Ή μήπως δεν είναι τόσο απλό;
Καψουροτράγουδα. Μην πεις ψέμματα, τα έχεις ακούσει κι εσύ σε κάποια φάση. Μπορεί να μην πήγες στα μπουζούκια, αλλά έστω και στο σπιτάκι, κάπου στο αυτοκίνητο, κάτι πήρε τ΄αυτί σου. Συνήθως πάνω σ΄έναν έρωτα ή ακόμα πιο συχνά, σ΄έναν χωρισμό. Πόνος, υπερβολή, πάθος. Ή μήπως δεν είναι τόσο απλό; Αναρωτήθηκες ποτέ τι ψυχολογικά κρύβονται πίσω από κάποιες εκφράσεις; Πάρε ποτό στο χέρι κι έλα να σου θυμίσω μερικά.
1. Πασχάλης Τερζής - «Άφησέ με μόνο»
Ο γλυκύτατος Πασχάλης, κλασικό λαϊκό λαρύγγι από τα παλιά, μας ανοίγει την αρσενική καρδιά του όσο αφορά την παγιωμένη άποψη πως οι άντρες δεν πρέπει να κλαίνε. Η κοπελιά τον κατάφερε τελικά και καταλήγει στο ρεφρέν με τη φράση «άσε με σου λέω, δε θέλω να με δει κανείς να κλαίω». Ότι δηλαδή είναι ντροπής πράγματα αυτά. Εσωστρέφεια ή απλά κοινωνικά πρότυπα έτοιμα να κατασπαράξουν κάθε ευαισθησία που πηγάζει από άνθρωπο γένους αρσενικού; Θα κρατήσω το δεύτερο βασισμένη στο κουπλέ.
2. Έλλη Κοκκίνου - «Τι της έχεις βρει»
Η Έλλη έχει τη φήμη της γυναικάρας αλλά στο συγκεκριμένο κομμάτι μας τα χαλάει λίγο. Αφού ξεκατινιάζεται ολίγον τι, παραδεχόμενη ότι τον παρακολουθεί, καταλήγει σε στίχο «Μήπως είναι πιο καλή από μένα;». ε, Έλλη μου, εδώ ξεκάθαρα διακρίνεται μια ανασφάλεια που βγάζει μάτι! Τα ΄παμε. Ο καθένας έχει κάτι διαφορετικό και η σύγκριση είναι η τροφή της ζήλιας και της χαμηλής αυτοπεποίθησης.
3. Γιάννης Πλούταρχος - «Το καλύτερο παιδί»
Στα πρώτα του βήματα ο Γιάννης έβγαλε αυτόν τον ομολογουμένως ύμνο των απανταχού λαϊκών παιδιών που τους άφησε η αγαπημένη τους. Η φράση όμως που δηλώνει ο τίτλος, «να το ξέρεις σου φωνάζω πως σ’ αγάπησε πολύ, το καλύτερο παιδί», είναι κάπως εγωιστική να το πω, χειριστική να το πω, πάντως ένα σύνδρομο του καλού παιδιού το ΄χει. Αυτό που μάθαμε ότι πρέπει να είμαστε καλοί για να μας αγαπάνε, άρα αφού είμαι, γιατί καλέ με άφησες;
4. Δημήτρης Κόκοτας - «Αμαρτωλή»
Χιλιοακουσμένο τραγούδι των 90’s με τον ερμηνευτή να κλαίει τη μοίρα του που το έτερον ήμισυ ξεπορτίζει αλλά να παραδέχεται επίσης πως «μου ΄χεις κάνει τόσα κι όμως συνεχίζω να σ’ αγαπάω». Σόρι Δημήτρη μου αλλά είναι δικό σου το θέμα να ανέχεσαι και ν΄αφήνεις να σ΄εκμεταλλεύονται. Μία αυτοτιμωρία τη διακρίνω, δε θα πω ψέμματα.
5. Νίκος Βέρτης - «Δε σε νοιάζει»
Εντάξει πονάει ο Νίκος, το καταλάβαμε. Όμως δε βρίσκεις τη φράση «δε σε νοιάζει που πατάω γκάζι λιώμα στο ποτό», λίγο χειριστική; Έκκληση στο συναίσθημα και καταστροφικές τάσεις μπας και κινήσουμε το ενδιαφέρον αφού τίποτε άλλο δε φαίνεται να συγκινεί. Τς τς, Νίκο σε είχα για καλύτερα.
6. Νίκος Μακρόπουλος - «Κρίση»
Πολλά νεύρα κ. Μακρόπουλε, καταπιεσμένος θυμός και κρίση πανικού. Αναφέρεις ότι δεν είσαι αντικείμενο για χρήση. Με ποιόν τα ΄βαλες τελικά, μ΄ αυτήν ή μ εσένα; Στο στίχο «με πιάνει κρίση κι άμα με πιάσει δεν μπορεί ένας ολόκληρος στρατός να με κρατήσει», φοβήθηκα λίγο να ξέρεις. Να τα ελέγξουμε λίγο αυτά τα ξεσπάσματα.
7. Γιώργος Αλκαίος - «Συγχώρεσέ με»
Άλλο ένα entry απ΄τα παλιά με τον Γιώργο Αλκαίο να μας περνάει μεν το πόσο πονάει και πληγώθηκε αλλά να μας το χαλάει συνοψίζοντας στη φράση «τώρα έμεινα εδώ μ΄όλα αυτά που δε θα δώσω, τώρα έμεινα εδώ με σκοπό να σε πληγώσω». Εντάξει μια εκδικησούλα λόγω θυμού τη δικαιολογούμε, δε λέω, αλλά όχι κι αυτοσκοπός της ζωής σου ρε παιδάκι μου, ηρέμησε λίγο.
8. Αντώνης Ρέμος - «Δεν τελειώσαμε»
Ο κατά πολλούς, νέος Πάριος, Αντώνης Ρέμος, χώρισε και δυσκολεύεται να πάει παρακάτω. Καλά μέχρι εδώ. Φυσιολογικό. Έρχεται όμως η φράση «μα δεν τελειώσαμε, δε γίνεται σου λέω δεν τελειώσαμε, τον χρόνο απλά για λίγο τον παγώσαμε» και καταλαβαίνεις ότι εδώ μιλάμε για μια άρνηση. Αντώνη τελείωσε αγόρι μου, τέλος λυπάμαι, ώρα για αποδοχή.
9. Βασίλης Καρράς - «Αν είσαστε όλες σας σωστές»
«Γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές, δε θα υπήρχαν άνδρες μες στις φυλακές». Τι να πρωτοπώ, η φράση τα λέει όλα μόνη της. Φαινόμενο της εποχής που μαστίζει τις ανθρώπινες σχέσεις, 8 γράμματα: σεξισμός.
10. Μιχάλης Χατζηγιάννης - «Παρ’ τα όλα δικά σου»
Ερωτικός και ρομαντικός, ο Μιχάλης όμως κάπου το παράκανε σ΄ αυτό το κομμάτι. Ο στίχος του τίτλου είναι κάπως υπερβολικός και δείχνει αυτήν την τεραστίων διαστάσεων δοτικότητα που ξεχνάμε κάπου και τον εαυτό μας και δεν πάει καλά το πράγμα μετά. Με μέτρο Μιχάλη μου.
11. Σταμάτης Γονίδης - «Δε θα μάθεις ποτέ»
Πληγωμένος κι ο Σταμάτης Γονίδης, που τα χώνει λίγο, αλλά κλείνει με τη φράση «δε θα μάθεις ποτέ ν’ αγαπάς, μια φωτιά θα ‘σαι όπου περνάς και θα καις ότι νιώθουν για ΄σένα, σε λυπάμαι, λυπάμαι για σένα». Σόρι Σταμάτη μου, που δεν αγαπάμε όλοι με τον ίδιο τρόπο, ε; Κάποιος κάποτε πρέπει να καταλάβει πως, το πώς δείχνει ο καθένας την αγάπη του διαφέρει κι ότι βασίζεται στον τρόπο που μεγάλωσε και στα βιώματα που είχε. Τέλος. Ευχαριστώ.
12. Νίκος Οικονομόπουλος - «Εξ αιτίας σου»
Ένα κρεσέντο ρίψης ευθυνών από τον Νίκο Οικονομόπουλο σ΄ αυτό το κομμάτι, που τα ΄χει πάθει όλα και παραιτήθηκε απ΄ τη ζωή μάλλον. Η φράση «όλα μαύρα εξαιτίας σου», κλείνει επιβεβαιώνοντας πως κάποιοι έχουν αδυναμία να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και αφήνουν την ευτυχία ή τη δυστυχία τους να εξαρτάται μόνο από τους άλλους. Νίκο, λυπάμαι.
13. Άντζελα Δημητρίου - «Οι χωρισμένοι»
Τι να πω γι΄αυτό το cult κομμάτι των καψούρηδων, που τόσο έχει χιλιοτραγουδηθεί. Παιδιά με το μαλακό όμως γιατί η λαίδη εδώ κάνει μία γενίκευση που ίσως δεν ισχύει και τόσο. Ο στίχος «Οι χωρισμένοι ζούνε πάντα με το χτες κι αν κάνουν πως γελάνε, θέλουν να δείχνουν τάχα δυνατοί, μα μέσα τους πονάνε», είναι κάπως τραβηγμένος κι έρχομαι εδώ να τονίσω πως υπάρχουν χωρισμένοι και χωρισμένοι. Αυτοί που ανακουφίστηκαν χωρίζοντας, αυτοί που πόνεσαν μα το ξεπέρασαν γιατί δούλεψαν με τον εαυτό τους αλλά κι αυτοί που ακόμα κι αν πονάνε προχωρούν τελοσπάντων βρε αδερφέ, δε ζουν όλοι στο χτες. Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα.
14. Πάολα - «Φταις»
Τσαντισμένη η φίλτατη Πάολα σ΄ αυτό το κομμάτι, χωρίσανε και ως συνήθως ποιος φταίει; Ο άλλος βέβαια! Η φράση «Δε βγαίνει τίποτα που κλαις, μόνο εσύ για όλα φταις» είναι η επιτομή του βγάζω την ουρά μου απ΄ έξω και δίνει πολύ λάθος μηνύματα στους ακροατές. Όχι ρε παιδιά, δε φταίει ποτέ μόνο ο ένας. Για να ψαχτούμε λίγο.
15. Νίνο - «Παράνοια»
Εδώ μιλάμε για απόλυτη παραδοχή διαταραγμένης προσωπικότητας και θα πω και μπράβο στο Νίνο γιατί εκτιμώ την ειλικρίνεια και την αυτογνωσία. «Είμαι ένας άλλος ζω σε παράνοια, τον εαυτό μου βρίσκω σπάνια». Τα λέει όλα ο άνθρωπος ξηγημένα, τι να λέμε;
16. Δέσποινα Βανδή - «Λάθος άνθρωπος»
Κι εδώ έρχεται η Δέσποινα να μάς θυμίσει πόσες φορές κάνουμε λάθος επιλογές εις γνώσιν μας και ν’ αναρωτηθούμε επιτέλους τι φταίει γι΄ αυτό. «Και πάλι βρήκα τον τρόπο την καρδιά μου να πληγώσω και γι’ άλλη μια φορά να μετανιώσω που διάλεξα τη λάθος διαδρομή». Είμαστε οι επιλογές μας, παιδιά. Κάτι λείπει από την αυτογνωσία μας. Δεν είναι οι άνθρωποι λάθος, απλά κουμπώνουμε μ’ αυτούς που έχουν τις ίδιες ελλείψεις μ΄ εμάς. Άρα;
17. Καίτη Γαρμπή - «Θα μελαγχολήσω»
Καίτη respect, αλλά μεγάλη στιγμή αδυναμίας. Όλοι κλάψαμε πονέσαμε και καταπέσαμε. Δεν τα παρατάμε μωρέ όμως. Όταν λες «Θα μελαγχολήσω κι ύστερα εγώ, κι ύστερα εγώ πώς θα συνεχίσω, τι ζωή θα ζω αν δεν είσαι εδώ», είναι κάπως ηττοπαθής βρε παιδί μου. Μεγάλη ανασφάλεια, θέλει δουλίτσα λίγο το πράγμα. Α και θυμήσου με: Τέλεια ζωή θα ζεις, στο υπογράφω!
18. Πάνος Κιάμος - «Από Δευτέρα»
Μία κλασική φράση που συνηθίζουμε να λέμε για δίαιτα χρησιμοποίησε εδώ ο Πάνος θέλοντας να μας πείσει πως θα προχωρήσει στη ζωή του, αλλά από Δευτέρα. Καθαρό πρόβλημα αναβλητικότητας που συνηθίζεται στις μέρες μας και δε μας αφήνει να πάμε μπροστά. «Από Δευτέρα θα πάψω να καπνίζω, θα σταματήσω να πίνω και να βρίζω. Χωρίς εσένα θα πάω παραπέρα, μα θα την κάνω την αρχή από Δευτέρα». Να επισημάνουμε εδώ και τις καταχρήσεις σαν έξτρα προβληματάκι που μόνο ψυχική αδυναμία δηλώνουν. Double trouble για τον Πανούλη εδώ.
19. Σταμάτης Γονίδης - «Μη φύγεις σου λέω»
Υπάρχει κι αυτή η κατηγορία καψούρας. Η παρακαλετή. «Μου λείπεις και δεν ζω, δεν αναπνέω, μου λείπεις κι αγάπη μου σε λέω, σαν να ‘μαι ένα μικρό παιδί που κλαίω, μη φύγεις σου λέω». Όταν φτάνεις στο σημείο να παρακαλάς τον άλλο υπάρχει πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση και τρομερή ανασφάλεια. Νιώθεις πως δε θα ξαναβρείς κανέναν, μειώνεις την προσωπικότητά σου κι αδυνατείς να αντιμετωπίσεις τη νέα κατάσταση χωρίς καν να έχεις προσπαθήσει. Food for thought.
20. Αντώνης Ρέμος - «Σ΄ εκδικήθηκα»
«Σ’ εκδικήθηκα, τον εαυτό μου σκότωσα, μα σ’ εκδικήθηκα». Ωραίος. Πέθανα εγώ αλλά το σημαντικό είναι που σ΄ εκδικήθηκα. Εκδίκηση. Τι μπορεί να προσφέρει; Πόνο μόνο. Άσε που χάνεις και την ηθική σου. Και δεν αλλάζει και τίποτα. Πάλι πονάς, οπότε;
21. Πασχάλης Τερζής - «Άστατος»
Θα μπορούσα να πιάσω όλο το κομμάτι αλλά ας το περιορίσουμε στη φράση «Είμαι άστατος πολύ και όπου θέλω θα πηγαίνω, μην κολλάς σε ένα φιλί, σε μια αγάπη εγώ δε μένω». Ρε Πασχάλη γίγαντα, χαλάρωσε λίγο. Τα ΄παν κι άλλοι, άσ’ το. Και κατέληξαν παντρεμένοι με δυο παιδιά και έρωτα τρελό. Τρελή ανασφάλεια να ξεκινάς έτσι μια σχέση, δηλώνοντας εξ αρχής πως είσαι πολυγαμικός. Κάτσε, άραξε λίγο, δες πρώτα. Πού ξέρεις;
22. Νίκος Οικονομόπουλος - «Ποιον κοροϊδεύω»
«Ποιον κοροϊδεύω, κανέναν άλλον μονάχα εμένα. Χειροτερεύω μέρα τη μέρα χωρίς εσένα κι αν με ξοδεύω σε δήθεν αγάπες, σε βράδια στημένα, δεν κοροϊδεύω κανέναν άλλον εκτός από μένα». Αυτό που προσπαθούμε να πείσουμε, τον εαυτό μας κυρίως, ότι είμαστε καλά και να κάνουμε τον πόνο αβαβά δεν το καταλαβαίνω. Πόνα καλέ λίγο, αν δεν το εκτονώσεις πώς θα σβήσει; Κλάψε, χτυπήσου, τι να κάνουμε τώρα κι αυτό στη ζωή είναι, δε βγαίνει αλλιώς.
1. Πασχάλης Τερζής - «Άφησέ με μόνο»
Ο γλυκύτατος Πασχάλης, κλασικό λαϊκό λαρύγγι από τα παλιά, μας ανοίγει την αρσενική καρδιά του όσο αφορά την παγιωμένη άποψη πως οι άντρες δεν πρέπει να κλαίνε. Η κοπελιά τον κατάφερε τελικά και καταλήγει στο ρεφρέν με τη φράση «άσε με σου λέω, δε θέλω να με δει κανείς να κλαίω». Ότι δηλαδή είναι ντροπής πράγματα αυτά. Εσωστρέφεια ή απλά κοινωνικά πρότυπα έτοιμα να κατασπαράξουν κάθε ευαισθησία που πηγάζει από άνθρωπο γένους αρσενικού; Θα κρατήσω το δεύτερο βασισμένη στο κουπλέ.
2. Έλλη Κοκκίνου - «Τι της έχεις βρει»
Η Έλλη έχει τη φήμη της γυναικάρας αλλά στο συγκεκριμένο κομμάτι μας τα χαλάει λίγο. Αφού ξεκατινιάζεται ολίγον τι, παραδεχόμενη ότι τον παρακολουθεί, καταλήγει σε στίχο «Μήπως είναι πιο καλή από μένα;». ε, Έλλη μου, εδώ ξεκάθαρα διακρίνεται μια ανασφάλεια που βγάζει μάτι! Τα ΄παμε. Ο καθένας έχει κάτι διαφορετικό και η σύγκριση είναι η τροφή της ζήλιας και της χαμηλής αυτοπεποίθησης.
3. Γιάννης Πλούταρχος - «Το καλύτερο παιδί»
Στα πρώτα του βήματα ο Γιάννης έβγαλε αυτόν τον ομολογουμένως ύμνο των απανταχού λαϊκών παιδιών που τους άφησε η αγαπημένη τους. Η φράση όμως που δηλώνει ο τίτλος, «να το ξέρεις σου φωνάζω πως σ’ αγάπησε πολύ, το καλύτερο παιδί», είναι κάπως εγωιστική να το πω, χειριστική να το πω, πάντως ένα σύνδρομο του καλού παιδιού το ΄χει. Αυτό που μάθαμε ότι πρέπει να είμαστε καλοί για να μας αγαπάνε, άρα αφού είμαι, γιατί καλέ με άφησες;
4. Δημήτρης Κόκοτας - «Αμαρτωλή»
Χιλιοακουσμένο τραγούδι των 90’s με τον ερμηνευτή να κλαίει τη μοίρα του που το έτερον ήμισυ ξεπορτίζει αλλά να παραδέχεται επίσης πως «μου ΄χεις κάνει τόσα κι όμως συνεχίζω να σ’ αγαπάω». Σόρι Δημήτρη μου αλλά είναι δικό σου το θέμα να ανέχεσαι και ν΄αφήνεις να σ΄εκμεταλλεύονται. Μία αυτοτιμωρία τη διακρίνω, δε θα πω ψέμματα.
5. Νίκος Βέρτης - «Δε σε νοιάζει»
Εντάξει πονάει ο Νίκος, το καταλάβαμε. Όμως δε βρίσκεις τη φράση «δε σε νοιάζει που πατάω γκάζι λιώμα στο ποτό», λίγο χειριστική; Έκκληση στο συναίσθημα και καταστροφικές τάσεις μπας και κινήσουμε το ενδιαφέρον αφού τίποτε άλλο δε φαίνεται να συγκινεί. Τς τς, Νίκο σε είχα για καλύτερα.
6. Νίκος Μακρόπουλος - «Κρίση»
Πολλά νεύρα κ. Μακρόπουλε, καταπιεσμένος θυμός και κρίση πανικού. Αναφέρεις ότι δεν είσαι αντικείμενο για χρήση. Με ποιόν τα ΄βαλες τελικά, μ΄ αυτήν ή μ εσένα; Στο στίχο «με πιάνει κρίση κι άμα με πιάσει δεν μπορεί ένας ολόκληρος στρατός να με κρατήσει», φοβήθηκα λίγο να ξέρεις. Να τα ελέγξουμε λίγο αυτά τα ξεσπάσματα.
7. Γιώργος Αλκαίος - «Συγχώρεσέ με»
Άλλο ένα entry απ΄τα παλιά με τον Γιώργο Αλκαίο να μας περνάει μεν το πόσο πονάει και πληγώθηκε αλλά να μας το χαλάει συνοψίζοντας στη φράση «τώρα έμεινα εδώ μ΄όλα αυτά που δε θα δώσω, τώρα έμεινα εδώ με σκοπό να σε πληγώσω». Εντάξει μια εκδικησούλα λόγω θυμού τη δικαιολογούμε, δε λέω, αλλά όχι κι αυτοσκοπός της ζωής σου ρε παιδάκι μου, ηρέμησε λίγο.
8. Αντώνης Ρέμος - «Δεν τελειώσαμε»
Ο κατά πολλούς, νέος Πάριος, Αντώνης Ρέμος, χώρισε και δυσκολεύεται να πάει παρακάτω. Καλά μέχρι εδώ. Φυσιολογικό. Έρχεται όμως η φράση «μα δεν τελειώσαμε, δε γίνεται σου λέω δεν τελειώσαμε, τον χρόνο απλά για λίγο τον παγώσαμε» και καταλαβαίνεις ότι εδώ μιλάμε για μια άρνηση. Αντώνη τελείωσε αγόρι μου, τέλος λυπάμαι, ώρα για αποδοχή.
9. Βασίλης Καρράς - «Αν είσαστε όλες σας σωστές»
«Γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές, δε θα υπήρχαν άνδρες μες στις φυλακές». Τι να πρωτοπώ, η φράση τα λέει όλα μόνη της. Φαινόμενο της εποχής που μαστίζει τις ανθρώπινες σχέσεις, 8 γράμματα: σεξισμός.
10. Μιχάλης Χατζηγιάννης - «Παρ’ τα όλα δικά σου»
Ερωτικός και ρομαντικός, ο Μιχάλης όμως κάπου το παράκανε σ΄ αυτό το κομμάτι. Ο στίχος του τίτλου είναι κάπως υπερβολικός και δείχνει αυτήν την τεραστίων διαστάσεων δοτικότητα που ξεχνάμε κάπου και τον εαυτό μας και δεν πάει καλά το πράγμα μετά. Με μέτρο Μιχάλη μου.
11. Σταμάτης Γονίδης - «Δε θα μάθεις ποτέ»
Πληγωμένος κι ο Σταμάτης Γονίδης, που τα χώνει λίγο, αλλά κλείνει με τη φράση «δε θα μάθεις ποτέ ν’ αγαπάς, μια φωτιά θα ‘σαι όπου περνάς και θα καις ότι νιώθουν για ΄σένα, σε λυπάμαι, λυπάμαι για σένα». Σόρι Σταμάτη μου, που δεν αγαπάμε όλοι με τον ίδιο τρόπο, ε; Κάποιος κάποτε πρέπει να καταλάβει πως, το πώς δείχνει ο καθένας την αγάπη του διαφέρει κι ότι βασίζεται στον τρόπο που μεγάλωσε και στα βιώματα που είχε. Τέλος. Ευχαριστώ.
12. Νίκος Οικονομόπουλος - «Εξ αιτίας σου»
Ένα κρεσέντο ρίψης ευθυνών από τον Νίκο Οικονομόπουλο σ΄ αυτό το κομμάτι, που τα ΄χει πάθει όλα και παραιτήθηκε απ΄ τη ζωή μάλλον. Η φράση «όλα μαύρα εξαιτίας σου», κλείνει επιβεβαιώνοντας πως κάποιοι έχουν αδυναμία να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και αφήνουν την ευτυχία ή τη δυστυχία τους να εξαρτάται μόνο από τους άλλους. Νίκο, λυπάμαι.
13. Άντζελα Δημητρίου - «Οι χωρισμένοι»
Τι να πω γι΄αυτό το cult κομμάτι των καψούρηδων, που τόσο έχει χιλιοτραγουδηθεί. Παιδιά με το μαλακό όμως γιατί η λαίδη εδώ κάνει μία γενίκευση που ίσως δεν ισχύει και τόσο. Ο στίχος «Οι χωρισμένοι ζούνε πάντα με το χτες κι αν κάνουν πως γελάνε, θέλουν να δείχνουν τάχα δυνατοί, μα μέσα τους πονάνε», είναι κάπως τραβηγμένος κι έρχομαι εδώ να τονίσω πως υπάρχουν χωρισμένοι και χωρισμένοι. Αυτοί που ανακουφίστηκαν χωρίζοντας, αυτοί που πόνεσαν μα το ξεπέρασαν γιατί δούλεψαν με τον εαυτό τους αλλά κι αυτοί που ακόμα κι αν πονάνε προχωρούν τελοσπάντων βρε αδερφέ, δε ζουν όλοι στο χτες. Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα.
14. Πάολα - «Φταις»
Τσαντισμένη η φίλτατη Πάολα σ΄ αυτό το κομμάτι, χωρίσανε και ως συνήθως ποιος φταίει; Ο άλλος βέβαια! Η φράση «Δε βγαίνει τίποτα που κλαις, μόνο εσύ για όλα φταις» είναι η επιτομή του βγάζω την ουρά μου απ΄ έξω και δίνει πολύ λάθος μηνύματα στους ακροατές. Όχι ρε παιδιά, δε φταίει ποτέ μόνο ο ένας. Για να ψαχτούμε λίγο.
15. Νίνο - «Παράνοια»
Εδώ μιλάμε για απόλυτη παραδοχή διαταραγμένης προσωπικότητας και θα πω και μπράβο στο Νίνο γιατί εκτιμώ την ειλικρίνεια και την αυτογνωσία. «Είμαι ένας άλλος ζω σε παράνοια, τον εαυτό μου βρίσκω σπάνια». Τα λέει όλα ο άνθρωπος ξηγημένα, τι να λέμε;
16. Δέσποινα Βανδή - «Λάθος άνθρωπος»
Κι εδώ έρχεται η Δέσποινα να μάς θυμίσει πόσες φορές κάνουμε λάθος επιλογές εις γνώσιν μας και ν’ αναρωτηθούμε επιτέλους τι φταίει γι΄ αυτό. «Και πάλι βρήκα τον τρόπο την καρδιά μου να πληγώσω και γι’ άλλη μια φορά να μετανιώσω που διάλεξα τη λάθος διαδρομή». Είμαστε οι επιλογές μας, παιδιά. Κάτι λείπει από την αυτογνωσία μας. Δεν είναι οι άνθρωποι λάθος, απλά κουμπώνουμε μ’ αυτούς που έχουν τις ίδιες ελλείψεις μ΄ εμάς. Άρα;
17. Καίτη Γαρμπή - «Θα μελαγχολήσω»
Καίτη respect, αλλά μεγάλη στιγμή αδυναμίας. Όλοι κλάψαμε πονέσαμε και καταπέσαμε. Δεν τα παρατάμε μωρέ όμως. Όταν λες «Θα μελαγχολήσω κι ύστερα εγώ, κι ύστερα εγώ πώς θα συνεχίσω, τι ζωή θα ζω αν δεν είσαι εδώ», είναι κάπως ηττοπαθής βρε παιδί μου. Μεγάλη ανασφάλεια, θέλει δουλίτσα λίγο το πράγμα. Α και θυμήσου με: Τέλεια ζωή θα ζεις, στο υπογράφω!
18. Πάνος Κιάμος - «Από Δευτέρα»
Μία κλασική φράση που συνηθίζουμε να λέμε για δίαιτα χρησιμοποίησε εδώ ο Πάνος θέλοντας να μας πείσει πως θα προχωρήσει στη ζωή του, αλλά από Δευτέρα. Καθαρό πρόβλημα αναβλητικότητας που συνηθίζεται στις μέρες μας και δε μας αφήνει να πάμε μπροστά. «Από Δευτέρα θα πάψω να καπνίζω, θα σταματήσω να πίνω και να βρίζω. Χωρίς εσένα θα πάω παραπέρα, μα θα την κάνω την αρχή από Δευτέρα». Να επισημάνουμε εδώ και τις καταχρήσεις σαν έξτρα προβληματάκι που μόνο ψυχική αδυναμία δηλώνουν. Double trouble για τον Πανούλη εδώ.
19. Σταμάτης Γονίδης - «Μη φύγεις σου λέω»
Υπάρχει κι αυτή η κατηγορία καψούρας. Η παρακαλετή. «Μου λείπεις και δεν ζω, δεν αναπνέω, μου λείπεις κι αγάπη μου σε λέω, σαν να ‘μαι ένα μικρό παιδί που κλαίω, μη φύγεις σου λέω». Όταν φτάνεις στο σημείο να παρακαλάς τον άλλο υπάρχει πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση και τρομερή ανασφάλεια. Νιώθεις πως δε θα ξαναβρείς κανέναν, μειώνεις την προσωπικότητά σου κι αδυνατείς να αντιμετωπίσεις τη νέα κατάσταση χωρίς καν να έχεις προσπαθήσει. Food for thought.
20. Αντώνης Ρέμος - «Σ΄ εκδικήθηκα»
«Σ’ εκδικήθηκα, τον εαυτό μου σκότωσα, μα σ’ εκδικήθηκα». Ωραίος. Πέθανα εγώ αλλά το σημαντικό είναι που σ΄ εκδικήθηκα. Εκδίκηση. Τι μπορεί να προσφέρει; Πόνο μόνο. Άσε που χάνεις και την ηθική σου. Και δεν αλλάζει και τίποτα. Πάλι πονάς, οπότε;
21. Πασχάλης Τερζής - «Άστατος»
Θα μπορούσα να πιάσω όλο το κομμάτι αλλά ας το περιορίσουμε στη φράση «Είμαι άστατος πολύ και όπου θέλω θα πηγαίνω, μην κολλάς σε ένα φιλί, σε μια αγάπη εγώ δε μένω». Ρε Πασχάλη γίγαντα, χαλάρωσε λίγο. Τα ΄παν κι άλλοι, άσ’ το. Και κατέληξαν παντρεμένοι με δυο παιδιά και έρωτα τρελό. Τρελή ανασφάλεια να ξεκινάς έτσι μια σχέση, δηλώνοντας εξ αρχής πως είσαι πολυγαμικός. Κάτσε, άραξε λίγο, δες πρώτα. Πού ξέρεις;
22. Νίκος Οικονομόπουλος - «Ποιον κοροϊδεύω»
«Ποιον κοροϊδεύω, κανέναν άλλον μονάχα εμένα. Χειροτερεύω μέρα τη μέρα χωρίς εσένα κι αν με ξοδεύω σε δήθεν αγάπες, σε βράδια στημένα, δεν κοροϊδεύω κανέναν άλλον εκτός από μένα». Αυτό που προσπαθούμε να πείσουμε, τον εαυτό μας κυρίως, ότι είμαστε καλά και να κάνουμε τον πόνο αβαβά δεν το καταλαβαίνω. Πόνα καλέ λίγο, αν δεν το εκτονώσεις πώς θα σβήσει; Κλάψε, χτυπήσου, τι να κάνουμε τώρα κι αυτό στη ζωή είναι, δε βγαίνει αλλιώς.
Γεωργία Βλασερού
pillowfights
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.