Τώρα ξεκινάει το δύσκολο. Σαν κακό όνειρο μοιάζει.
Το άγγιγμα. Φονικό από μόνο του.
Ικανό να αφυπνίσει ζωές ολόκληρες, ξεχασμένα σε μπαούλα αισθήματα.
Δίνει ζωή. Και να που ήρθε η στιγμή που την παίρνει κιόλας
Όλα έχουν δύο όψεις. Όλα.
Το φιλί. Η στιγμή που παγώνει δύο σώματα στον χρόνο. Ικανό τώρα να παγώσει τα πάντα σε μια στιγμή που θα καθορίσει την αιώνια ανυπαρξία της.
Η αγκαλιά. Που σαν τη θάλασσα άλλοτε σε πνίγει και άλλοτε σε τυλίγει στο κύμα της γαλήνια. Σαν τη φωτιά άλλοτε σε ζεσταίνει και άλλοτε σε καίει.
Εσύ. Ζωή και θάνατος μαζί. Ό,τι αγαπάω κι ό,τι μισώ. Ό,τι με πονάει λιγότερο και ό,τι μπορεί να με πονέσει περισσότερο.
Θα ξανασυναντηθούμε. Θα ξανασυστηθούμε. Σε άλλες εποχές- κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το άγγιγμα που τόσο στερηθήκαμε θα γίνει η ανάσα που τώρα παλεύουμε να μη χάσουμε. Το δάκρυ που με βία κρατάμε για να μην πνιγούμε.
Θα σε αγκαλιάζω σαν να μην ήταν ποτέ δεδομένο. Θα ξαναφορτίσω δύναμη και γαλήνη.
Θα ανταλλάσσουμε υγρά χωρίς φόβο.
Η ταινία επιστημονικής φαντασίας θα ξαναγίνει πραγματικότητα και η πραγματικότητα που ζούμε τώρα θα γίνει μάθημα ιστορίας, ελπίζω.
Θα ξανασυναντηθούμε. Χωρίς φυσικά εμπόδια ανάμεσά μας. Χωρίς ασθένειες, χωρίς τεχνολογία. Εσύ κι εγώ. Μόνο. Θα μας αγγίζει μόνο ο αέρας, για τον οποίο πεθαίνουν τόσοι σήμερα που δεν μπορούν να τον κρατήσουν μέσα τους.
Και τότε όλα θα έχουν άλλη μορφή, άλλη αξία.
Η αγκαλιά με τους γονείς σου θα γίνει εκείνη η αγκαλιά που σε πρωτοκράτησαν όταν ήσουν μωρό. Που φοβόντουσαν επειδή ήσουν ευάλωτο και εσύ φοβόσουν και τους είχες ανάγκη. Θα ξαναενωθείτε.
Το σαρκικό άγγιγμα θα ξαναπάρει τη θέση που του αρμόζει, θα ξεφύγει, ίσως, από την επιφανειακή και φθηνή ετικέτα που του έχουν κάποιοι φορέσει και θα ξαναγίνει πολύτιμο και αυθεντικό για όσους πάντα έτσι το εκτιμούσαν.
Τώρα ξεκινάει το δύσκολο. Σαν κακό όνειρο μοιάζει.
Θα το περάσουμε μαζί. Παράλληλα, αλλά μαζί.
Και θα ξανασυναντηθούμε. Και τότε δε θα μας νοιάζει τίποτα. Ούτε ο φόβος του θανάτου. Γιατί θάνατος, είναι το να μην μπορώ να αγγίζω, να αγκαλιάζω, να νιώθω, να μυρίζω, να αισθάνομαι τους ανθρώπους που αγαπάω.
Ικανό να αφυπνίσει ζωές ολόκληρες, ξεχασμένα σε μπαούλα αισθήματα.
Δίνει ζωή. Και να που ήρθε η στιγμή που την παίρνει κιόλας
Όλα έχουν δύο όψεις. Όλα.
Το φιλί. Η στιγμή που παγώνει δύο σώματα στον χρόνο. Ικανό τώρα να παγώσει τα πάντα σε μια στιγμή που θα καθορίσει την αιώνια ανυπαρξία της.
Η αγκαλιά. Που σαν τη θάλασσα άλλοτε σε πνίγει και άλλοτε σε τυλίγει στο κύμα της γαλήνια. Σαν τη φωτιά άλλοτε σε ζεσταίνει και άλλοτε σε καίει.
Εσύ. Ζωή και θάνατος μαζί. Ό,τι αγαπάω κι ό,τι μισώ. Ό,τι με πονάει λιγότερο και ό,τι μπορεί να με πονέσει περισσότερο.
Θα ξανασυναντηθούμε. Θα ξανασυστηθούμε. Σε άλλες εποχές- κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το άγγιγμα που τόσο στερηθήκαμε θα γίνει η ανάσα που τώρα παλεύουμε να μη χάσουμε. Το δάκρυ που με βία κρατάμε για να μην πνιγούμε.
Θα σε αγκαλιάζω σαν να μην ήταν ποτέ δεδομένο. Θα ξαναφορτίσω δύναμη και γαλήνη.
Θα ανταλλάσσουμε υγρά χωρίς φόβο.
Η ταινία επιστημονικής φαντασίας θα ξαναγίνει πραγματικότητα και η πραγματικότητα που ζούμε τώρα θα γίνει μάθημα ιστορίας, ελπίζω.
Θα ξανασυναντηθούμε. Χωρίς φυσικά εμπόδια ανάμεσά μας. Χωρίς ασθένειες, χωρίς τεχνολογία. Εσύ κι εγώ. Μόνο. Θα μας αγγίζει μόνο ο αέρας, για τον οποίο πεθαίνουν τόσοι σήμερα που δεν μπορούν να τον κρατήσουν μέσα τους.
Και τότε όλα θα έχουν άλλη μορφή, άλλη αξία.
Η αγκαλιά με τους γονείς σου θα γίνει εκείνη η αγκαλιά που σε πρωτοκράτησαν όταν ήσουν μωρό. Που φοβόντουσαν επειδή ήσουν ευάλωτο και εσύ φοβόσουν και τους είχες ανάγκη. Θα ξαναενωθείτε.
Το σαρκικό άγγιγμα θα ξαναπάρει τη θέση που του αρμόζει, θα ξεφύγει, ίσως, από την επιφανειακή και φθηνή ετικέτα που του έχουν κάποιοι φορέσει και θα ξαναγίνει πολύτιμο και αυθεντικό για όσους πάντα έτσι το εκτιμούσαν.
Τώρα ξεκινάει το δύσκολο. Σαν κακό όνειρο μοιάζει.
Θα το περάσουμε μαζί. Παράλληλα, αλλά μαζί.
Και θα ξανασυναντηθούμε. Και τότε δε θα μας νοιάζει τίποτα. Ούτε ο φόβος του θανάτου. Γιατί θάνατος, είναι το να μην μπορώ να αγγίζω, να αγκαλιάζω, να νιώθω, να μυρίζω, να αισθάνομαι τους ανθρώπους που αγαπάω.
Μαρία Κουσαντάκη
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.