Τόσο απλά είναι τα πράγματα.
Εκστασιασμένη κοιτώ τη ρόδα στο Λούνα Παρκ. Η σκέψη μου καβάντζωσε ένα καλάθι και γυρίζει στο ρυθμό της κι ας μένουν τα πόδια μου στη σιγουριά του «πατώ στη γη».
Φατσούλες μετέωρες κρεμασμένες στα καλάθια, άλλες γελαστές, άλλες τρομαγμένες, άλλες προσπαθούν να κρύψουν πίσω από ένα παγωμένο χαμόγελο το φόβο τους κι άλλες με τον ενθουσιασμό ζωγραφισμένο πάνω τους!
Μετέωρη σ’ ένα σύμπαν που δε συνωμοτεί και τόσο υπέρ μου τελευταία, μετρώ…
Τα «πάνω» και τα «κάτω» μου. Τα «λίγα» που τα ήθελα πολύ. Τα πολλά που γίνηκαν «καθόλου». Τα «πάντα» που μεταλλάχτηκαν σε «τίποτα». Τα δύσκολα που μοιάζουν ακατόρθωτα.
Μετράω πίκρες κι αναζητώ χαρές!
Μα που είναι οι χαρές; Σε ποιο καλάθι κρύφτηκαν και δε μπορώ να τις ξετρυπώσω;
Ρόδα είναι κι η ζωή μας και γυρίζει! Με τα πάνω και τα κάτω της!
Είναι τρομακτικό κάποιες φορές μα στ' αλήθεια όσο εύκολα μπορεί να σε «ανεβάσει», τόσο εύκολα μπορεί να σε «κατεβάσει»...
Χωρίς να σε ρωτήσει!
Απλά κάνει τη δουλειά της... Άδεια ή γεμάτη, γυρίζει!
Γυρίζει χωρίς να νοιάζεται αν είσαι δεμένος, αν ζαλίζεσαι στα ύψη ή αν φοβάσαι στις «βουτιές»...
Γυρίζει κι αφήνει εσένα ν' αποφασίσεις, αν θα απολαύσεις τη βόλτα ή τρομαγμένος θα κατέβεις.
Δε ξέρω τι φοβάμαι πιο πολύ. Τα ύψη ή τα βάθη;
Πλέον με τρομάζουν εξίσου και τα δυο… Μάλλον παραμεγάλωσα και αντιλαμβάνομαι τον κίνδυνο που ελλοχεύει και στο δυο…
Έχω πάντως μια συμβουλή: Όταν νιώσεις να είσαι στα «κάτω» σου, χαλάρωσε και απλά περίμενε να Γυρίσει!
Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Τόσο «πολύπλοκα» απλά!
Εμπιστεύσου την, ρόδα είναι, θα γυρίσει!
Φατσούλες μετέωρες κρεμασμένες στα καλάθια, άλλες γελαστές, άλλες τρομαγμένες, άλλες προσπαθούν να κρύψουν πίσω από ένα παγωμένο χαμόγελο το φόβο τους κι άλλες με τον ενθουσιασμό ζωγραφισμένο πάνω τους!
Μετέωρη σ’ ένα σύμπαν που δε συνωμοτεί και τόσο υπέρ μου τελευταία, μετρώ…
Τα «πάνω» και τα «κάτω» μου. Τα «λίγα» που τα ήθελα πολύ. Τα πολλά που γίνηκαν «καθόλου». Τα «πάντα» που μεταλλάχτηκαν σε «τίποτα». Τα δύσκολα που μοιάζουν ακατόρθωτα.
Μετράω πίκρες κι αναζητώ χαρές!
Μα που είναι οι χαρές; Σε ποιο καλάθι κρύφτηκαν και δε μπορώ να τις ξετρυπώσω;
Ρόδα είναι κι η ζωή μας και γυρίζει! Με τα πάνω και τα κάτω της!
Είναι τρομακτικό κάποιες φορές μα στ' αλήθεια όσο εύκολα μπορεί να σε «ανεβάσει», τόσο εύκολα μπορεί να σε «κατεβάσει»...
Χωρίς να σε ρωτήσει!
Απλά κάνει τη δουλειά της... Άδεια ή γεμάτη, γυρίζει!
Γυρίζει χωρίς να νοιάζεται αν είσαι δεμένος, αν ζαλίζεσαι στα ύψη ή αν φοβάσαι στις «βουτιές»...
Γυρίζει κι αφήνει εσένα ν' αποφασίσεις, αν θα απολαύσεις τη βόλτα ή τρομαγμένος θα κατέβεις.
Δε ξέρω τι φοβάμαι πιο πολύ. Τα ύψη ή τα βάθη;
Πλέον με τρομάζουν εξίσου και τα δυο… Μάλλον παραμεγάλωσα και αντιλαμβάνομαι τον κίνδυνο που ελλοχεύει και στο δυο…
Έχω πάντως μια συμβουλή: Όταν νιώσεις να είσαι στα «κάτω» σου, χαλάρωσε και απλά περίμενε να Γυρίσει!
Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Τόσο «πολύπλοκα» απλά!
Εμπιστεύσου την, ρόδα είναι, θα γυρίσει!
Χριστίνα Ζαμπούνη
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.