Κι αν δηλώνεις «νικητής», μη γελιέσαι, η χαμένη δεν είμαι εγώ!

Μπορείς να φύγεις τώρα...

Σκοπός ήταν να μη χάσεις τα «κεκτημένα» σου, αυτά που στην τελική χωρίς κόπο κέρδισες, μην πω ότι στα χάρισα...

Αυτά τα «άχραντα και πολύτιμα», κομμάτια ψυχής μου, που δεν ήξερες (ή δεν ήθελες) να εκτιμήσεις.
Είχες μάθει -βλέπεις- να χορεύεις πάνω τους τσαλαπατώντας τα άγαρμπα, ίσως για να δοκιμάζεις τις αντοχές μου, ίσως για να επιβεβαιώνεσαι, ίσως για να τρέφεις τον αχόρταγο εγωισμό σου...

Δε ξέρω τι απ’ όλα και δε με νοιάζει κιόλας, πια!
Σημασία έχει ότι τα «κοστολόγησες» λάθος με τη φτήνια της ψυχρής λογικής σου και τα ξεπούλησες απαζάρευτα…
Αυτής της λογικής σου, που με πέρασε στην «απέναντι όχθη» πια κι επιτέλους βλέπω καθαρά, όσα για χρόνια ήταν χαμένα στην ομίχλη της αβεβαιότητας και της αμφιθυμίας που επέμενες να μας κρατάς δέσμιους…
Μπορεί να πνίγηκαν τα συναισθήματά μου, μα ξεκαθάρισε το τοπίο πλέον. Και για φαντάσου, το αντέχω!

Αντέχω να με κρίνω για τις λάθος επιλογές μου.
Για όσα έδινα και τα πετούσες στην άκρη χωρίς να τα «μετρήσεις».
Για όσα πάλευα χωρίς αντίκρισμα.
Για την υπομονή και την παράλογη επιμονή μου να σε κρατήσω.
Για τη σιωπή μου στις προσβολές σου.
Για την ανοχή μου στα λάθη σου.
Για την αντοχή μου στην αδιαφορία σου.
Για τη θέση που σ' είχα κι έτρεμα μη πέσεις...

Σκοπός ήταν να μην πέσεις από κει!
Σου το χα πει, θυμάσαι; «Αν πέσεις απ’ τα μάτια μου, μ' έχασες»...και τι κρίμα, έκανες τα πάντα για να συμβεί.
Κι αν δηλώνεις «νικητής», μη γελιέσαι, η χαμένη δεν είμαι εγώ!
Δεν είχες κότσια! Μικρός και λίγος ήσουν με μεγάλο ΕΓΩ!
Μπορείς να φύγεις τώρα... Με τον ΕΓΩισμό σου αγκαλιά και τα «ρέστα» χάρισμά σου.
Ας πούμε, ότι Κέρδισες… για να τ’ αντέξεις!

Χριστίνα Ζαμπούνη

ewoman