Να ασχολείσαι μόνο με τα δικά σου. Δική σου δουλειά τα “δικά” σου…
Εσύ πότε κοιτάχτηκες τελευταία φορά στον καθρέφτη;
Και τι ήταν αυτό που είδες;
Αυτό που είσαι ή αυτό που νομίζεις πως είσαι;
Μεγάλο ζόρι τελικά να μην μπορεί κανείς να αξιολογήσει σωστά τον εαυτό του. Να μη βλέπει την καμπούρα του, όπως το λέει κι ο σοφός λαός…
Βλέπεις ανθρώπους με χίλια δυο θέματα να μην κάνουν τίποτα για να τα λύσουν. Να εθελοτυφλούν απλά για τα δικά τους κι όμως την ίδια στιγμή να εξαπολύουν δριμύ κατηγορώ για τα ολόιδια θέματα των άλλων.
Είναι που η ρημάδα η καμπούρα κρύβεται στην πλάτη κι αυτοί δε γυρίζουν το κεφαλάκι να τη δουν. Νιώθουν τον ίσκιο της μα τον βαφτίζουν κάτι άλλο και συνεχίζουν να ζουν στο παραμυθάκι της τελειότητάς τους. Μιας τελειότητας που μόνο τέλεια δεν είναι…
Είναι να γελάς. Τεράστιες ανοχές στους εαυτούς τους, μηδενικές στους άλλους. Μέτρα και σταθμά κατά πώς τους βολεύει. Γελοιότητες.
Εσύ σε ποια κατηγορία άραγε ανήκεις; Εσύ τη βλέπεις την καμπουρίτσα σου ή μήπως απλά γελάς με τα φορτώματα των άλλων;
Να τη βλέπεις φίλε. Έτσι πρέπει. Να αναγνωρίζεις το βάρος και τις διαστάσεις της, την ύπαρξή της την ίδια και να προχωράς με συνείδηση.
Να προχωράς ξέροντας ποιος είσαι και τι μπορείς ή δεν μπορείς να γίνεις.
Κι όσο για τους άλλους, εκείνους τους τρίτους που τους λες διαφορετικούς αλλά που μπορεί να είναι ίδιοι με σένα, μην τους κρίνεις.
Δεν ξέρεις, δεν μπορείς να ξέρεις τι κουβαλούν και γιατί. Δεν μπορείς να γνωρίζεις πώς αντιμετωπίζουν το κάθε τι και μέχρι που φτάνει ο ίσκιος της δικής τους καμπούρας.
Κοίτα μόνο τη δική σου και πάλεψε γι’αυτή. Πάλεψε να την αποδεχτείς ή να την αλλάξεις. Πάλεψε για σένα με σθένος. Μπορείς.
Και μην αναλώνεσαι στους άλλους. Κοιτάξου στον καθρέφτη και δες σε. Δες ποιος αληθινά είσαι κι αποδέξου την ορθή εικόνα σου.
Κι ύστερα κάνε ότι νομίζεις. Μπορείς να σε αγαπήσεις, μπορείς και να σε αντιπαθήσεις. Σε κάθε περίπτωση θα είναι μια συνειδητή επιλογή, θαναι η αλήθεια σου που σε χτυπά κατάμουτρα.
Αυτό μετρά φίλε. Να κοιτιέσαι και να ξέρεις τι είσαι. Να κοιτάς τον άλλο και να μη σε νοιάζει τι είναι, να μην τον κρίνεις.
Να ασχολείσαι μόνο με τα δικά σου. Δική σου δουλειά τα “δικά” σου…
Όλα τα άλλα είναι ξένα. Σεβάσου τα κι άσε τα στην ησυχία τους.
Μπορείς;
Και τι ήταν αυτό που είδες;
Αυτό που είσαι ή αυτό που νομίζεις πως είσαι;
Μεγάλο ζόρι τελικά να μην μπορεί κανείς να αξιολογήσει σωστά τον εαυτό του. Να μη βλέπει την καμπούρα του, όπως το λέει κι ο σοφός λαός…
Βλέπεις ανθρώπους με χίλια δυο θέματα να μην κάνουν τίποτα για να τα λύσουν. Να εθελοτυφλούν απλά για τα δικά τους κι όμως την ίδια στιγμή να εξαπολύουν δριμύ κατηγορώ για τα ολόιδια θέματα των άλλων.
Είναι που η ρημάδα η καμπούρα κρύβεται στην πλάτη κι αυτοί δε γυρίζουν το κεφαλάκι να τη δουν. Νιώθουν τον ίσκιο της μα τον βαφτίζουν κάτι άλλο και συνεχίζουν να ζουν στο παραμυθάκι της τελειότητάς τους. Μιας τελειότητας που μόνο τέλεια δεν είναι…
Είναι να γελάς. Τεράστιες ανοχές στους εαυτούς τους, μηδενικές στους άλλους. Μέτρα και σταθμά κατά πώς τους βολεύει. Γελοιότητες.
Εσύ σε ποια κατηγορία άραγε ανήκεις; Εσύ τη βλέπεις την καμπουρίτσα σου ή μήπως απλά γελάς με τα φορτώματα των άλλων;
Να τη βλέπεις φίλε. Έτσι πρέπει. Να αναγνωρίζεις το βάρος και τις διαστάσεις της, την ύπαρξή της την ίδια και να προχωράς με συνείδηση.
Να προχωράς ξέροντας ποιος είσαι και τι μπορείς ή δεν μπορείς να γίνεις.
Κι όσο για τους άλλους, εκείνους τους τρίτους που τους λες διαφορετικούς αλλά που μπορεί να είναι ίδιοι με σένα, μην τους κρίνεις.
Δεν ξέρεις, δεν μπορείς να ξέρεις τι κουβαλούν και γιατί. Δεν μπορείς να γνωρίζεις πώς αντιμετωπίζουν το κάθε τι και μέχρι που φτάνει ο ίσκιος της δικής τους καμπούρας.
Κοίτα μόνο τη δική σου και πάλεψε γι’αυτή. Πάλεψε να την αποδεχτείς ή να την αλλάξεις. Πάλεψε για σένα με σθένος. Μπορείς.
Και μην αναλώνεσαι στους άλλους. Κοιτάξου στον καθρέφτη και δες σε. Δες ποιος αληθινά είσαι κι αποδέξου την ορθή εικόνα σου.
Κι ύστερα κάνε ότι νομίζεις. Μπορείς να σε αγαπήσεις, μπορείς και να σε αντιπαθήσεις. Σε κάθε περίπτωση θα είναι μια συνειδητή επιλογή, θαναι η αλήθεια σου που σε χτυπά κατάμουτρα.
Αυτό μετρά φίλε. Να κοιτιέσαι και να ξέρεις τι είσαι. Να κοιτάς τον άλλο και να μη σε νοιάζει τι είναι, να μην τον κρίνεις.
Να ασχολείσαι μόνο με τα δικά σου. Δική σου δουλειά τα “δικά” σου…
Όλα τα άλλα είναι ξένα. Σεβάσου τα κι άσε τα στην ησυχία τους.
Μπορείς;
Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.