ίσως χάνουμε κάτι που αξίζει πραγματικά.
Ρώτησαν κάποτε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι: «μα πως καταφέρατε να είστε μαζί πενήντα χρόνια;». Η απάντηση; «Εμείς παιδί μου, όταν χαλούσε κάτι το φτιάχναμε, δεν το πετάγαμε».
Θα πει κανείς ότι οι εποχές έχουν αλλάξει . Είμαστε πλέον “μοντέρνοι” . Παντρευόμαστε και χωρίζουμε στο “άψε , σβήσε”. Οι κοινωνίες έχουν προχωρήσει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και εμείς τώρα πρέπει να καθόμαστε να επιδιορθώνουμε “χαλασμένες” σχέσεις;
Καλύτερα να τις “πετάξουμε” και να πάμε για άλλες. Τα μπαλώματα είναι για τους παλιούς, θα σου πουν , που δεν είχαν την πολυτέλεια να χωρίζουν (υπήρχε στιγματισμός στην κοινωνία). Σήμερα οι άνθρωποι είναι κάθετοι . Αν τους χαλάει κάτι δεν κάθονται να το αναλύσουν πολύ . Το κόβουν μαχαίρι, με κάθε κόστος.
Θα πει κάποιος «και τι να κάνουμε; Να καθόμαστε να υπομένουμε, όπως κάνανε οι δικοί μας ; Αυτοί δεν είχαν επιλογή , εμείς έχουμε». Φυσικά και δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο . Υπάρχει και το γκρι . Υπάρχει και η επιλογή της προσπάθειας . Οι άνθρωποι σήμερα έχουν ξεχάσει τι σημαίνει προσπαθώ.
Προσπαθώ, σημαίνει δίνω τη μάχη μου καθημερινά με τον άνθρωπο μου και είμαι έτοιμος να κάνω θυσίες, προκειμένου να σώσω την σχέση μου . Αντίθετα, βλέπουμε ανθρώπους που βάζουν πάνω από όλα τον εαυτό τους και αν δεν γίνουν όλα όπως τα έχουν φανταστεί , είναι διατεθειμένοι να τινάξουν τα πάντα στον αέρα.
Πήξαμε στα μότο του στυλ «να αγαπάτε τον εαυτό σας, να μην αφήνετε κανένα να σας στερεί τα θέλω σας , να μην αλλάζετε για κανένα» και άλλα τέτοια. Από την άλλη γεμίσαμε με ανθρώπους ανικανοποίητους και έτοιμους να διαλύσουν την όποια σχέση τους στον βωμό των “θέλω” τους.
Γιατί σε μια σχέση όπως και σε μια δημοκρατία τα θέλω του καθενός , με άλλα λόγια η ελευθερία του, σταματούν εκεί που ξεκινά η ελευθερία ή τα “θέλω” του άλλου. Όταν βρίσκεσαι σε μια σχέση, καλό θα είναι να συνυπάρχουν τόσο ο σεβασμός όσο και η αλληλοκατανόηση.
Ναι μεν κατανοώ τον άλλο, αλλά και εκείνος κατανοεί εμένα. Αν ο καθένας μένει στην ικανοποίηση των δικών του αναγκών και δεν κάνει βήμα πίσω, η σχέση πάει περίπατο . Επομένως όχι μόνο δεν υπάρχει διάθεση για επιδιόρθωση του “χαλασμένου”, αλλά αντίθετα αδημονία να απαλλαχθούμε από αυτό.
Με τους ρυθμούς που τρέχει η ζωή μας σαν άνθρωποι έχουμε χάσει λίγο τον έλεγχο. Θεωρούμε ότι δραπετεύοντας από καταστάσεις, που νομίζουμε ότι μας πιέζουν, θα βρούμε το τέλειο. Όμως όπως ουδείς αναμάρτητος έτσι και ουδείς τέλειος. Προσπαθώντας να φτάσουμε το τέλειο ίσως χάνουμε κάτι που αξίζει πραγματικά.
Κάτι ήξεραν και οι παλιοί. Αν μη τι άλλο οικοδόμησαν σχέσεις χρόνων, με βάση την αγάπη. Αυτό είναι η αληθινή μαγκιά. Γιατί όπως λέει και ένα τραγούδι «αυτό είναι νίκη, μια ζωή να μοιραστώ»
Θα πει κανείς ότι οι εποχές έχουν αλλάξει . Είμαστε πλέον “μοντέρνοι” . Παντρευόμαστε και χωρίζουμε στο “άψε , σβήσε”. Οι κοινωνίες έχουν προχωρήσει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και εμείς τώρα πρέπει να καθόμαστε να επιδιορθώνουμε “χαλασμένες” σχέσεις;
Καλύτερα να τις “πετάξουμε” και να πάμε για άλλες. Τα μπαλώματα είναι για τους παλιούς, θα σου πουν , που δεν είχαν την πολυτέλεια να χωρίζουν (υπήρχε στιγματισμός στην κοινωνία). Σήμερα οι άνθρωποι είναι κάθετοι . Αν τους χαλάει κάτι δεν κάθονται να το αναλύσουν πολύ . Το κόβουν μαχαίρι, με κάθε κόστος.
Θα πει κάποιος «και τι να κάνουμε; Να καθόμαστε να υπομένουμε, όπως κάνανε οι δικοί μας ; Αυτοί δεν είχαν επιλογή , εμείς έχουμε». Φυσικά και δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο . Υπάρχει και το γκρι . Υπάρχει και η επιλογή της προσπάθειας . Οι άνθρωποι σήμερα έχουν ξεχάσει τι σημαίνει προσπαθώ.
Προσπαθώ, σημαίνει δίνω τη μάχη μου καθημερινά με τον άνθρωπο μου και είμαι έτοιμος να κάνω θυσίες, προκειμένου να σώσω την σχέση μου . Αντίθετα, βλέπουμε ανθρώπους που βάζουν πάνω από όλα τον εαυτό τους και αν δεν γίνουν όλα όπως τα έχουν φανταστεί , είναι διατεθειμένοι να τινάξουν τα πάντα στον αέρα.
Πήξαμε στα μότο του στυλ «να αγαπάτε τον εαυτό σας, να μην αφήνετε κανένα να σας στερεί τα θέλω σας , να μην αλλάζετε για κανένα» και άλλα τέτοια. Από την άλλη γεμίσαμε με ανθρώπους ανικανοποίητους και έτοιμους να διαλύσουν την όποια σχέση τους στον βωμό των “θέλω” τους.
Γιατί σε μια σχέση όπως και σε μια δημοκρατία τα θέλω του καθενός , με άλλα λόγια η ελευθερία του, σταματούν εκεί που ξεκινά η ελευθερία ή τα “θέλω” του άλλου. Όταν βρίσκεσαι σε μια σχέση, καλό θα είναι να συνυπάρχουν τόσο ο σεβασμός όσο και η αλληλοκατανόηση.
Ναι μεν κατανοώ τον άλλο, αλλά και εκείνος κατανοεί εμένα. Αν ο καθένας μένει στην ικανοποίηση των δικών του αναγκών και δεν κάνει βήμα πίσω, η σχέση πάει περίπατο . Επομένως όχι μόνο δεν υπάρχει διάθεση για επιδιόρθωση του “χαλασμένου”, αλλά αντίθετα αδημονία να απαλλαχθούμε από αυτό.
Με τους ρυθμούς που τρέχει η ζωή μας σαν άνθρωποι έχουμε χάσει λίγο τον έλεγχο. Θεωρούμε ότι δραπετεύοντας από καταστάσεις, που νομίζουμε ότι μας πιέζουν, θα βρούμε το τέλειο. Όμως όπως ουδείς αναμάρτητος έτσι και ουδείς τέλειος. Προσπαθώντας να φτάσουμε το τέλειο ίσως χάνουμε κάτι που αξίζει πραγματικά.
Κάτι ήξεραν και οι παλιοί. Αν μη τι άλλο οικοδόμησαν σχέσεις χρόνων, με βάση την αγάπη. Αυτό είναι η αληθινή μαγκιά. Γιατί όπως λέει και ένα τραγούδι «αυτό είναι νίκη, μια ζωή να μοιραστώ»
Σπύρος Σταθάτος
loveletters
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.