Τα πάντα μεταφράζονται και συνδέονται με τα χρώματα.
Τα χρώματα, μας μεταδίδουν πληροφορίες, μηνύματα και συναισθήματα. Τα τελευταία χρόνια, έρευνες υποστηρίζουν πως δε βλέπουμε τα χρώματα, μα τα αισθανόμαστε. Αυτή η άποψη επικράτησε γιατί τα χρώματα, επηρεάζουν τις σκέψεις, στον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Πέρα όμως από τις έρευνες, συναντάμε και χρωματικές επιρροές, που είναι κοινές παγκοσμίως. Μερικές από αυτές είναι:
• Το γαλάζιο, για τη θάλασσα
• Το κόκκινο, για το πάθος
• Το μαύρο, για το πένθος
• Το λευκό, για την αγνότητα
• Το ροζ, για την αθωότητα
Πολλοί ζωγράφοι παρομοιάζουν το κάθε χρώμα με κάποιο συναίσθημα, και πως τα χρώματα μπορούν να έχουν τη δική τους ταυτότητα, την οποία αποκτούν βάσει του τόνου που τους αποδίδει ο ζωγράφος. Επίσης υποστηρίζουν ότι υπάρχουν χρώματα χαρούμενα, λυπημένα, θυμωμένα ή και δυνατά. Αυτό, μπορούμε να το καταλάβουμε και μέσα από τους πίνακες, όπου προκειμένου να τονίσουν τα κύρια σημεία του πίνακα, και να μας προκαλέσουν συγκεκριμένα συναισθήματα, χρησιμοποιούν τα αντίστοιχα χρώματα.
Ακόμα και στο σχέδιο, ο δημιουργός είτε με το γραφίτη είτε με το πινέλο του, αποτυπώνει κομμάτια της ψυχής του, τα οποία ενώ είναι σε τόνο γκρι, αποδίδει το συναίσθημα, με τις γραμμές και τις σκιάσεις, αφήνοντας στο χαρτί, το αποτύπωμα της ψυχής του.
Πέρα από τα βασικά χρώματα, που συναντούμε στη φύση, τα υπόλοιπο, είναι και υπάρχουν, μόνο σε σχέση με κάποιο άλλο χρώμα, διδάσκοντάς μας ότι τα πάντα στη ζωή, όσο δεδομένα και αν τα έχουμε, είναι μια αλληλεξάρτηση.
Τα χρώματα διαχωρίζονται σε θερμά και ψυχρά. Στα ζεστά περιλαμβάνονται όσα περιέχουν κόκκινο και μπλέκουν και το κίτρινο. Αυτά είναι ενθαρρυντικά χρώματα, που προκαλούν ένταση. Τα ψυχρά χρώματα, είναι εκείνα που έχουν μπλε και μπλέκουν και το πράσινο. Αυτά είναι δροσερά χρώματα όπως η άνοιξη.
Πάμε όμως να δούμε πως μεταφράζονται μερικά από τα βασικά χρώματα.
Κόκκινο: το κόκκινο χρώμα βγάζει διπλό συναίσθημα. Είτε θετικό όπως, αγάπη, ωριμότητα ή αρνητικό, όπως θυμό και ορμή.
Πορτοκαλί: το πορτοκαλί βγάζει χαρά και αισιοδοξία. Επίσης, στο διαλογισμό, λέγεται, ότι μετατρέπει το κατώτερο, σε ανώτερο.
Κίτρινο: και το κίτρινο βγάζει διπλό συναίσθημα. Είτε ευτυχία, είτε μίσος και δειλία.
Μπλε: το χρώμα της ηρεμίας.
Πράσινο: το χρώμα της ελπίδας και της γαλήνης.
Μωβ: το χρώμα της τελειότητας ή της θλίψης.
Μαύρο: το χρώμα του φόβου, της αυστηρότητας και της σοβαρότητας.
Άσπρο: το χρώμα της καθαρότητας και της αγνότητας.
Ροζ: της τρυφερότητας.
Γαλάζιο: της αρμονίας.
Καφέ: της εξυπνάδας.
Το συναίσθημα που βγάζει το κάθε χρώμα, έχει να κάνει με το πόσο έντονο είναι και με το πόσο κυριαρχεί στην εικόνα.
Δεν είναι τυχαίο που οι ψυχολόγοι μελετούν τα παιδιά μέσα από τη ζωγραφική, δεν είναι τυχαίο που υπάρχει η χρωματοθεραπεία ως θεραπευτική μέθοδος, δεν είναι τυχαία τα χρώματα που επιλέγουμε για το σπίτι μας, ή τα χρώματα στα ρούχα που επιλέγουμε να φορέσουμε. Τα πάντα όσον αφορά τη ψυχική μας κατάσταση, μεταφράζονται και συνδέονται με τα χρώματα.
Μήπως έφτασε η ώρα «να βάλουμε ένα χεράκι», για να οδηγήσουμε τα συναισθήματα μας εκεί που θέλουμε, ξεκολλώντας ίσως, από τα μουντά χρώματα που ασυνείδητα «φοράμε» στη ψυχή μας, και κατ επέκταση στη καθημερινότητά μας;
Πέρα όμως από τις έρευνες, συναντάμε και χρωματικές επιρροές, που είναι κοινές παγκοσμίως. Μερικές από αυτές είναι:
• Το γαλάζιο, για τη θάλασσα
• Το κόκκινο, για το πάθος
• Το μαύρο, για το πένθος
• Το λευκό, για την αγνότητα
• Το ροζ, για την αθωότητα
Πολλοί ζωγράφοι παρομοιάζουν το κάθε χρώμα με κάποιο συναίσθημα, και πως τα χρώματα μπορούν να έχουν τη δική τους ταυτότητα, την οποία αποκτούν βάσει του τόνου που τους αποδίδει ο ζωγράφος. Επίσης υποστηρίζουν ότι υπάρχουν χρώματα χαρούμενα, λυπημένα, θυμωμένα ή και δυνατά. Αυτό, μπορούμε να το καταλάβουμε και μέσα από τους πίνακες, όπου προκειμένου να τονίσουν τα κύρια σημεία του πίνακα, και να μας προκαλέσουν συγκεκριμένα συναισθήματα, χρησιμοποιούν τα αντίστοιχα χρώματα.
Ακόμα και στο σχέδιο, ο δημιουργός είτε με το γραφίτη είτε με το πινέλο του, αποτυπώνει κομμάτια της ψυχής του, τα οποία ενώ είναι σε τόνο γκρι, αποδίδει το συναίσθημα, με τις γραμμές και τις σκιάσεις, αφήνοντας στο χαρτί, το αποτύπωμα της ψυχής του.
Πέρα από τα βασικά χρώματα, που συναντούμε στη φύση, τα υπόλοιπο, είναι και υπάρχουν, μόνο σε σχέση με κάποιο άλλο χρώμα, διδάσκοντάς μας ότι τα πάντα στη ζωή, όσο δεδομένα και αν τα έχουμε, είναι μια αλληλεξάρτηση.
Τα χρώματα διαχωρίζονται σε θερμά και ψυχρά. Στα ζεστά περιλαμβάνονται όσα περιέχουν κόκκινο και μπλέκουν και το κίτρινο. Αυτά είναι ενθαρρυντικά χρώματα, που προκαλούν ένταση. Τα ψυχρά χρώματα, είναι εκείνα που έχουν μπλε και μπλέκουν και το πράσινο. Αυτά είναι δροσερά χρώματα όπως η άνοιξη.
Πάμε όμως να δούμε πως μεταφράζονται μερικά από τα βασικά χρώματα.
Κόκκινο: το κόκκινο χρώμα βγάζει διπλό συναίσθημα. Είτε θετικό όπως, αγάπη, ωριμότητα ή αρνητικό, όπως θυμό και ορμή.
Πορτοκαλί: το πορτοκαλί βγάζει χαρά και αισιοδοξία. Επίσης, στο διαλογισμό, λέγεται, ότι μετατρέπει το κατώτερο, σε ανώτερο.
Κίτρινο: και το κίτρινο βγάζει διπλό συναίσθημα. Είτε ευτυχία, είτε μίσος και δειλία.
Μπλε: το χρώμα της ηρεμίας.
Πράσινο: το χρώμα της ελπίδας και της γαλήνης.
Μωβ: το χρώμα της τελειότητας ή της θλίψης.
Μαύρο: το χρώμα του φόβου, της αυστηρότητας και της σοβαρότητας.
Άσπρο: το χρώμα της καθαρότητας και της αγνότητας.
Ροζ: της τρυφερότητας.
Γαλάζιο: της αρμονίας.
Καφέ: της εξυπνάδας.
Το συναίσθημα που βγάζει το κάθε χρώμα, έχει να κάνει με το πόσο έντονο είναι και με το πόσο κυριαρχεί στην εικόνα.
Δεν είναι τυχαίο που οι ψυχολόγοι μελετούν τα παιδιά μέσα από τη ζωγραφική, δεν είναι τυχαίο που υπάρχει η χρωματοθεραπεία ως θεραπευτική μέθοδος, δεν είναι τυχαία τα χρώματα που επιλέγουμε για το σπίτι μας, ή τα χρώματα στα ρούχα που επιλέγουμε να φορέσουμε. Τα πάντα όσον αφορά τη ψυχική μας κατάσταση, μεταφράζονται και συνδέονται με τα χρώματα.
Μήπως έφτασε η ώρα «να βάλουμε ένα χεράκι», για να οδηγήσουμε τα συναισθήματα μας εκεί που θέλουμε, ξεκολλώντας ίσως, από τα μουντά χρώματα που ασυνείδητα «φοράμε» στη ψυχή μας, και κατ επέκταση στη καθημερινότητά μας;
Μαρία Χαρίτου
anapnoes
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.