Έμαθαν οι άνθρωποι να μιλούν, μόνο για να κρίνουν

0
να φτιάξεις πρώτα τη δική σου ζωή και άσε των άλλων.

Γύρω σου άνθρωποι πολλοί κι όμως το κενό μέσα σου είναι απέραντο. Νιώθεις μόνος γιατί βλέπεις ότι κανένας δε σε καταλαβαίνει και ο καθένας λέει τα δικά του. Ακούς ένα βουιτό στ’ αυτιά σου με σκόρπιες φράσεις σαν απορίες ενδιαφέροντος που δε θες να δώσεις σημασία.

Γιατί σε στενοχωρεί. Γιατί ξέρεις ότι δεν είναι αυτό ενδιαφέρον. Είναι κουτσομπολιό, είναι ζήλια, είναι περιέργεια… πάντως ενδιαφέρον πραγματικό δεν είναι.

Και αρχίζει ο καθένας να λέει το μακρύ και το κοντό του. Γιατί δε παντρεύεσαι, πότε θα κάνεις παιδί, μην ασχολείσαι με αυτό, κάνε το άλλο, βρες δουλειά ή γιατί είσαι σε αυτή τη δουλειά και όχι στην άλλη που είναι καλύτερη, γιατί πας εκεί, πως πας εκεί, που πας έτσι, πως τα βγάζεις πέρα, πως ζεις…

Σε ρώτησε ποτέ κανένας αν είσαι ευτυχισμένος; Κι αν σε ρώτησε το ρώτησε με τη καρδιά του επειδή όντως νοιαζόταν για σένα;

Μόνο κριτικές, μόνο υποτιθέμενες συμβουλές, μόνο διαταγές όπου και να στρίψεις. Κι εσύ να πονάς. Ένας εσωτερικός πόνος και μια απογοήτευση για τους ανθρώπους που υπάρχουν γύρω σου και κοντά σου. Ένας ακόμα πόνος που πρέπει να διαχειριστείς μόνος. Ξανά μόνος.

Άραγε τι πρέπει τώρα να κάνεις; Να σωπάσεις γιατί δεν αξίζει τον κόπο να μιλήσεις και να εξηγήσεις ή να ξεσπάσεις και να ουρλιάξεις πως η ζωή είναι δική σου και θα τη ζήσεις όπως θέλεις εσύ και όποιος το καταλάβει το κατάλαβε.

Ό,τι και να κάνεις όμως η κάθε τους φράση στην καρδιά σου είναι και από μια μαχαιριά. Εσύ να παλεύεις με τους δικούς σου “δαίμονες” που μπορεί κανείς να μη γνωρίζει, να υποφέρεις, να αγωνίζεσαι να βρεις τις διεξόδους σου και οι άλλοι να φαντάζονται και να λένε άλλα ντ’ άλλων.

Κάτι τέτοιες στιγμές θες να τους βροντήξεις στα μούτρα τη σκληρή αλήθεια και να αρχίσεις να ανταπαντάς. Εσύ που παντρεύτηκες περνάς καλά; Έχεις κάνει παιδιά; Κάνεις τη δουλειά που σου αρέσει; Πας όπου θες; Αν όχι κοίτα να φτιάξεις πρώτα τη δική σου ζωή και άσε των άλλων.

Αν ναι μπράβο σου που είσαι ικανοποιημένος σε όλα. Ο άλλος μπορεί να μην είναι, γι αυτό άσε τον να βρει το δρόμο του, να πάει εκεί που θέλει και να ζήσει τη ζωή του όπως του αρέσει και όχι με βάση τα κριτήρια του καθενός από σας.

Ιωάννα Ντρε
loveletters

Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top