με ανοιχτή την καρδιά ας συγχωρήσουμε όποιον μας πόνεσε...
Λένε πώς όλοι χρωστάμε κάπου μια «συγνώμη»…
Αρκεί όμως μια λέξη για να μας δοθεί «άφεση αμαρτιών» και να «καθαρίσει» η ψυχή μας από τους ρύπους των λαθών μας;
Φυσικά όχι! Η «συγνώμη» δεν έχει καμιά αξία, αν είναι μόνο μια κούφια λέξη χωρίς βάθος που πρακτικά δεν «εξαργυρώνεται».
Δεν αρκεί να μετανιώσεις για το λάθος σου, αλλά να το παραδεχτείς και να προσπαθήσεις να το διορθώσεις.
Πιστεύω ότι η Συγνώμη ουσιαστικά είναι Πράξη κι όχι λέξη!
Είναι όλες οι πράξεις μεταμέλειας συμπυκνωμένες σε μια λέξη…
Είναι η ανάγκη της συνείδησης ν’ απαλλαγεί απ’ όσα τη βαραίνουν και δε την αφήνουν να κοιμάται ήσυχη τα βράδια.
Οι ανυπόληπτες συνειδήσεις ξαγρυπνούν αγκαλιά με τις τύψεις τους και δε μπορούν να βολευτούν και να ησυχάσουν ακόμη και στα πιο μαλακά μαξιλάρια. Καμιά βροχή από δάκρυα δε μπορεί να τις ξεπλύνει γιατί τις στοιχειώνουν οι «συγνώμες» που δεν ειπώθηκαν.
Όσο κι αν θέλεις να ξεχάσεις, πάντα θα βρίσκουν τρόπο να ταράζουν την καλά βολεμένη συνείδησή σου, οι «εκκρεμείς ανεξόφλητοι λογαριασμοί της»…
Δεν αρκεί να μετανιώσεις και να μάθεις μέσα απ’ τα λάθη σου.
Δύναμη χρειάζεται να υπερβείς τον εγωισμό σου και με το χέρι στην καρδιά να ζητήσεις συγχώρεση!
Να βρεις το θάρρος να «ξεχρεώσεις» εμπράκτως κι όχι με λέξεις πλαστές χωρίς αντίκρισμα..
Να πεις «συγνώμη» γιατί έτσι νιώθεις κι όχι γιατί έτσι πρέπει.
Να ξεβολέψεις την αραχτή συνειδησούλα σου ξεσκεπάζοντάς την!
Να ζητήσεις ταπεινά συγνώμη και να ελπίσεις στη συγχώρεση…
Γιατί η αλήθεια είναι, πως, χρειάζεται δύναμη για να ζητήσεις συγνώμη, μα μεγαλοψυχία για να συγχωρήσεις.
Αναρωτιέμαι, ποιος είναι ο πιο δυνατός. Αυτός που ζητάει συγνώμη ή αυτός που συγχωρεί;
Το να ζητήσεις συγνώμη είναι ένα θέμα που ουσιαστικά αφορά εσένα και πηγάζει από την εσωτερική ανάγκη σου ν’ απαλλαγείς από τις τύψεις που σε βασανίζουν και σου χαλάν τη «στρωτή» κατά τ’ άλλα ζωούλα σου!
Το να μπορέσεις όμως να συγχωρήσεις αυτόν που σ’ έβλαψε, σε πίκρανε, ή σε πλήγωσε προϋποθέτει γενναιοψυχία και καλοσύνη κι έναν άνθρωπο που «τα έχει καλά» με τον εαυτό του και μπορεί ν’ Αγαπάει χωρίς μικρότητες.
Κι αυτούς τους ανθρώπους τους χρειαζόμαστε στις ζωές μας για να μας εξ-ισορροπούν…
Είναι κρίμα να τους χάσουμε για τις «Συγνώμες» που δεν τολμάμε να ξεστομίσουμε.
Κυριακή της Συγχωρήσεως πριν μερικές μέρες, ας ζητήσουμε μια μεγάλη συγνώμη απ’ αυτούς που πληγώσαμε και με ανοιχτή την καρδιά ας συγχωρήσουμε όποιον μας πόνεσε...
Φυσικά όχι! Η «συγνώμη» δεν έχει καμιά αξία, αν είναι μόνο μια κούφια λέξη χωρίς βάθος που πρακτικά δεν «εξαργυρώνεται».
Δεν αρκεί να μετανιώσεις για το λάθος σου, αλλά να το παραδεχτείς και να προσπαθήσεις να το διορθώσεις.
Πιστεύω ότι η Συγνώμη ουσιαστικά είναι Πράξη κι όχι λέξη!
Είναι όλες οι πράξεις μεταμέλειας συμπυκνωμένες σε μια λέξη…
Είναι η ανάγκη της συνείδησης ν’ απαλλαγεί απ’ όσα τη βαραίνουν και δε την αφήνουν να κοιμάται ήσυχη τα βράδια.
Οι ανυπόληπτες συνειδήσεις ξαγρυπνούν αγκαλιά με τις τύψεις τους και δε μπορούν να βολευτούν και να ησυχάσουν ακόμη και στα πιο μαλακά μαξιλάρια. Καμιά βροχή από δάκρυα δε μπορεί να τις ξεπλύνει γιατί τις στοιχειώνουν οι «συγνώμες» που δεν ειπώθηκαν.
Όσο κι αν θέλεις να ξεχάσεις, πάντα θα βρίσκουν τρόπο να ταράζουν την καλά βολεμένη συνείδησή σου, οι «εκκρεμείς ανεξόφλητοι λογαριασμοί της»…
Δεν αρκεί να μετανιώσεις και να μάθεις μέσα απ’ τα λάθη σου.
Δύναμη χρειάζεται να υπερβείς τον εγωισμό σου και με το χέρι στην καρδιά να ζητήσεις συγχώρεση!
Να βρεις το θάρρος να «ξεχρεώσεις» εμπράκτως κι όχι με λέξεις πλαστές χωρίς αντίκρισμα..
Να πεις «συγνώμη» γιατί έτσι νιώθεις κι όχι γιατί έτσι πρέπει.
Να ξεβολέψεις την αραχτή συνειδησούλα σου ξεσκεπάζοντάς την!
Να ζητήσεις ταπεινά συγνώμη και να ελπίσεις στη συγχώρεση…
Γιατί η αλήθεια είναι, πως, χρειάζεται δύναμη για να ζητήσεις συγνώμη, μα μεγαλοψυχία για να συγχωρήσεις.
Αναρωτιέμαι, ποιος είναι ο πιο δυνατός. Αυτός που ζητάει συγνώμη ή αυτός που συγχωρεί;
Το να ζητήσεις συγνώμη είναι ένα θέμα που ουσιαστικά αφορά εσένα και πηγάζει από την εσωτερική ανάγκη σου ν’ απαλλαγείς από τις τύψεις που σε βασανίζουν και σου χαλάν τη «στρωτή» κατά τ’ άλλα ζωούλα σου!
Το να μπορέσεις όμως να συγχωρήσεις αυτόν που σ’ έβλαψε, σε πίκρανε, ή σε πλήγωσε προϋποθέτει γενναιοψυχία και καλοσύνη κι έναν άνθρωπο που «τα έχει καλά» με τον εαυτό του και μπορεί ν’ Αγαπάει χωρίς μικρότητες.
Κι αυτούς τους ανθρώπους τους χρειαζόμαστε στις ζωές μας για να μας εξ-ισορροπούν…
Είναι κρίμα να τους χάσουμε για τις «Συγνώμες» που δεν τολμάμε να ξεστομίσουμε.
Κυριακή της Συγχωρήσεως πριν μερικές μέρες, ας ζητήσουμε μια μεγάλη συγνώμη απ’ αυτούς που πληγώσαμε και με ανοιχτή την καρδιά ας συγχωρήσουμε όποιον μας πόνεσε...
Χριστίνα Ζαμπούνη
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.