υπάρχει σαν πληγή.. "
....
Μου έκανε εντύπωση .
Πως γίνεται να γνωρίζω μέχρι σήμερα πως όλα αυτά τα χρόνια όλοι μου λένε ότι ο πόνος περνάει, πως θα τα καταφέρω , πως όλα θα πάνε καλά , και πως κανένας ποτέ δε μου είπε πως ΟΧΙ.
Αυτό είναι κάτι που όπως το έμαθα και εγώ έτσι και το έκανα στους γύρω μου το ίδιο..
Το συμπέρασμα ;
Ο πόνος της ψυχής δε περνάει όπως φανταζόμαστε μέχρι σήμερα.
Ο πόνος παραμένει, απλά εξασθενεί σε άλλους γρήγορα και σε άλλους πολύ αργά.
Καλό είναι να μη μας χαϊδεύουν τη πληγή και να μη τη ξύνουμε και εμείς με τα ίδια μας τα χέρια .
Δε περνάει όσο και να θέλουμε .
Μη σκοτώνετε τους ανθρώπους γύρω σας με ψεύτικη κατανόηση.
Πείτε " δεν σε καταλαβαίνω "
Και αφήστε τους να περάσουν το Γολγοθά τους.
Αν βρουν τη δύναμη και το σθένος τότε θα τα καταφέρουν.
Και αν θέλουμε να βοηθήσουμε... μόνο με χαρά και αγάπη μπορούμε...
Μοσχοφίλερος
enfo
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.